VOORJAARSREIS NAAR SPANJE DEEL 3

Zoals vermeld op het einde van deel 2 zijn we min of meer onverwacht zondag 16 juni al in Teruel aangekomen. De maandag wordt gebruikt om de plaats zelf eens uitgebreid te bezoeken. Het centrum ligt ca 3 km van ons vandaan en om daar te komen moet je enkele heuvels op en af nemen. Het is mogelijk om, gelijk daar waar wij staan, de bus te nemen voor het bedrag van € 1,= enkele reis. Maar aangezien wij mooie fietsen bij ons hebben met elektrische ondersteuning pakken we de fiets. De rit naar het centrum gaat via mooi aangelegde fietspaden waarbij je af en toe geen idee hebt waar je heen gaat. Ik denk dat we een behoorlijk stuk hebben omgereden voordat we daadwerkelijk in het historische centrum aankwamen. Nou, dat centrum mag gezien worden, veel monumentale oude gebouwen, een leuk centraal gelegen plein en enkele Moorse wachttorens aan de rand van de bebouwing waar het steil naar beneden gaat. Zo krijg je een idee hoe het in de middeleeuwen moet hebben uitgezien. Het treinstation ligt beneden aan de rand van dit oude centrum en is natuurlijk via een steile weg bereikbaar, maar ook via een reeks trappen, die zoals het lijkt uit het zelfde bouwjaar stammen als de torens, in ieder geval is de bouwstijl identiek aan de wachttorens. Met de fiets de weg af en dan straks weer terug is een beetje teveel van het goede, over de trappen gaat ook niet en daarom zijn we zo slim om met de fiets de personenlift te nemen. Ik weet niet of het mag, maar het ging prima zo. Beneden worden natuurlijk foto’s gemaakt van de trap en gaan we bij het station op een terras een heerlijke Canja drinken voor het bedrag van € 1,10; de Cafe Americano, gewone koffie dus, was duurder €1,20. Dus doe nog maar een Canja want ik ben met de fiets. Als we terug zijn bij de camper neem ik nog een pilsje want het is intussen lekker warm geworden, de gsm geeft 30 graden aan. Voor onze volgende stop hebben we eveneens een historische plaats uitgezocht, Medinaceli, dit is een plaats boven op een berg waar mijn hoogtemeter 1240m aangeeft en hier heeft de gemeente vrij recentelijk een mooie camperplaats aangelegd. Je hebt hier een fantastisch uitzicht naar 3 kanten over het diep onder ons gelegen dal. Het enige nadeel vandaag is de wind, het waait hier loeihard, de camper staat af en toe te schudden, zal wel komen doordat we hier bovenop de puist staan. Dat gaat het dus niet worden vandaag, maar eerst wordt er koffie gedronken en het kleine plaatsje bekeken. Ook bezoek ik het juist buiten het dorp gelegen kasteeltje. Het kasteel is gesloten, maar als ik er rondom loop zie ik aan de achterkant dat er geen sprake is van bebouwing binnen de muren, maar blijkt het een begraafplaats te zijn. Tegen het einde van de middag gaan we weer verder. We rijden niet al te ver en stoppen in Almazán. Hier is een grote parkeerplaats voor het gemeentelijk zwembad waar enkele plaatsen zijn gereserveerd voor campers. We staan hier pal voor het zwembad en merken al snel dat de bar en restaurant best in trek zijn van de niet zwemmende bevolking, sterker nog, er is geen mens aan het zwemmen, zal wel te koud zijn voor de Spanjoolen met een temperatuur van 27 graden en lichte bewolking. We zijn vanaf Medinaceli niet zoveel gedaald want vanaf Teruel hebben we min of meer op een duizend meter gezeten, hier zitten we op 1066m met bijna geen wind. Natuurlijk kunnen we de verleiding niet weerstaan en vleien ons in een paar luie en gemakkelijke terrasstoelen en gaan de wijn en enkele tapas proeven. Om het compleet te maken krijgen we ook nog eens de wificode, dus voorlopig geen reden om het gezellige terras te verlaten. Na een rustige nacht gaan we weer verder en rijden we naar Molinos de Duero, zo’n 25 km voorbij Soria. Hier is een groot stuwmeer waar we lekker gaan zwemmen en suppen. We staan hier aan een mooi zandstrand en omringd door naaldbossen en vermaken ons de hele dag met het supboard. Tegen 6 uur wordt het anders, de camper (enige) naast ons vertrekt, de dagjesmensen gaan inpakken en de plaatselijke jeugd arriveert. Niet de ideale situatie om te blijven, dus gaan wij ook weg. Waar naartoe, goeie vraag, we kijken in het dorp, Albejar, wat aan de toegangsweg naar het meer ligt en vinden daar bij een tankstation met truckstop een ideale overnachtingsplaats. Goed beschermd, de politie rijd hier af en aan, en ‘s nachts vol in het licht, een gezellig restaurant en snelle wifi. Slapen op een truckstop heeft echter, naast de vele voordelen, ook een nadeel, je wordt ’s morgens rond 6 uur door startende vrachtwagens gewekt. Geen probleem, even gebruik maken van het toilet en nog een paar uurtjes slapen want we hebben alle tijd. Als we donderdagmorgen Abejar verlaten rijden we via Soria terug, tanken daar even gas en rijden via de N111 naar Logrono. Om in Logrono te komen moeten we via de N111 een bergketen over de Cameros National. Gelukkig ligt op deze route door de hoogste berg een tunnel en laat de weg zich best wel goed rijden. Tot dat we bij de tunnel komen, gesloten wegens werkzaamheden. De omleiding loopt via de oorspronkelijke weg via haarspeldbochten over de top met een hoogte van 1710m. Best wel interessant met een camper van 7,4m en 3,5 ton zwaar. Maar genieten doen we zeker, af en toe even stoppen voor het uitzicht en ook een pauze om te lunchen. Als we deze lunchpauze nemen op een parkeerplaats juist voorbij Villanueva de Cameros hebben we een roofvogelnest in zicht. Wat het zijn weet ik helaas niet, maar groot zijn ze. Het kunnen Arenden zijn maar ook Adelaars of komen die hier niet voor? Zoeken we nog wel een keer op. De laatste 30 km zijn mooi door de natuur als we door een kloof rijden en ons ingesloten voelen door hoge rotswanden. Net iets voorbij Logrono vinden we onze overnachtingsplaats in het dorp Oyón. Hier staan we op een fraaie omheinde camperplaats net buiten de bebouwing met alle sanitaire voorzieningen. Omdat we hier alleen staan maken we van de gelegenheid gebruik om de camper een beetje te wassen want de voorkant zit vol met dode en geplette insecten. Veel heeft het dorp niet te bieden kunnen we zien we als een ommetje maken. Tegen 19.00 uur krijgt de camper nogmaals een gratis wasbeurt doordat we een stevige regenbui over ons heen krijgen. Prima, de natuur kan het goed gebruiken. Als we vrijdagmorgen vertrekken wordt er eerst een bezoek gebracht aan een Bodega. Hier heb ik wijn geproefd en natuurlijk ook wat gekocht. Daarna gaat het verder richting Pamplona met uiteindelijke bestemming Irun, wat aan de Spaans-Franse grens ligt. Ja, ja het einde van onze voorjaarstocht komt in zicht, maar voorlopig genieten we nog met volle teugen. De camperplaats die wij op het oog hebben ligt in Hondarribia en wel boven op een berg geheten Mirador Jaizkibel en bevindt zich op een hoogte van 360m boven de Atlantische Oceaan. Het zal niet verbazen dat we hier een prachtig uitzicht over de Oceaan hebben, toch willen we hier niet blijven want de plaatselijke jeugd met hun brommers en scooters zijn zich aan het verzamelen. Dat wil niet zeggen dat we last van hun hebben, maar als dit hun hangplek is mogen ze die van mij hebben. Het wil niet zeggen dat ze straks overlast veroorzaken, maar daar willen wij niet op wachten, wij zoeken wel wat anders. Als we de berg via de andere kant afrijden komen we een 2^e geregistreerde camperplaats tegen. Dit is een groot parkeerterrein waar al enkele campers staan. We zoeken een mooi plekje voor onze rijdende woning en gaan een lekker stukje lopen. Als we de volgende morgen, na een rustige nacht, wakker worden is de hele camper aan de buitenzijde nat van de dauw. Het is merkbaar dat we hier hoog aan de zee staan. Omdat we nog geen zin hebben om Spanje te verlaten gaan we met de camper de berg af en parkeren hem daar ergens in een gewone woonstraat. Hier kunnen we hem rustig de hele dag laten staan zonder ons ongerust te hoeven maken en zouden zelfs hier kunnen overnachten. Maar eerst gaan we de plaats hier bezoeken. Het blijkt dat ze hier in Hondarribia een hele lange boulevard langs de monding van de rivier hebben en ook nog eens een reuze gezellig centrum met typische vakwerkhuizen. Wij amuseren ons prima, kijken naar de binnenkomst van een buitengaatse supwedstrijd, je weet wel zo’n plank waar je rechtop staande moet roeien. Veel enthousiasme en muziek bij de niet deelnemers, kortom een gezellig gebeuren. Ook is het genieten van de aan en afvarende zeilboten en de wedstrijdboten die onder spinaker varen. Tegen (Spaanse) etenstijd zoeken we een leuk restaurant aan de boulevard en nemen daar het “menu del dia”, heerlijke gegrilde sardines. Na een langdurig eten slenteren we verder de boulevard af, drinken op het einde een drankje en besluiten dat we het hier wel hebben gezien. Nadat we eerst zijn gaan tanken, gaat het via de autoweg richting Baijonne. Hier voorbij verlaten we de snelweg en gaan de laatste 20 km via de route National naar St. Lon des Mines. Dit is een dorp wat op zo’n 50 km van de Pyreneeën af ligt op 1.010m hoogte. We kunnen de besneeuwde bergtoppen vanaf hier goed zien. Hier vinden we een camperplaats aan de achterkant van het gemeentehuis en de feestzaal waar vanavond een film wordt vertoond. We staan hier perfect, mooie harde en gelijke ondergrond en verder alles wat we nodig hebben. Alleen jammer dat we vanmiddag al uitvoerig hebben gegeten want het restaurantje op de hoek heeft een paar leuke aanbiedingen. Och ja, niet getreurd, met een wijntje in de hand en een mooie avond komen we de tijd wel door. De volgende morgen, het is alweer zondag 23 juni, start ik eerst maar eens met een paar uur trainen want daar komt helaas niet veel van de laatste tijd. Na 2,5 uur zwoegen en boomstammetjes tillen ben ik zo mak als een lam en kan voor de foto nog niet eens meer fatsoenlijk staan. Gelukkig doet een douche wonderen en kunnen we de hele wereld weer aan. Verder wordt er vandaag niet veel gedaan want het is veel te warm, de wederhelft kijkt naar de F1 en ik zit aan de pc om dit verslag te schrijven. Het is maandag en dat is gelijk te merken aan het verkeer, het is drukker maar rijdt wel goed door, de weekendrijders zitten op hun werk of thuis. Wij rijden lekker door, gaan tussen de middag bij een L Eclerc koffie drinken en eten gelijk ook maar een belegd stokbroodje. Daarna is het niet ver meer tot we in Monbazillac aankomen. Dit plaatsje ligt onder de rook van Bergerac, een van de bekende wijnplaatsen. We staan hier bij een wijnproducent, Domain de la Lande, op een mooi aangelegde camperplaats tussen de wijnvelden en met alle gemakken voorzien, er liggen per plaats zelfs houten keggen om de camper horizontaal te zetten. De ontvangst is allervriendelijkst en we worden gelijk uitgenodigd om een aperitief te komen drinken in leuk ingerichte bar. Natuurlijk bestaat het drinken uit de door hun geproduceerde wijnen, maar dat hoort er natuurlijk bij. Mag ook wel want het overnachten hier kost niets. De wijnen die zij produceren zijn niet mijn smaak, veel te zoet. Uiteraard heb ik een fles rode gekocht die voor mij nog enigszins drinkbaar was, want je wilt natuurlijk ook niet zomaar weggaan. Nou dat betekent dat we op een perfecte camperplaats hebben overnacht voor een bedrag van €5,50 en dan houd ik er ook nog een fles wijn aan over, niet verkeerd dus. Ja en aangezien we nu toch wel echt op de terugweg zijn willen ook wat kilometers maken en zo gaat het vanaf Bergerac richting Limoges over de A20 naar Chateauroux, maar voordat we daar aankomen ben ik het al zat en besluiten we tijdig te stoppen. Om 14.30 uur draaien we de camperplaats van Bazaiges op, een klein dorpje op korte afstand van de snelweg. De camperplaats heeft ruimte voor ca. 6 campers en een leuke visvijver met zelfs een bordje dat het visseizoen is geopend. Nou, dan wil ik wel eens een hengeltje uitgooien en dat betekent dat ik eerst mijn viskoffer ga uitmesten, veel troep in de afvalbak deponeer en de hengel moet klaarmaken om er mee te kunnen vissen. Fatsoenlijk aas heb ik niet dus improviseren met resultaat, een uur gezeten en niks gevangen. Het was wel ontspannend en leuk om sinds jaren weer eens een hengel in de hand te hebben. Geen vis maar toch maar de bbq klaargezet dus doen we het gewoon met vlees en dat smaakt ook prima want ik had het die arme guppy’s die daar rond zwemmen niet aan willen doen om op de bbq te belanden. We blijven tot laat op de avond buiten zitten en horen op de tv dat we vandaag het warmste gedeelte van Frankrijk zijn gepasseerd, ze spreken over temperaturen van 40 graden of hoger, wat is een airco in de auto dan toch een heerlijk ding. De volgende dag, onze laatste woensdag van deze reis, gaat het verder via Chateauroux richting Bourges en Auxerre over de Route National met een fikse omleiding over zo’n 50 km via D wegen. Nou dat tempert dan wel even de snelheid. Aangekomen in Auxerre gaan we door en maken 30 km verder halt in St. Florentin. Deze plaats kennen wij van een eerder bezoek en staan hier heerlijk in de schaduw van de bomen pal aan het kanaal, dus lekker zwemmen. Maar eerst de teerspatten van de auto halen die er op zijn gekomen doordat de wegen gewoon aan het smelten waren van de hitte. Oh jongens wat is het warm! Ook hier zitten we buiten tot we naar bed gaan en het binnen weer draaglijk is doordat we alles tegen elkaar open hebben gezet. Na toch wel een goede nachtrust gaan we weer verder want morgen willen we thuis zijn. Tegen koffietijd zijn we in Brienne- le-Chateau, een plaats die ik al eerder in het vizier had om te bekijken. Waarom, omdat hier een prachtig Chateau ofwel slot ligt op een heuvel met een imponerende oprijlaan kaarsrecht de heuvel op. Het schijnt een slot te zijn geweest van Napoleon en dat is in alle plaatselijke zaken merkbaar als aanduiding. Zelfs de apotheek heet hier Pharmacie Napoleon. Wij drinken een lekkere kop koffie, lopen even rond en belanden zomaar op de weekmarkt. Ja en dat is natuurlijk kaasje, zowel letterlijk als figuurlijk want we komen met o.a. een paar heerlijk geurende geitenkaasjes terug. En dan moet het toch weer verder willen we morgen thuis komen. We rijden via St. Dizier richting Nancy en besluiten in Pagny sur Meuse te stoppen voor de lunch. We parkeren ons huisje op wielen direct aan de jachtensteiger, waar we zelf reeds meerdere malen met de boot hebben gelegen. Mooie plek hier, aan het water, bootjes kijken en schaduw. Ja en dan is het niet moeilijk meer, we besluiten om niet verder te rijden maar hier te ovenachten. Morgen kunnen we de rit naar huis op ons gemak halen, de elektronische navigator rekent 4 rij-uren, laten we er 5 van maken met tanken en een lunchpauze, dan nog zijn we ruimschoots in onze geplande tijd thuis. Ja en dan is het vrijdag, onze laatste vakantiedag. Het is niet zo dat we vandaag thuis moeten zijn, maar morgen wel want voor zondag heb ik weer een kanoafspraak staan. We gaan bij een bevriende watersportvereniging een kanoclinic geven en dan is het goed als niet alles op het laatste moment moet.

We vertrekken op tijd en rijden ons na enkele kilometers op de snelweg al vast in een langzaam rijdende file. Wat blijkt, er zitten altijd vrachtwagens tussen de grote stroom vrachtverkeer die moeizaam de heuvels opkomen, terwijl er hier maar 2 rijbanen zijn per rijrichting, ja en dan stremt het! Kort voor Nancy is de ellende opgelost en kunnen we doorrijden tot we in de buurt van Metz komen en daar wil het ook niet vlotten. Niet getreurd ook hier komen we doorheen. In Luxemburg gooien we de dieseltank nog even vol voor €1,09/ltr. en verder gaat het. En ja hoor, ook België heeft nog 2 files voor ons bewaard, hoewel, het gaat moeizaam maar loopt toch enigszins. We zouden bijna vergeten ook nog een hapje te eten, dat doen we dan op een mooie Aire (parkeerplaats) met uitzicht over het heuvelland van de Belgische Ardennen. Luik geeft geen problemen en Maastricht met de nieuwe tunnel jassen we zo doorheen zodat we een half uurtje later de snelweg verlaten en op huis aan sturen. Vandaag hebben we voor het rijden en de 2 pauzes meer tijd nodig gehad dan verwacht, want we zijn 6,45 uur na ons vertrek op onze eindbestemming.

Totaal hebben we deze vakantie 4100 km bijgeschreven op de kilometerteller van ons rijdende huisje en hebben 405 liter diesel getankt.

We zijn 38 dagen weg geweest waarvan we 14 dagen in het geheel niet hebben gereden. Behoudens de heen en terugreis hebben steeds korte afstanden gereden en hebben op meerdere plaatsen meer dagen gestaan.