DUITSLAND

Na enkele gezellige dagen met de Kids in Bernkastel-Kues wordt het maandag 21/7 voor ons weer eens tijd om de lijnen los te gooien. Een vaste planning hebben we nog niet, we zien wel wat we tegenkomen, maar we willen in elk geval in Cochem een stop inlassen. Eigenlijk ongewild wordt het toch een lange vaardag, mede door het wachten bij de sluizen en komen we na 8 ½ uur in Cochem aan. Voordeel van de lange vaardag is dat we daardoor meer tijd hebben om de plaats en omgeving te bezoeken. Tijdens het voorgaande bezoek was er al de wens van mij om de Reichsburcht boven op de heuvel te bezoeken wat niet was gelukt, omdat we de verkeerde weg waren gevolgd. Daar ik bij Tourist Informatie nu de juiste route heb gekregen gaan we ervoor. Je kunt er te voet naar toe, maar wij hebben de shuttlebus genomen wat toch een stuk aangenamer is. Na de rondleiding daar ter plaatse werd het mij duidelijk wat ik al langer dacht, nl. de gehele bebouwing, op een toren na, is in de 19^e eeuw vanuit een verbrande ruïne weer opgebouwd, waardoor er verschillende bouwstijlen zijn toegepast. Ook het interieur is een verzameling van oud, maar wel mooi, spul. Zelfs de diverse ruimtes en plafonds zijn naar vrij denken van de bouwer ingericht en zijn eveneens opgetrokken in de diverse bouwstijlen. Toch ben ik blij dat we er een bezoek hebben gebracht en hebben daardoor kunnen genieten van een mooi uitzicht. Bijpassende foto’s worden nog geplaatst. Na 2 dagen Cochem hebben het wel gezien en zijn het zat iedere nacht door de beroepsvaart, die veel te snel voorbij vaart, uit ons bed gegooid te worden. De laatste nacht was het om 3.30 uur zo bar dat we met een flinke klap tegen de wal werden gegooid met resultaat dat een van de kikkers, waar we onze landvasten op hadden vastgemaakt, flink is verbogen. Ik zal hiervan nog een foto maken. Vandaar dat we donderdag 23/7 uit Cochem vertrekken, in een rustig tempo slechts 10 km verder varen en zodoende reeds na een uur vast maken in de jachthaven van Treis-Karden. Hier liggen we op bijna het einde van de haven en hebben vanuit onze luie stoel een mooi zicht op een bocht in de Mosel en de omringende bergen. Het is zo ontspannend dat de keuze om nog even te zwemmen of een lekker glas wijn te drinken wel moeilijk wordt. Ach Salomon had ook dat probleem en heeft het opgelost, dus heb ik hem maar gevolgd en genoten van beide geneugten. Ja en zo kom je de avond wel door, zeker met een aangename temperatuur tot laat in de avond. Als we vrijdag 24/7 de jachthaven van Treis-Karden verlaten zijn we na 25 minuten varen bij de eerste sluis van de dag. Mazzel, de sluis is open en de sluismeester geeft aan dat wij kunnen invaren zodra het vrachtschip, wat er nog in ligt, is uitgevaren. Hadden we gedacht, juist als we willen aanvaren roept een koppelverband de sluis op en mag voor ons de sluis in. Een koppelverband is een samenstel van 2 achter elkaar gebonden schepen met een totale lengte van max 170 m, dus geen plaats meer voor ons, omdat de sluis 170m lang is. Dat wordt dus wachten. Het is anderhalf uur later als we de sluis verlaten, ja zo kan het een lange dag worden , maar het zit ons de rest van de vaarweg redelijk mee met korte wachttijden en is het nog vroeg in de middag als we ons bij de laatste sluis van de Mosel, sluis Koblenz, melden. Hier gaat het vlot en even later varen we op de Rhein tegen de stroming in, richting onze geplande jachthaven Rheinlache. Onderweg zijn we diverse kastelen langs de Mosel gepasseerd. Dat moet toentertijd toch wel een lucratieve business zijn geweest. Ze liggen allemaal op een strategische plek op een heuvel met uitzicht op beide zijden van de rivier, zodat ze tijdig kunnen waarnemen of er weer tol geheven kan worden. Een voormalig kasteel zien dat ten prooi is gevallen aan de moderne tijd, om de weg langs de rivier niet te hinderen hebben ze maar gemakshalve een gedeelte van de benedenverdieping weggehaald ten gunste van de heilige koe en daar de weg onder het kasteel doorgetrokken. Aangekomen in Koblenz Rheinlache varen we hier naar binnen, stoten gelijk op een steen en varen ons vervolgens vast in het zand. Door snel te reageren kan erger voorkomen worden en kan ik even later weer doorvaren. Bij aankomst hoor ik dat vanwege het lage rivierpeil de invaart slechts 1,20m diep is. Laten wij nu 1,30m diep steken dus niet vreemd dat ik aan de grond loop. Als we deze natuurlijke drempel gepasseerd zijn geeft de dieptemeter meer dan 3m aan. Aan het einde van de 500m lange insteek, vermoedelijk, een oude rivierarm, maken we vast aan een steiger van een motorbootvereniging. Hier liggen we rustig, wel voel je af en toe de boot bewegen door de zuiging van de grote vrachtschepen op de Rhein, maar dat is geen probleem. De steiger ligt aan een mooi park en we hebben hier alles wat we wensen. Een beetje oefenen in het park zit er niet in, ik wordt onderhand opgegeten door de muggen als ik het ’s avonds wil gaan doen. Het centrum van Koblenz is wel een stevig eind lopen, ca 2 km. Omdat het warm is, 30 graden en behoorlijk benauwd, willen we in de buurt een hapje eten en vinden een Grieks restaurant waar bijna alle tafels gereserveerd zijn, dus dat moet wel goed zijn. Buiten op het terras vonden we het veel te warm en hebben een van de laatste tafels binnen kunnen krijgen. Heerlijk, door de airco is het slechts 20 graden. En goed was het! We hebben heerlijk gegeten en het nodige gedaan om de vochthuishouding weer op peil te brengen. Tegen 23.00 uur krijgen we, conform de voorspelling van Buienalarm, regen en als toetje een licht onweer. Achteraf horen we dat het op verschillende plaatsen in de omtrek behoorlijk heeft huisgehouden. Zaterdag 25/7 is de temperatuur drastisch omlaag naar 20 graden en wachten wij eerst nog enkele regenbuien af voordat we het centrum gaan bezoeken en bekijken wat oude en hagelnieuwe gebouwen. We bezoeken de diverse winkelstraten en gaan natuurlijk even bij de Deutsche Eck kijken, veel te druk hier met toeristen, dus maar gauw weer een rustig plekje opgezocht. Mooi is wel dat je van hieruit met een kabelbaan de Rhein over kunt en een bezoek kunt brengen aan de vesting Ehrenbreitstein. Ik dacht Europa’s grootste citadel. Vorige keer dat we hier waren zijn we van hieruit met de raderboot Goethe naar Rudesheim heen en terug gevaren, een echte aanrader. Als je zelf daar op dat stuk Rhein vaart is het wel zo dat je dan geen tijd hebt om rond te kijken want je bent veel te geconcentreerd aan het sturen vanwege de smalle vaargeul en sterke stroming in het Bingerloch of bij de Lorelei. Vandaar hebben we ons toen geriefelijk laten varen samen met een natje en een droogje, wat wil je nog meer. Na vele dagen Mosel en 2 dagen Koblenz gaat het naar weer een nieuw vaargebied, de Lahn. Zondag 26/7 varen we om 9.00 uur de Rheinlachehaven van Koblenz uit en varen 5 km stroomopwaarts naar de monding van de Lahn. De stroming valt mee, we hebben ca. 5 km stroom tegen en zijn volgens planning om 10.00 uur voor de eerste sluis op de Lahn. We gaan deze rivier voor het eerst bevaren en zijn benieuwd hoe het ons hier zal bevallen. Volgens de diverse watersporters die we gesproken hebben mag je deze rivier vergelijken met de Nederlandse Vecht. Als we eenmaal de eerste sluis achter ons hebben blijkt het inderdaad zo te zijn. We varen samen met een politieboot naar onze eerste stop, Bad Ems en die zorgt er wel voor dat het allemaal lekker vlot loopt. Het is mooi varen hier, we varen door een smalle vallei en zijn omringd met niet al te hoge bergen met veel groen. Ook barst het hier van de campings en kanoverhuurbedrijven, waardoor we veel kano’s tegenkomen. Last hebben we echter niet daarvan. Bad Ems is een oud kuuroord en dat is te zien, veel vergane glorie die echter keurig in de verf zit, met het kuurhotel, het casino en de Russisch Orthodoxe kerk met zijn gouden koepels. Als we in het centrum rondlopen kunnen we ons vergapen aan tientallen gepimpte auto’s die op de mooie boulevard staan te pronken en hopen op een van de vele te winnen prijzen. Tot nu toe hebben niets te klagen over het weer, we horen allerlei horrorgeluiden uit Nederland met omgewaaide bomen en erger. Bij ons schijnt de zon en hebben we 23 graden. Echter, later op de avond krijgen we regen en dat is de voorbode voor ander weer want als we maandag 27/7 weer gaan varen staat er een gemeen harde wind, waar we veel last van hebben. Wel houden we het droog tijdens de vaart. Als we in Nassau vastmaken aan weer zo’n priegelig steigertje van max 1m breed zijn we blij met de hulp van de buurman en krijgen als toetje een fikse regenbui over ons heen. Tja, het kan niet altijd mooi weer zijn. Het is hier gebruikelijk dat je met de zijkant van de boot afmeert tegen een 1m brede vaste verbinding met de wal en je de boot dient vast te leggen met voor en achterlijnen naar de wal. We liggen hier aan het begin van een wandelpad welk naar de burcht van Nassau voert die op een hoogte van 120m ligt. Op maandag is de burcht gesloten en hoef ik er niet naartoe te lopen. Dat had ik toch niet gedaan want in Bad Ems had ik al teveel gelopen en dat heeft mijn knie me niet in dank afgenomen. Verder is in Nassau weinig te beleven. Dinsdag 28/7 varen we in 2,5 uur met 2 sluizen naar Laurenburg, omdat ik dacht dat dat een leuk plaatsje zou zijn, nou dat hebben we snel gezien. We liggen hier pal onder het Slot van Nassau waar niets zich beweegt en verder is het enkel een straat met wat woningen en dan hebben we het gehad. Voor een bakker moesten we met de fiets 3km een berg op. Lang leve de elektrische fiets! Internetverbinding of Wifi voor de bootgasten hebben ze hier nog nooit van gehoord, het is schier onmogelijk om deze blog op de site te krijgen zonder dat het via mijn gsm moet gaan, dus de foto’s komen nog als we terug zijn in de bewoonde wereld. Inmiddels zijn we met de bus naar Limburg an der Lahn geweest en hebben daar een leuke dag doorgebracht in de Altstadt. Hier hebben we ook het huis gezien waar de roverhoofdman Schinderhannes opgesloten heeft gezeten voor hij berecht werd. De volgende dag zijn we terug gevaren en hebben voor de laatste sluis op de Lahn nog 2 dagen doorgebracht in Lahnstein met o.a. een bezoek aan een burcht in Brauweg waar we met een autotreintje naar toe zijn gereden. Zondag 2/8 hebben we de Lahn verlaten en zijn de Rhein afgevaren. We hebben mooi weer met uiteindelijk 35 graden! Op het water is het vrij rustig en daardoor aangenaam varen. Onze bedoeling was om in Oberwinter te stoppen, maar omdat het zo lekker ging zijn we maar door gegaan tot Mondorf. Nou dat hadden we snel gezien, een havenkom tussen de bomen zonder een zuchtje wind en dat met deze temperatuur, nee liever niet. Uiteindelijk zijn we in een heel leuke haven in Porz terecht gekomen en wonder boven wonder, ze hebben hier internet voor de gasten. Door de lage waterstand was het nog even goed oppassen dat ik bij het afmeren niet op de stenen voer. Hier hoorde ik ook dat de haven van Oberwinter en Rheinlache vanwege de lage waterstand zijn gesloten. Morgen gaan we naar Dusseldorf en daarna zien we wel weer.