NAJAAR 2020

NAJAAR 2020

Nog even weg

DEEL 1

Dinsdag 29 september

Na enkele dagen thuis te hebben doorgebracht, na het lange weekend aan de Zuid Hollandse kust, gaan we vandaag weer op reis. De bedoeling is dat we richting Winterswijk gaan omdat ik daar in een grote campingwinkel even wil rondneuzen. Daarna ligt het in de bedoeling om Duitsland in te trekken, waarheen, geen idee. Waarom Duitsland, heel eenvoudig, in deze Coronatijd waarin we momenteel leven is Duitsland nog het enige land welk geel gekleurd is op de Covid-19 kaart van Europa, dus daar lopen we het minste risico besmet te raken.

Maar eerst gaan we naar de dealer in Dreumel voor de jaarlijkse vochtkeuring van de campergarantie en ook laten we een vlekje wegwerken. We rijden uit Dreumel weg met regen die niet al te zeer doorzet en na de middag geheel wegblijft. Omdat we niet veel zin hebben om in de spits te rijden nemen we bij Arnhem de afslag naar Huissen en vinden daar een ruime parkeerplaats met extra gereserveerde vakken voor campers. We staan hier prima en op korte afstand van het centrum. Tegen etenstijd steken we even de weg over en gaan onszelf in het centrum verwennen met een royale aangeklede portie friet. Weer eens wat anders en best lekker.

Woensdag 30 september

Na een goede nachtrust en een laat ontbijt gaan we om 11 uur weer aan de reis. Bestemming Winterswijk. Het weer is goed, zon met een beetje sluierbewolking en een temperatuur van ca. 21 graden. Bij de campingwinkel is het vrij rustig en staan wij in een speciaal voor campers gereserveerde rij samen met nog enkele campers. Als je de ruimte van het parkeerterrein ziet die onbenut is, dan is het wel héél rustig. Ja de Coronaperikelen kom je overal tegen. In de winkel kunnen ze ons niet leveren wat wij graag willen, er is opvallend weinig voorraad en afstand houden is aan sommige mensen niet bedeeld, dus houden wij het al gauw voor gezien. Om 2 uur zijn we alweer aan het rijden en rijden we Duitsland in. Dat wil zeggen, we staan een half uur later op een mix camperplaats in Zwillbrock direct aan de Nederlands-Duitse grens. We hebben hier een zee van ruimte om onze camper Coronaproof weg te zetten. Het is hier heerlijk rustig met veel natuur en wandelmogelijkheden. Er ligt aansluitend achter de parkeerplaats een natuurreservaat met een groot ven en mooie wandelpaden. Tijdens mijn wandeling kan ik vaststellen dat het ven droog staat, maar wel populair is als vogelreservaat, zelfs voor flamingo’s. Vanuit de uitkijkpost, cq vogelhut, heb ik een goed zicht op het droogstaande ven. In de vogelhut hangen veel foto’s en teksten over de diverse vogels en flamingo’s die hier jaarlijks neerstrijken. Het schijnt dat de flamingo’s deze plaats afwisselen met de Zeeuwse delta. Alleen nu natuurlijk niet want zonder water valt er voor deze vogels hier niets te zoeken. In de zomer en zeker als er voldoende water in het ven staat moet het hier een eldorado voor vogel en natuurliefhebbers zijn. Het plaatsje zelf stelt echt niets voor, een doorgaande weg met 2 restaurants, een kerk en de geschiedenis van een klooster waarvan de kerk het laatste restant is en dat allemaal op de landsgrens en gesloten. Maar dat neemt niet weg dat het hier heerlijk vertoeven is. Tegen de avond staan we hier ruim verspreid met 3 campers en is het zodra het donker is heel erg stil en hoor je enkel nog een of ander natuurgeluid. Geen idee wat ik allemaal hoor, maar niets verontrustend. Een klein nadeel heeft deze plaats wel, je hebt hier slecht bereik met internet. Mijn telefoon viel regelmatig weg, dat is natuurlijk wel zo rustig, maar of ik daar blij mee ben.

Donderdag 1 oktober

Voordat we Zwillbrock gaan verlaten, laten we eerst nog even de heerlijke rust die de omgeving uitstraalt op ons inwerken. Het is licht bewolkt met af en toe wat zon en ca. 20 graden, best uit te houden dus. Voor we gaan vertrekken even de benen strekken in deze mooie natuur, lekker ontbijten en de digitale krant lezen. Hier wil ik volgend jaar nog eens terug komen en dan liefst met een ven vol water. Op ons gemak maken we ons gereed om verder te gaan, hoewel, ver gaan we vandaag niet ca. 20 tot 25 km. We hebben besloten om naar Ahaus te gaan, het lijkt ons een leuk plaatsje.

Ahaus heeft voor de bezoekende camperaars op het grote marktplein gereserveerde camperplaatsen met elektra en sanitaire voorzieningen aangelegd, wat wil je nog meer en dat midden in de stad en ook nog gratis. Waren er zo maar meer, hulde aan het stadsbestuur. Als we de boel een beetje gaan verkennen blijkt dat we aan de andere kant van het plein direct in het winkelcentrum belanden en ook nog eens een mooi slot kunnen bewonderen. Een Edeka, Action, Lidl, Aldi en andere aanverwante bedrijven liggen juist buiten het centrum op korte loopafstand, we zijn indien nodig van alle gemakken voorzien. Er wordt hier veelvuldig gebruik gemaakt van de mondkapjes en wil je ergens naar binnen dan is het verplicht er een te dragen.

Vrijdag 2 oktober

Vannacht hebben we een koude nacht gehad, geen probleem we lagen lekker warm onder het dekbed en bij het opstaan had ik de kachel al aangezet. Voordeel van de kou is dat, als we eenmaal buiten de camper zijn, we kunnen genieten van een weliswaar frisse, maar ook een mooie zonnige ochtend.

We gaan vandaag Ahaus weer verlaten, maar eerst wordt de dieseltank gevuld tegen een literprijs van € 1,069 lekker goedkoop dus. Ik heb zelfs prijzen gezien van € 0,95/ltr maar dan moet je op het juiste tijdstip daar zijn, want die prijzen zijn maar van korte duur.

Wij gaan weer huiswaarts want ik heb met een telefoontje te horen gekregen dat ik zondag de kanoles moet overnemen, daar mijn mede kano-instructeur haar enkel heeft gebroken. Om terug te moeten rijden is voor ons geen probleem want we hebben toch al plannen om volgende week meer zuidwaarts Duitsland in te rijden.

Na een rustige rit van een dik uur komen we in de directe nabijheid van Arnhem, in Westervoort aan. We vinden hier bij een sportpark een grote parkeerplaats met enkele voor campers gereserveerde vakken. Het bevalt hier prima, we staan alleen en hebben geen hinder van de verderop parkerende personenauto’s. Want een ding vinden we belangrijk in deze tijd, ruime afstand met anderen. Na de middag lopen we even naar het centrum en kunnen constateren dat Westervoort weinig te kort komt met het winkelaanbod, wat je nodig hebt is voorhanden. De rest van de dag wordt doorgebracht met lezen, wandelen door de omgeving en lekker niets doen.

Zaterdag 3 oktober

Over deze dag kunnen we kort zijn, we vertrekken om 9.30 uur en parkeren 2 uur later onze camper op zijn vaste plekje bij huis. We halen enkele spulletjes uit de koelkast, nemen de vuile was mee en laten de rest in de camper want maandag gaan we weer verder.

DEEL 2

Maandag 5 oktober

Het was best wel lekker om even thuis te zijn, gisteren heerlijk met de kano gevaren en een leuke les met de cursisten gedraaid. Vandaag gaan we dus weer terug Duitsland in want daar is het in deze Coronatijd nog steeds het best vertoeven. Wel blijven we dicht in de buurt want vrijdag moeten we helaas terug zijn voor een droevig afscheid.

We willen wel eens ontdekken wat er aan campermogelijkheden in de buurt geboden wordt en rijden voor de eerste stop richting Mönchen-Gladbach. Ten zuiden van deze grote stad vinden we in Wickrath een grote parkeerplaats in het groen. De parkeerplaats sluit aan op het grote Schlosspark van het kasteel met zijn mooi aangelegd park met vijvers en grachten. Loop je door het park dan ben je direct in het centrum en vindt je diverse winkels en horeca.

We hebben vandaag een beetje zon met een temperatuur van slechts 14 graden. Later op de middag neemt de bewolking toe en krijgen we zelfs lichte regen als we door het park aan het wandelen zijn. Bij het kasteel zijn diverse paardenstallen en een manege en schijnt het mij dat het hier een hippisch centrum betreft, want diverse borden en wegwijzers verwijzen naar paardensport gerelateerde zaken.

Dinsdag 6 oktober

Vannacht hebben we veel regen en harde wind gehad en gelukkig is het in de loop van de morgen droog geworden. Dat het hier een hippisch centrum is, kunnen we zien aan de diverse paardenaanhangers en zelfs enkele voor paarden ingerichte vrachtauto’s die hier paard en ruiter lossen waarna ze naar het kasteel gaan. Zo hebben we tussen het lezen door genoeg te zien deze morgen. Na de lunch gaan we het centrum eens bekijken en stellen vast dat het wat ons betreft niets bijzonders is; we zijn dan ook al snel uitgekeken en maken nog een mooie wandeling door het park.

Woensdag 7 oktober

Het is al 11.45 uur als we Wickrath gaan verlaten. Eerst even goedkoop tanken voor € 0,95 per ltr. En dan richting Wassenberg want daar is een camperplaats, waar we onze toiletcassette kunnen legen. Om op deze camperplaats te blijven staan trekt ons niet. Je staat hier op een industrieterrein bij een overdekt zwembad, te ver van de plaats zelf en niets uitnodigend in de directe omgeving. We besluiten dan ook naar een andere plaats op zoek te gaan. Het is niet ver en lijkt ons wel leuk, we gaan naar Brunssum. Als we daar aankomen zien we reeds enkele campers op de mixparking staan. Als we ons plekje hebben ingenomen zien we dat we naast een park staan met wandelpaden, een grote waterpartij en speelgelegenheid, er is zelfs een mini spoorbaan door het park aangelegd. Kortom, in de zomer zal het hier best druk zijn en een ideale camperplaats voor gezinnen met kleine kinderen. Nu is het heerlijk rustig en dat vinden wij dan weer fijn.

Ook wij maken gebruik van de gelegenheid om het park door te wandelen en genieten van de natuur, het mooie weer en het alleen zijn. We vinden zelfs een heksenkrans en een in de boom terug getrokken heks.

Donderdag 8 oktober

Vannacht hebben we regen gehad maar bij het opstaan is het droog. De morgen wordt hoofdzakelijk doorgebracht met lezen en na de lunch gaan we in Heerlen op familiebezoek.

Tegen zes uur zijn we weer thuis en staat de camper op zijn vaste parkeervak.

DEEL 3

Zaterdag 10 oktober

Na een minder leuke dag gisteren maken we ons vandaag klaar om weer op stap te gaan. Zoals al eerder gezegd zullen we nu iets zuidelijker Duitsland in gaan en is ons oog gevallen op de plaats Mendig in de buurt van Koblenz. De reis erheen is snel verteld, thuis direct de snelweg nemen en 2 uur later bij de afrit naar Mendig en Maria Laach de snelweg weer verlaten. We zijn hier in de Vulkaan Eifel, waarvan bij Maria Laach een grote krater zichtbaar is, weliswaar gevuld met water, maar het is een oude vulkaan.

In Mendig staan we op een speciaal voor campers aangelegde camperplaats met voorzieningen. Als we om 13.40 uur hier aankomen staat het bomvol waardoor wij de camper in het midden van het terrein neerzetten om af te wachten of er nog campers vertrekken. En dat blijkt na een half uur al zo te zijn, de een na de ander vertrekt, maar wij blijven staan waar we staan, want de vrijgekomen plaatsen hebben geen satelliet ontvangst.

De plaats staat te boek met 10 officiële camperplaatsen, maar tegen de tijd dat wij de deur dichtdoen voor de avond tel ik er inmiddels 21. We bevinden ons hier duidelijk in een toeristisch gebeuren want het is allemaal “Vulkaan” om ons heen met zelfs een echt Vulkaanmuseum tegenover ons. Het loopt hier dan ook af en aan met bezoekers, die voornamelijk uit gezinnen met kinderen bestaan. Mede daarom heb ik het bezoek aan het museum aan mij voorbij laten gaan, teveel kinderen met het mogelijke gevaar van Coronabesmetting. Wel heb ik tijdens de kleine rondwandeling op korte afstand van de camperplaats al de groeve bekeken waar men vroeger basalt deed delven.

Zondag 11 oktober

Vandaag blijven we hier staan. Wel verplaatsen we de camper naar een vak aan de zijkant waar we veel ruimte hebben en goede tv ontvangst. In verband met een voetbalwedstrijd loopt op het eind van de ochtend de parkeerplaats al aardig vol met personenauto’s, die op zeker moment op werkelijk elk vrij gaatje hun voertuig parkeerden. Of iemand daardoor ingesloten raakt, dat boeit niet, als ze maar op tijd bij de wedstrijd zijn. Wij keken niet naar het voetbal maar naar de F1 op de tv. Uiteraard hebben we de plaats zelf ook bekeken en waren daar heel snel mee klaar. Wel denk ik dat er buiten het centrum nog een groot aanbod aan winkels moet zijn, want daar is de plaats toch weer te groot voor.

Maandag 12 oktober

Ik had gelezen dat de plaats Mayen de moeite van het bezoeken waard is, nou dat gaan we dan doen. Het is slechts een kleine 10 km, dus dat hebben we zo gefikst, maar eerst gaan we in Mendig LPG tanken, zodat de koelkast en verwarming voorlopig weer genoeg gas hebben.

In Mayen vinden we een mooi aangelegde strook met parkeervakken tussen grote loofbomen en een verzorgd sanistation. Wij legen onze tanks en vullen de watertank bij, zodat we komende dagen nergens naar om hoeven te kijken. Als we op de door ons gekozen parkeervak staan, begin ik me zorgen te maken over de satellietontvangst en ja hoor, geen ontvangst door de bomen. Ondanks dat het hier een mooi stekje is met aan onze achterkant de Lidl en op korte afstand van het centrum met zijn imposante stadmuren, gaan we toch weg want ik wil vanavond persé tv kijken. Eerst rijden we naar Monreal, een plaatsje verscholen tussen 2 bergwanden met een zgn camperplaats, die niets anders blijkt te zijn dan een verwaarloosde parkeerplaats bij een voormalig treinstationnetje. Nee, niet voor ons en ook nog eens geen tv door de bomen rondom, dus verder. Waar gaan we heen, geen idee, dan maar eerst koffie.

We hebben besloten naar Cochem aan de Moezel te rijden en zullen daar wel zien waar we uiteindelijk aankomen. De weg naar Cochem is om van te genieten, mooie natuur en het gaat omhoog en omlaag met uiteindelijk een lange afdaling naar de Moezelvallei. We rijden door het centrum van Cochem en verwonderen ons er over hoe druk het is met allemaal toeristen. De beoogde camperplaats blijkt niet veel voor te stellen en is bezet door personenauto’s van de druivenplukkers, die daar aan het werk zijn. Eerst maar een boterham eten en dan gaat het verder. We rijden een mooi stukje langs de Moezel tot we in Senhals bij Senheim aankomen en parkeren daar onze camper op een prachtplek met de neus naar de rivier. Mooi uitzicht, direct aan het water met voorbij varende boten en heerlijk rustig. Mooier kan bijna niet. Senhals zelf hebben we doorgelopen en geconstateerd dat het in het toeristenseizoen wel druk zal zijn met overnachtingen, maar dat het nu bijna uitgestorven is. Voor ons geen probleem. Dit is wat we zoeken in deze vervelende tijd, ver weg van de mensenmassa. We hebben vandaag een zonnige dag met af en toe een kort buitje dat op het eind van de middag overging in gestage regen, het zei zo, we zitten binnen.

Dinsdag 13 oktober

Als we opstaan hangen er wolken om de wijnhellingen. Om 9.45 uur verlaten we na een heerlijke nachtrust Senhals en stoppen een kwartier later bij Bremm, waar we aan de voet van de wijnberg de camper op een parkeerplaats zetten. Ook hier hebben we zicht op de rivier en achter ons een steile bergwand met druivenstokken. Er loopt hier een wandelpad naar boven, naar de zgn. Klettersteig en dat willen we dan wel doen. Na een stevige wandeling de hoogte in kunnen we de Moselschleiffe bewonderen. Het is mooi om van grote hoogte te zien hoe de rivier zijn weg baant door het dal. De rest van de dag wordt doorgebracht met het dorp zelf te bewonderen en lekker lui in de stoel lezen en muziek luisteren. Wat kan het leven toch op een eenvoudige manier mooi zijn.

Woensdag 14 oktober

Omdat we het hier aan de Moezel erg druk vinden willen we eens kijken hoe het aan de Rijn is gesteld. We hebben onze keuze op Oberwesel laten vallen en een leuke route daarheen gepland. Na een mooie tocht met tussenstop voor de lunch komen we in Oberwesel aan en hebben daar de keuze uit 2 mogelijkheden, een overvolle aftandse camping of een druk bezette parkeerplaats naast een speeltuin aan de Rijn. We hebben de camper op het parkeerterrein geplaatst en zijn eerst eens de plaats ingelopen, mooi maar er is niets te doen. We besluiten een boerderijcamping op te zoeken in de buurt van St. Goar want of we hier op de parkeerplaats € 8,= moeten betalen met niets of we staan voor dat zelfde geld boven op een berg bij een ponymanege met slechts enkele campers om ons heen, nou dan is de keuze gauw gemaakt. Om 17.15 uur melden wij ons na een forse klim vanuit St. Goar bij de campinguitbaatster in Bieberheim. Het is bewolkt en regent licht, dus even een korte wandeling rondom en dan wordt het al etenstijd en zitten we lekker en warm in ons mobiele huisje.

Donderdag 15 oktober

Als wij om 11 uur vertrekken hangt er nog een flinke mist over de berg, het omlaag rijden gebeurt dan ook met de nodige voorzichtigheid. Waar gaan we heen? We hebben gisteravond eens goed naar de mogelijkheden gekeken en besloten toch maar weer terug te gaan naar de Moezel. We hebben enkele camperplaatsen opgeschreven en gaan die eens bekijken. Via de kortste en snelste route rijden we naar de A61 en dan naar de Moezel. Als 1^e stop hebben we Alken, vol en niet veel bijzonders, dan Brodenbach, deze cp is geen cp maar een parkeerplaats voor buurtbewoners. Als 3^e optie heb ik Müden staan, maar dat is aan de andere kant van de rivier, dus terug naar Alken en de brug over. We rijden nu aan de kant van de rivier waar beduidend minder toerisme is en dat is merkbaar. De meeste parkeerplaatsen zijn nagenoeg leeg. Wij stoppen op een mooie parkeerplaats in Hatzenport om een boterham te eten en staan, zoals op veel plaatsen hier met de neus naar de rivier en achter ons de wijnberg. Dat er hier iets te doen is, nee, nog geen café of restaurant dat open is. Niet dat we daar naartoe willen, maar het geeft wel een beetje sfeer. Dus besluiten we om toch maar weer verder te gaan en wel naar onze 3^e optie Müden. Hier vinden we een parkeerplaats voor campers in een parkachtige omgeving voor de stadsmuren van het wijnplaatsje, want wijn is wat hier de klok slaat. Tijdens onze verkennende wandeling door het plaatsje kunnen we constateren dat bijna ieder huis wel iets met wijn te maken heeft. En natuurlijk hebben we op onze standplaats weer zicht op de rivier en als extra ook nog eens een sluis pal voor ons. Tegen dat het donker wordt begint het behoorlijk af te koelen en trekken wij ons terug in ons lekker warme onderkomen.

Vrijdag 16 oktober

Vandaag gaan we langzaam aan noordwaarts. We rijden binnendoor naar Mayen en stoppen daar om boodschappen te doen bij de Lidl (achter de cp) en drinken koffie met een heerlijke appelflap. De bedoeling van vandaag was om in het Ahrtal een camperplaats te nemen. Dat zou dan weer een geheel andere omgeving zijn dan wat we tot nu toe hadden. Onze keuze was gevallen op het plaatsje Mayschoss. Vanaf de afslag van de A61 hadden we al in de gaten dat hier wel eens druk zou kunnen zijn gezien het aantal campers dat we zagen rijden. Maar goed wij komen in Mayschoss bij de camperplaats aan en mogen helemaal achteraan bij het keerpunt de camper stallen. Dat doen we dus niet, want gegarandeerd, als je terugkomt van een wandeling heb je schade aan de camper, zonder een vriendelijk briefje onder de ruitenwisser. Dus wegwezen hier, we gaan alle camperplaatsen bekijken op de terugweg richting snelweg. Resultaat, nihil, alles vol en dan ook nog eens stampvol, hutje mudje naast elkaar. Corona, wat is dat? Ons niet gezien. Wij gaan naar de andere kant van de A61 en wel naar Sinzig. Hier staan we op een grote parkeerplaats naast het plaatselijke Schloss met een mooie Schlosstuin waar het goed wandelen is. De plaats zelf heeft een aangenaam centrum met een lange winkelstraat en voldoende horeca. Ons bevalt het hier.

Zaterdag 17 oktober

Vandaag gaat het verder huiswaarts met nog 1 overnachting, want we willen in de loop van de zondag thuis zijn. Eerst worden er kilometers gemaakt om een beetje afstand op te bouwen. In de buurt van Düren gaan we kijken wat er aan camperplaatsen geboden wordt. Düren zelf valt voor ons af, we gaan in Julich kijken, maar dat is helemaal niets. Daar hebben ze de bestaande camperplaats vanwege de drukte maar uitgebouwd met het naastgelegen evenementen terrein. Wat een drukte en dat in deze Coronatijd. We gaan verder en komen heel dicht bij huis, in Heinsberg. Hier is een kleinschalige en zeer fraaie camperplaats gelegen aan een waterpartij gesitueerd. Maar ook hier, alsof er geen besmettingsgevaar bestaat, ze staan met de camper hier dan weliswaar een ietsje meer verspreid, maar dat wil niet zeggen dat de mensen dat ook doen. We zagen alleen maar groepjes mensen dicht op elkaar staan te kletsen, nou lang leve Covid-19! Wij doen daar niet aan mee.

En nu, wat doen we op zulk korte afstand van huis. Juist we gaan de dieseltank vol gooien (€0,989/ltr.) en rijden naar huis. En zo kan het gebeuren dat we ondanks onze planning een dag eerder thuis zijn en klokslag 4 uur de sleutel uit het contactslot trekken op onze vaste plek naast het huis.

In een tijdsbestek van 3 weken zijn we door omstandigheden enkele malen terug naar huis gemoeten en zijn daardoor slechts 16 dagen onderweg geweest. Gelukkig hadden we al gekozen voor een vakantie dicht bij huis, maar dat dit zo noodzakelijk was, dat hadden we niet voorzien.

In totaal hebben we 1205 kilometer afgelegd.

EEN PAAR DAGEN AAN ZEE

EEN PAAR DAGEN AAN ZEE

Met de kanoafdeling van RWV Nautilus brandingvaren in Katwijk aan Zee

Donderdagavond 17 september

Deze avond worden in de thuishaven in Roermond eerst de kano’s en de verdere uitrusting op de kanokar geladen, zodat die morgen klaar staat en door Rob meegenomen kan worden naar Katwijk aan Zee.

Ja de kano’s gaan naar de kust, want we gaan dit weekend samen met enkele Nautilusleden met de kano in de branding varen aan het strand van Katwijk aan Zee.

Onze plaatsen op camping “De Zuidduinen” zijn gereserveerd en betaald, alleen jammer dat 3 leden met hun partner hebben afgezegd vanwege de Corona uitbraak in de Haaglanden, waar Katwijk ook onder valt. Jammer, maar begrijpelijk.

Vrijdag 18 september

Voordat we zelf kunnen vertrekken hebben wij nog het een en ander te doen, zodat we pas om 15.00 uur gaan rijden.

Ondanks dat het vrijdagmiddag en spitsuur is verloopt de reis redelijk. We hebben weliswaar file maar hoeven niet stil te staan. Toch doen we er bijna 3 uur over, voordat we ons melden bij camping De Zuidduinen. Het weer laat zich hier van de goede kant zien, de zon schijnt en we hebben ca. 20 graden met een zwak windje.

We staan zoals ieder jaar op een grasveld dicht bij een (loop)uitgang die direct naar de boulevard en het strand gaat. Als wij aankomen op het voor ons gereserveerde gedeelte van de camping zien we dat Rob al is gearriveerd en zijn bus en tentuitspanning al klaar staan. Wij zetten onze camper zo neer dat, als de rest is gearriveerd, we een mooi vierkant maken.

Als we gesetteld zijn pakken we de fiets en gaan naar Claudia en Rutger om samen te eten.

Het is reeds donker als we terugkomen en zien dat de anderen inmiddels ook zijn gearriveerd en hun onderkomen hebben opgezet. We staan nu met een camper, een kampeerbus, een grote gezinstent en een 2 persoonstent. Het ziet gezellig uit met de fraaie verlichting en de gezellige dis bij Rob, waar we natuurlijk bij aanschuiven en de rest van de avond blijven plakken.

Zaterdag 19 september

Voordat ik me ga bezighouden met het kanoën ga ik eerst samen met Claudia en Rutger de historische markt aan de haven bezoeken. Hier liggen diverse oude vrachtschuiten en slepers afgemeerd en op de kant zijn de nodige vrachtwagens op leeftijd in alle soorten, maten en uitvoeringen te bewonderen. Natuurlijk wordt het geheel gelardeerd met de nodige kramen waar van alles te koop wordt aangeboden. Al met al gezellig. Als ik terugkom en bij de camper rondloop is het merkbaar dat het bij iedereen kriebelt; we willen die boten in het water! Het duurt dan ook niet lang voordat we de kano’s gaan afladen en ons omkleden om te gaan varen. We hebben allemaal een wetsuit aan met daarover een anorak die ons moet beschermen tegen de wind want we hebben 4 bft landwind met zon en een temperatuur van 21 graden. Natuurlijk dragen we allemaal buiten een wetsuit en anorak ook een drijfvest en een kanohelm voor de veiligheid.

In colonne dragen we 10 kano’s 2 aan 2 of op een karretje naar het strand en maken ons klaar om de branding te trotseren. Nu, dat trotseren valt anders wel mee, echt hoge golven staan er niet door de ebstroom en de landwind, maar wel genoeg om lekker te spelen en goed om te wennen aan het brandingvaren voor de nieuwelingen onder ons. Ook de nieuwe Sit-on-top kano die we hebben meegenomen heeft over belangstelling niet te klagen, vooral bij de jeugd is hij erg in trek. Er wordt driftig geoefend om de kleine brandinggolven te bedwingen, met wisselend resultaat weliswaar, omslaan met de boot hoort nu eenmaal bij het brandingvaren. Rob blijkt een goed voorbeeld te zijn wat een beetje teveel lef aan resultaat geeft. Ook Claudia en Rutger komen kijken en laten ons zien dat je met een supboard makkelijk de golven kunt nemen. Wie wil mag het ook proberen en zo zit ik dan ook in no time op het board, eerst op mijn knieën om te wennen, maar kan me zowaar even later staande voortbewegen ondanks de golven. We blijven ruim 3 uur, afgewisseld met enkele pauzes, met de golven spelen, waarna we het voor vandaag wel genoeg vinden want onze lege magen roepen voor voedsel en het lichaam voor energie.

De rest van de middag en avond wordt gezellig met z’n allen, samen in ons eigen vierkantje, doorgebracht.

Zondag 20 september

Een eerste verkenning aan het strand geeft aan dat het vandaag pas echt leuk kan gaan worden, er staat een aardige branding met golfhoogtes van ca. 60 tot 90 cm. Ook vandaag hebben we niet te klagen over het weer, zon, 22 graden met een lekker windje van 4 bft, die nu eens uit de goede hoek komt. Wel hebben we nog te maken met het tij, waardoor door de ebstroom de golven niet al te hoog worden, maar dat gaat met de tijstroom vanzelf veranderen.

Iedereen wil zo snel mogelijk het water op en ik zie links en rechts al de eerste kano’s door de golven schieten. Als eerste boot neem ik vandaag de zeekayak en vaar daarmee tot voorbij de branding waar het heerlijk deint. Om door de branding heen te varen moet ik golven van ca. 90 cm trotseren, wat me bij iedere golf een royale douche oplevert. En dan gaat het terug naar het strand, surfen op de golftop en zorgen dat je niet door de golf wordt omgeduwd. Een keer gaat het bijna mis, de kano is bijna niet te houden en loopt uit het roer waardoor ik dwars op de golf kom te liggen en dreig om te slaan, maar ik kan me nog net redden door een halve Eskimorol uit te voeren. Mazzel hebben! Toeval of kunde, wie zal het zeggen, vandaag ga ik niet kopje onder, terwijl ik om me heen de een na de ander ongewild onder een golf door zie gaan, om even later op het strand zijn boot leeg te maken. We wisselen regelmatig van boot en ook de Sit-on-top staat weer vol in de belangstelling. Op het laatst zijn Jolien en Twan er bijna niet meer vanaf te krijgen. Hoewel, ze liggen vaker er naast dan dat ze er op zitten, fun! Ook wordt er wederom gretig gebruik gemaakt van het aanbod van Claudia om het supboard te proberen, wat zeker niet meevalt met deze golven.

Na 2 uur is iedereen bekaf en wordt de boel bij elkaar gepakt en gaan we terug naar de camping. Het is ook alweer ver over etenstijd, dus werk aan de winkel voor de koks.

Na de koffie en de gezellige babbel wordt het om 15.30 uur langzaamaan tijd om de spullen in te laden. Hier leert Judith (met goed resultaat) nog even snel hoe ze een kano moet opbinden en als alles gereed is wordt de terugreis aangevangen. Wij blijven hier met de camper staan, gaan vanavond met Claudia en Rutger bij het Kattukkerzand eten en rijden morgen naar Hoek van Holland.

Maandag 21 september

Vandaag is het weer identiek aan het weekend, lekker zon, 22 graden en een lichte windje.

Op ons gemak maken wij ons klaar om te vertrekken en verlaten om 10.30 uur de camping met bestemming Hoek van Holland. Hier aangekomen vinden we op de Boulevard voor ons geen vrije plaats op de voor campers gereserveerde plaatsen. Dan maar tijdelijk op een grote parkeerplaats op het einde van de Boulevard parkeren en wachten tot iets vrij komt. Nou dat is uiteindelijk niet gelukt, dus blijven we staan waar we staan met het risico dat we door de Hermandad worden weggestuurd. Daar is het gelukkig niet van gekomen en we hebben heerlijk geslapen.

Als we dan toch moeten wachten en ook nog eens direct bij de toegang naar de pier staan, ja dan gaan we natuurlijk over de pier wandelen, ofwel pierewaaien. Ik weet niet hoelang die pier is, maar ik schat hem toch gauw op minimaal 1000m, als het niet meer is. Het is stralend weer, niet al te druk om ontspannen te kunnen wandelen en de grote zeeboten varen op enkele honderden meters afstand langs je; wat wil je nog meer.

Dinsdag 22 september

Omdat we met de bezitters van een camper hadden afgesproken, konden wij reeds om 9.30 uur onze camper op de camperplaats aan de Boulevard zetten. We staan hier met enkel een groot gazon tussen ons en het water en hebben daardoor vrij zicht op de voorbij varende scheepvaart.

En varen dat doen ze hier, het vaart in alle types en uitvoeringen van en naar de zee. Ook hebben we vanuit de camper een goed zicht op de voorbij varende schepen en de overkant, de Maasvlakte, met zijn gigantische kranen en immens grote containerschepen, tankers en bulkschepen. Je raakt niet uitgekeken, het is alsof er een film voor je wordt afgedraaid. Natuurlijk zetten wij onze gemakkelijke stoel op het grasveld, tafeltje erbij met wat lekkers erop, hemd uit, korte broek aan, wat wil je nog meer in september! Ja zo krijgen we de dag wel door.

Woensdag 23 september

Na het mooie weer van de laatste tijd moet het wel eens omslaan en dat is voorspeld voor vandaag. Het is grijs en fris als we onze neus buiten de camper steken en het zal volgens de weersverwachting tegen de middag gaan regenen met een temperatuur die niet boven de 18 graden zal komen. Diezelfde weersverwachting zegt ook dat het in Limburg nu mooi weer is en pas tegen de avond zal veranderen, wat doen we dan nog hier als we toch de bedoeling hebben om vandaag naar huis te gaan? Juist rijden met dat ding. Om 10 uur verlaten we Hoek van Holland met lichte regen en kou en zodra we de kust hebben verlaten hebben we weer zon en die blijft bij ons tot we om 11.30 uur thuis zijn. Thuis is het nog aangenaam met de zon en kunnen we op ons gemak en droog de camper uitladen.

We kunnen terugkijken op een heerlijk lang weekend, samen met onze kanovrienden en verheugen ons nu al op het derde weekend van september van volgend jaar.

MIDZOMER 2020

MIDZOMER 2020

Met slechts 20 dagen rust halen we de camper weer uit de stalling voor een volgende reis.

Voorlopig wordt er de eerste drie dagen, voordat we daadwerkelijk vertrekken, even aan de camper gewerkt. Poetsen, wassen, gasfilter vervangen en nog wat van die kleine dingetjes.

Waar gaan we heen? Ik heb een leuke tocht uitgezet die zich via de diverse camperplaatsen en abdijen, met eigen brouwerij, gaat afspelen in België en dan met name in de provincies Luik en Luxemburg omdat we dicht bij huis willen blijven in verband met de Covit 19, ofwel het Coronavirus.

De planning is dat we onze eerste stop maken in Kanne, bij Maastricht. Vandaar gaat het naar Namen en Dinant en zo verder tot aan de Franse en Luxemburgse grens met mogelijk een terugreis via de Duitse Moezel.

WEEK 1

Maandag 29 juni

Eindelijk gaan we dan vertrekken, het is 11 uur als we de buren gedag zeggen en wij richting Maastricht rijden. Ik had gehoord van een camperplaats op een mixparking bij een abdij of klooster in Alden Biesen, dus daar gaan we naar toe om eens te kijken. Daar aangekomen blijkt er niet veel (of zeg maar niets) loos te zijn. Het zal wel door de Corona komen. Wij gaan na een korte stop verder naar Kanne, gelegen aan het Albertkanaal op de taalgrens van Vlaanderen en Wallonië. Als we hier aankomen vinden we een mooie parkeerplaats speciaal voor campers, direct naast de brug en met zicht op het kanaal en de voorbijvarende scheepvaart.

Er is ruimte genoeg om de stoelen buiten te zetten en als je in de zon en uit de wind zit, is de 16 graden nog best te dragen en is het zelfs nog aangenaam. Met wat lezen en de achter ons gelegen berg op te wandelen krijgen we de tijd wel om. Tegen de avond wordt het te fris en verkassen wij naar ons mobiele huisje.

Dinsdag 30 juni

Natuurlijk blijven we hier in Kanne vandaag nog staan. We nemen na de koffie de fiets en trappen in een gematigd tempo via een mooie en deels autovrije route naar Maastricht.

Het weer is er niet beter op geworden, het is bewolkt en we zijn blij dat we onze jas aanhebben. Ja en dan Maastricht, wat moeten we daar van zeggen, gezellig. We hebben een beetje vergeten boodschappen gedaan in Centre Ceramiq,

koffie drinken in Wijk (let op de naam van de winkel) en daarna weer op ons gemak terug. Het weer blijft onaangenaam, Buienrader geeft een regen waarschuwing en de temperaratuur is ook niet allervriendelijkst. Wat doen we? De hele dag binnen zitten of toch maar een stukje rijden.

We besluiten om toch maar te gaan rijden en wel naar Huy.

Na een rustige tocht via Maastricht eerst over de snelweg tot Luik en daarna gaat het langs de oever van de Maas over een gewone verbindingsweg tot in het centrum van Huy.

We staan hier pal aan de boorden van de Maas en op 100m afstand van het centrum.

Het is een leuke plek met enkele nadelen, je hebt hier geen satellietontvangst. Nou, als het moet kijken we wel via internet. Ook de GPS ontvangst laat af en toe steken vallen, maar die hebben we nu toch niet nodig en als derde minpuntje mag je dan tijdens de spits het verkeerslawaai noemen. Ondanks alles bevalt het ons hier prima. Van het bootjes vakantieseizoen is nog weinig te merken, we zien zegge en schrijven 2 Belgische jachten voorbij varen. Het zal wel aan de angst voor het Coronavirus liggen.

Woensdag 1 juli

Vannacht hebben we nagenoeg de hele nacht regen gehad en als we opstaan regent het nog, nou leuk als je vakantie hebt! Als we de diverse weerapps raadplegen zien we dat het vandaag maximaal 17 graden wordt en de rest van de week wordt het al niet veel beter. Lekker, rondlopen met een lichte trui aan of met de regenjas, ik had het me net even iets anders voorgesteld. Op de weerapp zien we dat het een stuk zuidelijker er veel beter voorstaat met het weer. Temperaturen van ca. 20 graden en meer met zon, worden er voorspeld. Ja, dan is het voor ons wel duidelijk, hoewel we ons voorgenomen hadden om in België te blijven, gaan we naar een droog Frankrijk met een voorspelde zon en minimaal 20 graden.

Zo gezegd, zo gedaan. Om 9.00 uur vertrekken we met regen en dat blijft zo tot we Bastogne voorbij zijn en Luxemburg naderen. In Luxemburg gaan we bij de Q8 diesel tanken voor €0,955 /ltr. en gaan vervolgens naar het shoppingcenter waar we bij de Cactus even rondneuzen en o.a. wat wijn scoren. In Luxemburg is mondkapjesplicht, dus op dat ding! We besluiten ook maar even hier wat te eten omdat het inmiddels lunchtijd is. Na de lunch gaat het met een rustige rit over de snelweg zuidwaarts en passeren we Metz en Nancy. Bij Nancy kiezen we ervoor om via Epinal naar het zuiden te rijden waardoor we langs de Jura rijden. Maar eerst maken we 12 km voor Epinal om 16.00 uur halt in Thaon op een eenvoudige camperplaats met sani, gelegen langs het Canal L’Est Sud ofwel het Vogezenkanaal. Ook hier is geen varend jacht te bekennen enkel een plaatselijk grindschip dat voorbij vaart.

We staan hier met meerdere campers direct aan de rand van het kanaal op gepaste Corona afstand en zetten gelijk de stoelen buiten en draaien ook nog eens de luifel uit want de zon schijnt en de thermometer geeft 24 graden aan. Ja dat is het gemak van een camper, bevalt het ergens niet dan vertrek je. Toch geeft dat een heerlijk gevoel als je van natte rillende 17 graden naar een warme zon met 24 graden kunt rijden. Met onze boot, waar we met veel plezier mee hebben gevaren, was dit voordeel ons niet gegeven, eenvoudig omdat we nooit deze afstand op een dag konden overbruggen. De rest van de dag hebben heerlijk ontspannen doorgebracht met lezen en wat wandelen ondanks dat er op zeker moment een dreigende bui hangt, maar we krijgen geen regen.

Donderdag 2 juli

Hoe goed het ons hier ook bevalt, we hebben hier vorig jaar ook al gestaan, we gaan toch weer verder. Ik heb gelezen dat in de buurt van Port sur Saone er een nieuwe camperplaats is bijgekomen, nou die willen we dan wel eens zien. Als we daar aankomen klopt het helemaal, het zijn mooie afgescheiden plaatsen bij een jachthaven waar verder niets te doen is. We staan hier alleen, ver van alles en daar hebben we vandaag geen zin in, dus eten we eerst wat en rijden we even een stukje terug en gaan in Vaire et Montoille op de camperplaats staan. Hier zijn we vorig jaar ook al geweest en dat was ons goed bevallen.

En je ziet op de foto gelijk waarom.

We staan hier aan een klein meer met plaats voor 5 campers en hebben direct zicht over het water en de jeugd met de optimisten die zeilles krijgen van de naastgelegen zeilschool. We halen de fietsen uit de garage en gaan via een duidelijk fietspad naar Vesoul, dit zijn slechts een kleine 4 tot 5 km. Vesoul is een belangrijke plaats voor de regio en dat is aan alle openbare gebouwen duidelijk te zien. Wij bekijken het centrum met zijn voetgangersgebied, de fraaie gebouwen en nemen tot slot een gezellig terras en verorberen wat smakelijk vocht.

Wat ons opvalt is, dat hier handen geschut worden en gekust alsof er geen Corona bestaat. Natuurlijk doen wij daar niet aan mee en houden een gepaste afstand aan. Tegen de avond ga ik nog even zwemmen. Heerlijk, en dan te bedenken dat ze thuis in de regen zitten met harde windstoten en een veel te lage temperatuur voor de tijd van het jaar. Mij hoor je niet klagen.

Vrijdag 3 juli

Over deze dag kunnen we kort zijn, die wordt doorgebracht met luieren in de tuinstoel, zwemmen en suppen.

Zaterdag 4 juli

Vervelend voor de mensen thuis, maar ook deze dag zijn we nergens anders actief mee dan met luieren, afgewisseld door zwemmen en suppen.

Ofwel zoals een van de leden van het camperforum het omschrijft:

De kunst van het niks doen is moeilijk om te leren.

Maar als je het eenmaal goed kan, heb je het er de gehele dag druk mee.

Zondag 5 juli

Na al dat luieren zullen we dan toch eens wat meer moeten bewegen en dat gaan we doen. We gaan via de Voie Verte, een fietspad over een voormalige spoorbaan, een eind fietsen. Het fietspad gaat 27 km ver, maar dat gaan wij niet doen want je moet ook weer terug. Als we een kleine 15 km hebben afgelegd en het tijd vinden om op een terras de dorst te lessen hebben we nog steeds niets gezien waar dat zou kunnen gebeuren. Als ik een bewoner, die langs het fietspad woont, aanspreek blijkt dat er helemaal geen uitspanning, dorpje o.i.d. blijkt te zijn tot het eindpunt. Dus terug en dat drankje nemen we wel bij de camper want in Vesoul is ook alles dicht omdat het zondag is. Behoorlijk in het zweet, het is 28 graden, komen we terug, dus dat is gelijk zwemmen voor mij.

WEEK 2

Maandag 6 juli

Vannacht hebben we regen gehad, maar als we opstaan is het al weer droog en wordt het wederom een mooie dag. Voordat we daadwerkelijk weer verder gaan, maken we eerst even een stop in Pussey om onze mondvoorraad aan te vullen. Hierna rijden we via Besançon verder zuidwaarts en belanden uiteindelijk in Arc Et Senans onze nieuwe overnachtingsplaats. Het is geen al te grote plaats in het Departement van de Doubs en heeft als enige wat interessant is, een voormalige Zoutziederij die nu als museum fungeert. Wij hebben het museum niet bezocht omdat de Fransozen iets te amicaal met elkaar omgaan in alle drukte en dat in deze Coronatijd. Ik heb het van buitenaf en op de folder bekeken en dat was voor mij al genoeg. Wij staan vandaag in een mooi park achter het gemeentehuis, zeg maar een uit de kluiten gewassen imposante villa. We lopen hier nog steeds in korte broek en op slippers terwijl Nederland gebukt gaat onder harde wind en regen. Het was toch wel een goede keuze om naar het zuiden te rijden. Na een bezoek aan de nabijgelegen supermarkt voor een paar kleinigheidjes die we vergeten waren, trekken wij ons terug bij de camper onder de luifel met een koel glas vocht en een boek. Wat kan het leven toch eenvoudig en mooi zijn.

Dinsdag 7 juli

Vannacht is het behoorlijk koud geweest en dat is nog te merken als ’s morgens opstaan, om 9 uur is het nog slechts 13 graden. Om 11,30 uur gaan we weer rijden, het is niet ver, want onze bestemming is het plaatsje Domblans. Als we hier aankomen denken we, wat moet ik hier. Er is hier echt niets te beleven, buiten dat het een ideale overnachtingsplaats zou zijn als je op doorreis bent. Je staat hier heel rustig en kunt je tanks legen en weer vullen en dat voor nop. Dank aan de gemeente. Heb je een paar stevige schoenen en een goede conditie, dan is hier best wel wat te zien, een mooie burcht of een waterval, maar voor ons te veraf. Wij eten een hapje en gaan toch verder en wel naar Cousance. Hiervoor blijven we de D1083 ofwel Rn 83 volgen, gaan aan Lons le saunier voorbij en houden nog steeds de richting Lyon aan. Als we Cousance binnenrijden heb ik gelijk een goed gevoel. Het is een vriendelijk ogend dorpje met slechts een restaurant en een Tabac. De camperplaats ligt aan een klein parkje met een omheinde Jeu de Boullesbaan en een sanistation.

De camperplaats zelf is eigenlijk een normale parkeerplaats waar met enkele borden staat aangegeven dat deze plaatsen voor campers zijn gereserveerd. We staan hier prima, er staat nog een Franse camper en een Nederlandse. Later tegen de avond melden zich nog 2 Franse campers en zo blijft het lekker rustig. Inmiddels heeft het weer zich ook weer van de goede kant laten zien en zodoende zitten we een uurtje later in de korte broek bij de Tabac, eerst een koffie en daarna een lekker glas wijn te drinken.

We waren eerst aan een van de 3 tafeltjes bij het restaurant gaan zitten, maar daar mochten we alleen zitten om te eten, ook niet als ik zei dat het allang geen etenstijd meer was en het voor het diner nog veel te vroeg was. Nee, ging niet, nou dan lang leve de Tabac, waar we allervriendelijks worden ontvangen. Waarschijnlijk zijn we niet de eerste die dit gebeurt.

Woensdag 8 juli

Gisteravond tegen 12 uur vertrok een van de Franse campers en vanmorgen om 7 uur was nr 2 al aan de beurt. De Nederlander liet zich niet onbetuigd en vertrok om 8 uur, hoezo vakantie? Wij doen het rustig aan maar zijn door onze buren al aan de vroege kant ons ontbijt aan het verorberen. Toch is het pas 10 uur als we vertrekken, waar gaan we heen, naar Prissé nabij Mâcon. Prissé blijkt, als we al om 11,30 arriveren, een leuk klein plaatsje te zijn ten westen van Mâcon met een camperplaats aan de Voie Verte en direct bij een Cave Coöperatieve waar ze wijn verkopen.

We staan hier mooi op grind met tegenover ons een rij dikke oude loofbomen, een soort platanen, die heerlijk schaduw geven want die hebben we inmiddels wel nodig met 25 graden plus. De verdere rest van de dag wordt dan ook rond om de camper doorgebracht met de nodige verkoeling op het zijtafeltje naast de luie stoel.

Donderdag 9 juli

Vandaag zijn we via de Voie Verte, die naast de camperplaats loopt, naar Mâcon gefietst een afstand van ca. 12 km. Nadat we eerst de fietsen veilig bij de Tourist Information hebben gestald zijn we het centrum uitvoerig gaan bekijken. Wat ons opviel was dat er bijna geen toeristen rondliepen en van de buitenlanders hebben we slechts een ouder Engels stel en een Nederlands echtpaar met kinderen gezien. Inmiddels is de temperatuur opgelopen naar 32 graden terwijl ze thuis een beetje zitten te vernikkelen.

Tussen de middag nemen we samen met de locals een lekkere lunch waar ze op de placemat een hele reeks puzzels en sudoku’s hebben afgedrukt die natuurlijk ingevuld moesten worden. Ons toetje halen we op een terras aan de boulevard met uitzicht op de Saône.

Wat kan het leven toch mooi zijn.

Vrijdag 10 juli

Vanmorgen hebben we eerst boodschappen gedaan bij een grote SuperU die op slechts 1 km afstand ligt. Na de middag zijn we via het fietspad richting Cluny gegaan en hebben daarbij nog een paar aardige klimmetjes moeten nemen. Ook kregen we een verlichte tunnel van ca. 2000 m, ijskoud en het water liep overal van de rotswanden. Ben je wel eens in een grot geweest, nou dit was niet veel anders. Na de tunnel en weer een volgende steile klim hebben we de moed opgegeven en zijn omgekeerd. Terug in Prissé hebben we koffie gedronken in een speciaal koffie- en theehuis en hebben toen voor de dorst nog maar een pilsje gepakt bij de plaatselijke kroeg in het dorpscentrum.

Zaterdag 11 juli

Omdat ik graag morgen de zondagse rommelmarkt van Chalon sur Saône wil bezoeken rijden we vandaag al daar heen. We rijden heel eenvoudig via Mâcon over RN naar Chalon, een makkelijke weg en passeren nog Tournus, ook een mooie plaats om een stop te maken, maar vandaag niet. De officiële camperplaats in Chalon sur Saône is naast de parkeerplaats waar wij willen staan, maar daar willen we niet staan vanwege het stof. We wilden op de ronde parkeerplaats gaan staan, maar dat gaat niet meer lukken, ze hebben er een hoogtebalk geplaatst. Geen nood, naast het Maison des Vins is ook een ruime plaats waar we de camper half onder de bomen kunnen zetten. We staan prima hier, voor ons een zee van ruimte en achter ons een groot park met voldoende ruimte om de tuinstoel neer te zetten. Natuurlijk lopen we even het centrum in en zien dat er weinig veranderd is ten opzichte van het vorig jaar en ja het terras is nog even gezellig.

Zondag 12 juli

Lekker op tijd opgestaan en naar de rommelmarkt, lekker snuffelen. Dacht ik, er is geen rommelmarkt te bekennen. Zal wel alles te maken hebben met het Coronavirus, jammer. Wel is er een weekmarkt die door het hele voetgangersgebied loopt en dat is natuurlijk ook interessant. Vooral de verscheidenheid aan geuren die je hier aantreft. Nu heb ik het natuurlijk niet over de viskraam, die er natuurlijk ook staat, met zijn eigen geur. Nee ik heb het dan over met name de diverse kaaskramen, de bloemisten, de kruidenverkopers en natuurlijk niet te missen de grote wagen waar je gegrilde kip van het spit, met eventueel gebakken aardappelen en warme groente erbij, kan kopen zodat je gelijk je warme maaltijd al klaar hebt. En smaken doet het goed.

Na het eten houden we het wel voor gezien en maken ons klaar om te vertrekken. Waarheen? We gaan richting Morvan, dus de hoogte, heuvels en bossen in. Maar voor dat gaat gebeuren gaan we niet verder dan Autun, wat natuurlijk ook in de Morvan ligt maar nog een behoorlijk grote plaats is. De door ons beoogde camperplaats ligt op nivo bij een klein meer en dat is natuurlijk het doel van de dag, kijken of we daar kunnen suppen. Er is als je bij het meertje aan komt rijden nog een camperplaats op een mixparking met sanistation direct aan de oever van het meer, maar daar is het veel te druk met dagjesmensen. Wij rijden een paar honderd meter verder en staan op een grote parkeerplaats waar ca. 10 campers mooi op een rij staan, op Corona afstand, ca. 15 m boven het meer en we hebben hier een mooi uitzicht over dat meertje. Zoals gezegd Autun is best wel een grote en historische (Romeinse) plaats, maar wij staan hier aan de rand van de stad en op korte afstand van het historisch centrum. Ook is hier in de directe nabijheid nog een oud amfitheater te zien. Om op het meertje te gaan suppen trekt me niet, allereerst moet ik dan met het supboard naar beneden sjouwen en ook weer terug en dat voor zo’n klein plasje, ja ik weet, ik ben een beetje verwend wat dat suppen betreft, maar er speelt ook dat het al ver in de middag is en we ook nog het oude centrum willen bekijken. Om dat oude centrum te bereiken moet je er wel een stevige klim voor over hebben. Natuurlijk wil ik de kerk bekijken, maar helaas er word gerenoveerd en alles zit in de steiger en is potdicht. Ach ja, dan maar van buiten af naar de kerk kijken vanaf een aangenaam terras waar ze een goede wijn serveren. Verder hebben we niet veel van het oude gedeelte gezien, gewoon omdat we geen zin hadden en het terras ons prima beviel.

WEEK3

Maandag 13 juli

Vandaag gaan we verder de Morvan in, we hebben een stuwmeer op het oog waar het volgens campercontact aangenaam en rustig moet zijn. Voordat we daadwerkelijk naar het meer rijden gaan we eerst nog even in Salieu bij de Aldi en de B1 boodschappen doen want als het meevalt blijven we de komende dagen daar staan. De afstand tussen Autun en Salieu is ongeveer 35 km en dan naar het meer, Champeau en Morvan nog eens 12 km.

Als we bij het meer aankomen zien we dat we alle ruimte hebben, er kunnen wel 50 campers staan, maar er staat slechts een Franse en een Belgische camper met ruime afstand van elkaar.

Wij zetten ons er tussen en storen niemand vanwege de grote afstand van ca. 30m tot de volgende camper. Dit is het plekje wat ik zoek, direct aan het water, ruimte genoeg voor de luie stoel en tafel, mooi zwemwater en een grote waterplas om te suppen. Oh ja, vissen kan natuurlijk ook. Een nadeel heeft deze plaats wel, we hebben hier bijna geen internet bereik en helemaal geen GPS. Nadeel, och het is maar hoe je het bekijkt. Inmiddels is de temperatuur opgelopen naar 28 graden en wordt er natuurlijk gezwommen.

Dinsdag 14 juli

Vandaag is het feestdag in Frankrijk en wordt er zoals gebruikelijk de avond van te voren vuurwerk afgestoken, nou wij hebben niets gezien of gehoord. Toch wel heerlijk om zo afgelegen te staan. Wat ik wel gezien heb afgelopen nacht, een fantastisch duidelijke sterrenhemel, zo heb ik hem zelfs op de zee nog niet gezien. Zal wel door de hoogte komen en de gunstige weersomstandigheden met een kraakheldere hemel.

De Franse camper is gisteravond nog vertrokken en de Belg vertrekt vanmorgen ook al op tijd, zodat wij de hele omgeving voor ons alleen hebben, nou ja alleen, aan de overkant van het meer zie ik met de verrekijker nog een paar vissers. In de loop van de dag komen wat dagjesmensen die allen naar een verderop gelegen strandje gaan en er komt nog een Nederlandse camper, op zo’n 100m afstand bij ons staan. Wat een plek, wat een rust en wat een uitzicht!

De dag wordt doorgebracht met zwemmen, suppen en een beetje wandelen. Het bevalt ons prima hier. Enig minpuntje is de weersverwachting, we krijgen morgen regen!

Woensdag 15 juli

En dat we regen kregen, dat hebben we gemerkt, het bleef vannacht hozen. Als we opstaan is het tijdelijk droog maar is de zon ver te zoeken. De weersverwachting geeft aan dat het hier in de Morvan de hele dag zal blijven regenen. We nemen de tijd en als we om 10.00 uur de mooie stek hier gaan verlaten is het even droog en rijden we eerst naar Salieu om inkopen te doen. Als we daar mee klaar zijn hebben we weer regen, ach ja dat is goed voor de natuur en de temperatuur blijft aangenaam, dus ons hoor je niet klagen.

Via Autun verlaten we de Morvan en rijden zo’n 60 km zuidwaarts richting Paray-Le-Monial. We willen daar in de buurt nog een paar dagen doorbrengen voordat we weer huiswaarts gaan.

We nemen een rustige route en genieten van het mooie landschap van de Bourgogne.

Ook stoppen we onderweg om een hapje te eten en vinden dan dat we lang genoeg hebben gereden als we op de kaart het plaatsje Genelard zien staan waar ze een camperplaats hebben vlakbij een sluisje in het kanaal. Als we daar aankomen herkennen we de plaats direct, verhip hier zijn we vorig jaar ook geweest, dat we dat vergeten waren! We gaan eerst maar eens onze tanks legen en vullen en zoeken dan de beste plek op voor de camper. Keuze genoeg want er is niemand, we hebben de hele camperplaats voor ons alleen. Nu weet ik nog van de vorige keer dat er slechts één plaats satelliet ontvangst heeft, dus daar parkeren wij ons mobiele huisje.

Het plaatsje Genelard is in feite een doorgaande weg met wat winkels en een Tabac waar je wat kan drinken en lectuur kan kopen. Aan de andere van het kanaal is een grote woonwijk met een supermarkt. Voor de gezelligheid hoef je hier in het plaatsje niet te zijn, maar dat maakt ons niet uit want we blijven toch bij de camper. Inmiddels heeft het weer ook weer zijn best gedaan en hebben we met zon en wat wolken daar niet over te klagen.

Via de app hebben we contact met het thuisfront en vernemen dat onze 2 sportfanaten graag in deze streek willen gaan mountainbiken zodat we hebben afgesproken vrijdag elkaar in Langres te ontmoeten om daarna te bezien hoe we verder gaan.

Donderdag 16 juli

Omdat we tijd genoeg hebben zijn we vanmorgen niet van de vroegste zodat we pas om 10.00 uur vertrekken. Wel is er inmiddels een probleem opgedoken, onze chauffeuse heeft problemen met de ogen, zodanig dat we het niet vertrouwen en met onze huisarts bellen met resultaat dat ze zich morgenvroeg bij de huisarts moet melden, want de klacht die ze heeft klinkt te ernstig om te wachten. Zo niet, dan moet ze nu naar een huisarts hier in Frankrijk, maar dat willen we natuurlijk liever niet. Ja en daar gaat dan de hele planning. We zouden pas vandaag over een week thuis zijn. De navigatie wordt geprogrammeerd en er wordt koers gezet naar huis, wat betekent dat we een aardig eindje rijden voor de boeg hebben. Dat rijden zal ik alleen moeten doen, niet dat dat erg is, want ik wil haar nu zeker niet laten rijden. Bij langere stukken willen we elkaar nog wel eens afwisselen, wat wel zo prettig is, maar zeker niet noodzakelijk.

We nemen een makkelijke route met veel autoweg en toch tolvrij, door via Chalon sur Saône, Dole, Vesoul, Epinal, Nancy en Luxemburg te rijden. Als we om 17.30 uur in Luxemburg aankomen gaan we eerst tanken en belanden daardoor in de file want het hele parkeerterrein staat mudvol. Dit hadden we niet verwacht daar het op de weg hierheen vrij rustig was ondanks het spitsuur. Uiteindelijk zijn we er door en vinden een vrije parkeerplek waar we op ons gemak wat eten. Het blijkt dat ze iets verderop aan de weg aan het werken zijn en de doorstroming van het verkeer daardoor stokt. Na het eten en wat rondlopen gaat het om 19.00 uur weer verder en merken we dat het verkeer inmiddels weer normaal doorstroomt. Doordat het al later is en de spits reeds voorbij is hebben we in Luik en Maastricht natuurlijk geen last van opstoppingen en zijn we om 21.30 uur weer thuis.

Het was vandaag een lange en niet geplande rit van 740 km die we wel ontspannen hebben kunnen rijden met de nodige rustpauzes.

De volgende morgen stuurt de huisarts, na een gedegen onderzoek, de chauffeuse gelijk door naar het ziekenhuis waar het bij de oogarts achteraf toch nog meevalt. Voorlopig nog niets ernstigs, wel moeten we het de tijd geven en afwachten hoe het euvel zich dan ontwikkeld.

We hebben deze reis 2006 km gereden en waren slechts 18 van de 25 geplande dagen onderweg.

MEIVAKANTIE DEEL 2

MEIVAKANTIE DEEL 2

Zoals in het vorige deel reeds vermeld zijn we vandaag, vrijdag 29 mei, in het plaatsje Zuidbroek aanbeland vlak in de buurt van Veendam en niet ver van de plaats Groningen. Het is de bedoeling dat we hier tot en met maandag, 2e Pinksterdag, blijven staan want tijdens de Pinksterdagen een andere plek zoeken lijkt me niet zo geslaagd vanwege een te verwachte drukte met campers. We staan hier met de neus van de camper direct aan het Winschoterdiep en zien met regelmaat scheepvaart voorbij komen. Ja altijd maar die bootjes, we kunnen ze niet missen.

We staan hier op een parkeerplaats met 3 extra vakken voor campers naast een cultureel centrum en een daar naast gelegen jachthaven. Het centrum van Zuidbroek heb je snel gezien, er is een supermarkt en enkele restaurants en dan heb je het wel gehad. De rest van de dag wordt doorgebracht met luieren in de tuinstoel met een boek en een verkennend rondje naar het centrum en de supermarkt die slechts op 200 m afstand van de camper liggen, dus dat was alweer snel gedaan.

Zaterdag 30 mei gaan we met de fiets naar Veendam en nemen in het gezellige centrum een lange rustpauze. De terugweg gaan we via de bekende fietsknooppuntenroute die ons om een grote zandafgraving, die als open strandbad is ingericht, leid. Vervolgens gaat het dwars tussen de greens door van een golfclub om uiteindelijk bij een mooi veengebied uit te komen waar we ook weer doorheen rijden voordat we weer terug zijn bij de camper. Het blijft de hele week al onveranderd aangenaam zonnig met waardes van 19 tot 23 graden, dus best wel lekker met fietsen of gewoon in de stoel zitten en genieten van het niets doen. Wel krijgen we vandaag steeds meer wind, zo dusdanig dat we niet alleen voor de zon schuiven met de stoel, maar ook voor de wind.

Ook vandaag, 1e Pinksterdag, is de wind nog duidelijk teveel aanwezig, heeft zelfs toegenomen en dat is jammer want voor vandaag had ik gepland om op het kanaal te gaan suppen, helaas. Buiten vanmorgen anderhalf uur sporten en een beetje wandelen door de buitenwijken hebben we vandaag niet veel gedaan, als dat zo door gaat word ik nog lui.

Vandaag, 2e Pinksterdag, verschilt niet veel van de andere dagen en het wordt tijd dat we morgen verder trekken want nog een dag niets doen hou ik niet meer vol, gelukkig heb ik een spannend boek en krijg daar de tijd mee om.

Het weer is ook aan het veranderen, de wind heeft duidelijk afgenomen en het gaat rap naar 25 graden. De Pinksterdagen zijn voorbij en het gaat rondom ons weer allemaal zijn gangetje op deze zonnige dinsdag, de eerste dag van de nieuwe maand juni. Wij rijden vandaag eerst Friesland in en wel naar het plaatsje Langweer waar we bij een jachthaven dachten onze tanks te legen, nou dus mooi niet dankzij de Corona maatregelen. Stom had ik natuurlijk kunnen weten! De weg erheen was al een crime, veel te smal voor 2 auto`s, laat staan als we een vrachtauto tegen komen wat gelukkig maar een keer gebeurd. Ja dan moeten we allebei tussen de bomen in de berm en hèèèèl langzaam elkaar passeren. Maar nu moeten we weer die weg terug. Gelukkig gaat het allemaal goed doordat er een vrachtauto voor ons rijd en daarmee voor ons de weg vrijmaakt. Inmiddels is het middag en gaan we eerst maar eens een hapje eten en kijken waar we vandaag heen gaan. Het is Workum geworden, een plaats aan het IJsselmeer waar ik nog niet eerder ben geweest. Als we op de camperplaats aankomen kunnen we kiezen uit 2 van de 24 plaatsen. Het staat hier met gepaste (Corona) afstand vol. We staan hier bij een voormalige veehouder die voor zijn hobby en de diepvries nog 2 koeien en wat kippen heeft rondlopen. Ik heb ze maar gelijk van de laatste eieren afgeholpen, lekker kakelvers zo uit het hok geraapt. Als we goed geïnstalleerd zijn en ik samen met de eigenaresse door de schuur loop zie ik daar een kano liggen, een Sit on Top. Op mijn vraag of ik de kano kan huren krijg ik als antwoord, je neemt hem maar zolang je wilt. Dus dat was gelijk de zwembroek aan en in het water met dat ding, heerlijk eindelijk weer kanoën na 2 weken niets doen buiten een beetje fitness bij de camper. Omdat het al later op de middag was heb ik eerst maar eens een verkennend tochtje gemaakt. Eerst maar eens een half uur richting een oude molen waar verder nog steeds alles rechtdoor ging, dus terug. Terug bij de camperplaats aangekomen ben ik doorgevaren en kwam na een kleine 10 minuten bij een grote jachthaven. Natuurlijk heb ik hier een beetje rondgekeken, je begrijpt wel, bootjes kijken, het blijft mooi. Daarna weer terug. Het is een 2 persoons kano waar je niet inzit, maar bovenop in een voorgevormde zitting. Het ding laat zich zwaar varen, mede omdat het een 2 persoons is, maar dat mag de pret niet drukken en het mooie is dat ik niet nat ben geworden hoewel dat bij zulk een boot al snel gebeurd.

Het is vandaag woensdag en voor het Coronatijdperk was dat mijn vaste trainingsdag. Dat komt dus goed uit want ik ga nu een rondje om Workum varen. Ik had even op Google Maps gekeken en zag dat ik helemaal om Workum heen kan varen. Het is ideaal weer met 25 graden en een enigszins bedekte zon zodat ik, mede doordat ik me heb ingesmeerd, niet bang hoef te zijn om te verbranden. Het is een mooie tocht geworden van 2,5 uur peddelen die goed de plaats met het oude centrum en de nieuwbouwwijk laat zien. Na het kanoën lieten de verse eieren zich goed smaken. Als dessert hadden we gedacht om bij de, aan de andere kant van het kanaal gelegen, IJsboerderij een ijsje te halen. Als we naar de blokhut lopen waar het ijs verkocht wordt worden we door 2 jonge dames tegelijk op een redelijk onvriendelijke manier terug gestuurd, want in deze Coronatijd moeten we met de auto via een andere kant binnenrijden. Wij zijn te voet jonge dame, ja dan moet u evengoed via de andere kant, krijgen we als antwoord. Oké, maar ik heb niet gezien dat we zo om moeten lopen. Blijkt er een piepklein bord te staan die aanduid dat het de uitrit is, waar toevallig een bakfiets met een groep kleuters en ouders voor staat zodat wij het niet hebben gezien. Nou, nu we toch hier staan kunt u ons evengoed een ijsje geven want er staat niemand te wachten. Nee dus, we moeten omlopen en afstand houden. Inmiddels is de zin in ijs al naar het vriespunt gedaald. Tegen beter weten in lopen we dan maar even 50m om en willen onze bestelling doorgeven. Als we naar de blokhut lopen worden we zowat omver gelopen door een oudere dame die daar ook werkzaam is en de bazin blijkt te zijn. Als we hier iets van zeggen krijgen we wederom een grote mond en blijkt dat de appel niet ver van de boom is gevallen. Uiteindelijk zijn we zonder ijs terug gelopen en werd het ondanks dit Friese mineurstukje een heerlijke dag vandaag.

Niet omdat het ons niet bevalt, maar omdat we zaterdag in Katwijk aan Zee willen zijn, gaan we vandaag, donderdag 4 juni, vertrekken. Na een uitvoerig afscheid van de uiterst sympathieke camper uitbaters en een vrijwillige bijdrage in de brievenbus gedeponeerd te hebben, rijden we richting Afsluitdijk. We gaan naar Den Oever aan de andere kant van het IJsselmeer, naar een speciaal voor campers ingerichte parkeerplaats. Als we aankomen hebben we mazzel, er is nog slechts een plek vrij. We staan hier met de neus op de invaart van de Lorentz sluis en kunnen in de verte de Waddenzee zien. Op de parkeerplaats staat ook een viskraam, dus is het niet moeilijk raden wat wij een half uur na aankomst als lunch eten. Tijdens dat heerlijke maaltje zie ik dat er zich golven ontwikkelen op het water en de wind aan het toenemen is. Ook laat de regen zich niet onbetuigd en beginnen we ernstig te bedenken of we hier wel goed staan. Als we op de telefoon naar het weerbericht en op Windfinder kijken weten we het zeker, we gaan hier weg. Het weekend voorspeld enkel harde wind bft 6 en regen en dat vinden we niet leuk om dan een paar dagen aan de kust te staan. Na overleg met Katwijk besluiten we, nu het weer nog een beetje redelijk is, onze vakantie af te breken en naar huis te rijden want de voorspelling voor de komende week is ook niet bijzonder, wind, regen en lage temperaturen. En zo gaan we geheel onverwacht terug naar het zuiden. Omdat het donderdag is en nog pas 13.30 uur als wij vertrekken hebben we denkelijk geen last van files op de A7 en A2. Tijdens het rijden besluiten we via de A15 en A73 te rijden want de A2 in Eindhoven heeft inmiddels door een ongeval wel een file met lang oponthoud. Na drie en half uur lekker ontspannen rijden komen we rond 17.00 uur thuis aan.

We waren slechts 17 dagen onderweg en hebben 997 km gereden

VOORJAAR 2020

MEIVAKANTIE 2020

Toch nog sneller dan verwacht halen we de camper uit de stalling voor een voorjaarsreisje in eigen land. De corona maatregelen zijn zo dusdanig versoepeld dat wij met inachtneming van de nodige voorzorgsmaatregelen het aandurven om met de camper op reis te gaan. Weliswaar blijven we in eigen land want de grenzen van België, Luxemburg en Frankrijk zijn nog steeds gesloten. Officieel is Duitsland ook nog gesloten, met het verzoek in eigen land te blijven, maar is de grens voor Nederlanders open en zijn de Duitsers massaal de grens aan het oversteken met bestemming Zeeland en IJsselmeer of dichterbij het Designer Outlet in Roermond.

Dinsdag 19 mei staat de camper gewassen, met volle watertank en voor enkele dagen mondvoorraad klaar om te vertrekken. De zon schijnt volop en de weersverwachting is voor de hele week gunstig, dus wat let ons! We moeten wel nog even in Venlo een bezoekje brengen en rijden dan naar de camperdealer in Dreumel om een probleem, dat er achteraf niet blijkt te zijn, op te lossen. Och ja, zijn we daar ook weer eens geweest. Na gezellig te hebben gekletst en een kop koffie zijn we naar Wageningen gereden naar een vrije camperplaats aan de haven. Het is niet veel bijzonders daar, maar voor de overnachting prima. We hebben heerlijk geslapen, tot 06.00 uur, toen begonnen de vrachtwagens aan de overkant van de weg de betoncentrale te bezoeken met alle herrie van dien. Het was alsof ze met opzet zoveel kabaal maakten. Dus vroeg uit bed.

Als we opstaan weten we nog steeds niet waar we naartoe zullen gaan. We willen in ieder geval niet naar de drukte met dichtbevolkte gebieden en richten ons op de richting Overijssel, Drenthe. In eerste instantie hadden we de bedoeling ergens oostelijk van Arnhem te gaan kijken, maar doordat we nu een beetje uit koers liggen zien we op campercontact een leuke plek in Eerbeek, gelegen tussen Arnhem en Apeldoorn. Het is niet ver en via de autoweg zijn we er binnen een uur. Als we aankomen blijkt het dat er officieel plaats is voor 2 campers en laten we mazzel hebben, er is voor ons na even te hebben gewacht een plaats vrij. We staan hier op het terrein van een restaurant, welk nu helaas is gesloten vanwege het coronavirus. We staan hier naast een watermolen en een heel groot park met veel oude bomen en enkele vijvers. Middenin het park staat een mooi landhuis genaamd Huis te Eerbeek. Bij navraag aan de zeer sympathieke eigenaar van het restaurant blijkt dat we hier zolang mogen staan als we willen, nou voorlopig denken we er nog niet aan om te vertrekken want het is hier veel te mooi en heerlijk rustig. Rond theetijd krijgen we bezoek van Henk en Ger die ca. 20 km hier vandaan, aan de andere kant van de IJssel, op een camperplaats staan. We staan hier op korte afstand van het centrum, dus hadden we ook wat lekkers voor bij de koffie, nou ja, de Rosé smaakte ook goed.

Na een heerlijke nachtrust en een morgenwandeling door het park worden op donderdag 21 mei de fietsen tevoorschijn gehaald en maken wij ons klaar voor een tripje richting Bronkhorst. Het is een mooie fietstocht door de bossen over soms drukke fietspaden om uiteindelijk bij IJssel aan te komen waar we de veerpont willen nemen. Wat een drukte, er staat een lange wachtrij met fietsers en dan nog wat auto’s en dat in de volle zon met 26 graden. Van de coronamaatregel om 1,5 m afstand te houden is geen sprake. Wij gaan eerst maar eens een ijsje kopen en zien wel. En inderdaad, na een 45 minuten alles te hebben aangezien weten we het wel, het mooie stadje Bronkhorst bekijken we wel een andere keer, wij gaan in ieder geval niet 2 maal met deze pont over. Via een andere en meer rustige weg zijn we op ons gemak terug gereden en hebben tegen etenstijd de BBQ aangemaakt.

Het is vrijdag 22 mei en de rust van Hemelvaartsdag is voorbij. Als we boodschappen doen is het alsof niemand meer wat in huis heeft. Het weer is aan het veranderen, er staat een harde wind en er is kans op regen. Toch is het nog aangenaam met en temperatuur van 26 graden, dus pakken wij de fiets en rijden een kort rondje door de Veluwebossen. Op ons geplande keerpunt nemen we een kortere route terug want de buienradar verwacht regen. We hebben weliswaar nog genoeg tijd om droog thuis te komen, maar ja je weet maar nooit. Inderdaad als we nog 10 minuten te fietsen hebben vallen de eerste druppels, maar we zijn zonder nat pak thuis gekomen. Om 16.00 zijn we terug en is de temperatuur flink aan het dalen.

We waren van plan om tot maandagmorgen hier te blijven staan, maar zoals dat wel vaker bij ons gebeurt zijn we ons nu op zaterdagmorgen klaar aan het maken om weer verder te gaan. Eerst gaan we hier in de plaats bij een autogarage annex camperbedrijf de vuilwatertank en het toilet legen en de watervoorraad aanvullen.

We hebben onze keuze op het plaatsje Dalfsen laten vallen, zo’n kleine 60 km via de binnenwegen verder richting het noorden. De plaats ligt globaal gezien tussen Zwolle en Ommen. Het is een mooie rit over wegen waar enkel de camper op past. Als er een tegenligger komt moeten we beiden in de berm rijden, maar dat lukt allemaal wel. Aangekomen in de buurt van Dalfsen blijkt dat we ons op een mooie met zeer kronkelige en met haakse bochten uitgevoerde weg bevinden die door de fietsers gebruikt wordt als knooppunt route. Dat gaat dus heel voorzichtig en langzaam. Uiteindelijk komen we bij de beoogde camperplaats aan en zijn alle plaatsen bezet. Gelukkig geeft tijdens een praatje een van de aanwezige camperaars aan straks te vertrekken. Dus zijn wij in de tussentijd Dalfsen gaan bekijken en kunnen als we een half uurtje terug zijn de camper op zijn plaats zetten. Het weer? De zon schijnt door de Hollandse wolken, er waait een stevige wind en als je gaat wandelen heb je een vest nodig want het is niet meer dan ca. 16 graden, maar wel droog.

Het is zondag 24 mei en aangezien zondag een rustdag is gaan wij niet rijden en blijven mooi hier staan want het is best een aardige stek hier. Het is ook geen weer om iets te ondernemen. Het regent, er blaast een harde wind uit het noorden en daardoor is het ook nog eens behoorlijk fris met 14 graden. Wij blijven lekker binnen zitten want het boek is nog niet uit.

Maandag gaan we toch maar weer rijden, het gaat naar Emmen toe. Maar eerst gaan we water tanken en de rest leegmaken. Ook doen we maar gelijk de gasfles vullen want die heeft nog gas er in zitten van zuid Frankrijk. Zo rond het middaguur zijn we in Emmen en staan daar op een speciaal voor campers ingericht parkeerterrein. Het centrum wat we na de lunch bezoeken is niet ver, ca. 800m. Hier vinden we een groot winkelcentrum met alle bekende winkels inclusief Appie Happy. Hier bevindt zich ook de ingang naar het nieuwe dierenpark Wildlands. De rest van de dag zitten we voornamelijk in onze luie stoel lekker in het zonnetje.

Dinsdag is dan toch de dag van actie, maar eerst wordt er uitvoerig koffie-met gedronken en gaan we na het eten fietsen. Het stikt hier in Emmen van de hunebedden, je weet wel dat zijn twee rijen grote stenen met daar bovenop als dakbedekking een stel overmaatse keien. Ze hebben er hier direct rondom ons heel wel 6 liggen. Wij zijn met de fiets de wat verder gelegen hunebedden gaan bekijken en hebben daardoor een leuk rondje door de bossen gereden. Het was vandaag een dag met aangename temperatuur van 22 graden. Bij terugkomst was het in de camper 26 graden, dus tijd voor een koel glas bier.

We gaan vandaag, woensdag 27 mei, met de camper verder en rijden naar Borger. Hier bevindt zich, volgens zeggen, het grootste hunebed van Europa. Als we ter plaatse aankomen zien we een toeristisch centrum met het ene na het andere restaurant of winkel die in hun naam naar het hunebed verwijst. Bij de locatie van het hunebed zelf staat een groot museum, is er een oertijdpark waar hedendaagse mensen oerbewoners spelen en ja ook nog een beetje verloren en achteraf tussen de bomen een knoeperd van een hunebed. Als je dat ding daar zo ziet moet je toch wel ontzag opbrengen voor de mensen die dit bouwwerk hebben geplaatst.

Na het maken van enkele foto’s met o.a. een keienveld met allemaal verschillende stenen, zijn we veder gereden en wel naar Assen. Hier hebben we onze watertank gevuld en de toiletcassette geleegd. Na nog even de inwendige mens te hebben versterkt zijn we weer verder gereden want de camperplaats hier kan ons niet bevallen. We zijn weer iets terug gereden en komen uiteindelijk na ca. 20 km in Westerbork aan bij een restaurant met zalen en een achter het gebouw gelegen grote parkeerplaats met een eigen rustige hoek voor campers. Zeker nu in de coronatijd het restaurant gesloten is staan we hier prinsheerlijk en voorlopig helemaal in ons uppie. Wel hebben we natuurlijk even ons gemeld en kennis gemaakt met de eigenaar van het gebeuren.

We hebben heerlijk geslapen. Wat een rust hier in dit dorp, zalig. Natuurlijk blijven we hier nog een dag plakken en ga ik alleen met de fiets op weg.

Westerbork is er om bekend dat in de 2^e WO hier het doorgangs-lager, Kamp Westerbork, van de Nazi’s was waar vele duizenden Nederlanders doorgestuurd werden naar de vernietigingskampen.

In het centrum van Westerbork staat een wegwijzer naar het kamp, dus rij ik met de fiets de richting die de wegwijzer aangeeft. Nou amper een paar honderd meter buiten de bb kom ben ik de weg al kwijt en ik niet alleen, er staan meer fietsers die zich afvragen waar moet ik heen? Nergens een richtingwijzer te bekennen, navraag gedaan bij een oudere man die in de tuin aan het werken is. Ja natuurlijk weet hij hoe je daar komt, maar wel met de auto en laat dat nu niet via deze weg met de fiets kunnen. Uiteindelijk ben ik op mijn gevoel maar gaan fietsen en ben tenslotte ergens een paddenstoel met richtingwijzers tegen gekomen. Mooi we zitten op de goed koers, eh dacht ik, want de volgende kruising staat niets en rechtdoor geeft ook geen resultaat, na diverse kilometers! Natuurlijk heb ik ook op de borden van de knooppunt routes gekeken, maar alles wat er op staat, behalve Kamp Westerbork! In Westerbork gaf de wegwijzer 9 km aan, als ik eindelijk bij het kamp aankom heb ik al meer dan 20 km gereden. Nog zoiets leuks, ik ben voor de zekerheid vanuit het kamp 2 km naar de parkeerplaats aan de grote doorgaande weg gereden om zeker te zijn van de goede richting. Bij de uitgang van de parkeerplaats staan diverse plaatsen (die ik niet moet hebben) aan gegeven op aan grote wegwijzer, maar geen Westerbork, dus heb ik maar weer een gegokt en gelukkig na 2 km bleek dat ik goed zat en gaf de richtingwijzer 11 km naar Westerbork aan. Uiteindelijk was het totaal 15 km om terug in Westerbork te komen, wel even wat anders dan de 9 km die staat aan gegeven. Totaal heb ik ca. 50 km gereden voor een rit die maximaal 30 km mocht zijn. Een ding weet ik zeker, de wegwijzers voor de fietsers zijn hier niet op orde want ook de rit van dinsdag, Emmen richting Borger en de hunebedden was ook een zoekplaatje.

Bij terugkomst bleek dat we niet meer alleen staan, we hebben buren gekregen.

Omdat het naar alle waarschijnlijkheid druk gaat worden voor het Pinksterweekend, hebben we besloten op tijd te vertrekken om zeker te zijn van en goede camperplaats. Eerst rijden we naar Assen om de tanks te legen en de het drinkwater aan te vullen. Daarna gaat het door naar Paterswoldermeer, hier zijn slechts 6 camperplaatsen beschikbaar maar wel direct aan het meer en het strand. Helaas, alles bezet en het laat zich aanzien dat daar geen verandering inkomt. Ja dan maar naar het van tevoren uitgezochte alternatief, we gaan naar Zuidbroek.

Als we in Zuidbroek aankomen blijkt dat een leuk plaatsje te zijn waar het Winschoterkanaal doorheen stroomt. De camperplaats ligt direct aan het kanaal waardoor we vanuit de camper zicht hebben op het scheepvaart verkeer, we hebben wel eens slechter gestaan.

Het is de bedoeling dat we hier tot en met maandag, 2^e Pinksterdag, blijven, maar je weet maar nooit met ons.

NAJAAR 2019

VAKANTIE NAJAAR 2019

FRANKRIJK

Veel tijd voor deze najaarsvakantie hebben we helaas niet, ik moet begin november weer thuis zijn i.v.m. enkele verplichtingen, die ik mezelf heb aangedaan.

Als we zondagmorgen, 20 oktober, vertrekken regent het en dat is niet zo vreemd, want het regent al enkele dagen met regelmaat. Onze eerste stop is gepland voor Luxemburg, even goedkoop diesel tanken ad € 1,11/ltr en dan verder. De rit gaat voorspoedig en na een korte lunch besluiten we te stoppen in Dudelange op de grens van Luxemburg en Frankrijk. Hier is een camperplaats met alle voorzieningen voor de camperaars. Mooi, maar die hebben wij nog niet nodig, daar we vanmorgen van huis zijn vertrokken met een volle watertank en lege wc-cassette. Het is een mooie kleinschalige camperplaats die ons best kan bevallen, echter door de bomen hebben we geen tv ontvangst en we willen perse vanavond naar een programma op de tv kijken, dus dat gaat het niet worden. We besluiten om nog maar even door te rijden. De route gaat dit keer via Metz en Nancy richting Epinal, dus via de Vogezen en allemaal autoweg. Het mooie van deze route is dat je tot ver voorbij Epinal nagenoeg de beschikking hebt over een dubbelbaans weg en dan ook nog tolvrij. Tegen 17.00 uur vinden we het genoeg en nemen de afrit naar Thaon Les Voges. Hier hebben we al eerder gestaan en dat was ons goed bevallen. Tussen Metz en Thaon hebben we het droog gehouden, maar als we goed en wel op de camperplaats staan begint het weer te regenen. Het zei zo, we zitten binnen en kunnen op de tv naar ons favoriete program kijken.

Als we de volgende dag opstaan schijnt de zon. Zullen we het vandaag droog houden? In ieder geval het grootste gedeelte van de morgen, maar ruim voordat we in de buurt van Lyon komen is het al weer regen wat de klok slaat. We rijden via Epinal tot ca. 30 km voor Vesoul nog op een dubbelbaans weg, maar dan is het gedaan met de pret en vervolgen wij onze weg over goede doorgaande wegen via Besançon en Bourg en Bresse richting Lyon. Uitgerekend als we in de drukte van Lyon zitten barst er een hevige bui los waar de Fransozen niet mee overweg kunnen. De een gaat op de rem staan en enkele anderen denken het is overdag, dus ik hoef geen verlichting te voeren en jakkeren gewoon door. Kortom, lichte chaos op de weg. Gelukkig gaat het allemaal goed. We vervolgen onze weg een stukje over de snelweg A7 en verlaten deze bij de plaats Vienne. Vanaf hier gaat het weer over de regionale weg N7 in een rustig tempo en zo komen we in de buurt van onze volgende overnachtingsplaats. Ik had gelezen dat er een eenvoudige maar leuke camperplaats moest zijn in Chomas-L’Amballan. En inderdaad, een leuk plaatsje boven op een heuvel met uitzicht over weilanden en verderop in het dal de snelweg A7. Het is hier heerlijk rustig in een dorpje met amper voorzieningen, maar wel met een grote scholengemeenschap. Mazzel voor ons, de laatste scholieren gaan huiswaarts, waarna het doodstil wordt. We hebben een ommetje door het dorp gemaakt, wat niet al teveel tijd in beslag nam en met het ontbreken van storende omgevingsgeluiden heerlijk geslapen.

Als we dinsdagmorgen besluiten weer verder te gaan, regent het voor de verandering maar weer eens. Goed voor de natuur, maar niet leuk voor ons. Afin, wij gaan verder zuidwaarts richting Valence en rijden min of meer evenwijdig aan de A7, maar blijven wel aan de rechterkant van de Rhône. Zo rond 12.30 uur komen we in Tournon sur Rhône aan en besluiten hier te stoppen. We hebben tenslotte geen haast en het is nu droog, dus tijd voor de lunch en vervolgens een wandeling. Maar eerst zetten we de camper weg op een mooi aangelegde en ommuurde camperplaats in de directe nabijheid van het centrum en de rivier. Het centrum van Tournon stelt niet veel voor, daarentegen is het leuk om via een oude loopbrug naar de overkant van de Rhône te lopen waar we in Tain L’Hermitage een gezellig centrum vinden en ze goeie koffie schenken. Leuk is dat als je hier de brug overgaat, je start in de Ardèche en als je aan de andere kant van de rivier aankomt ben je in de Drôme. Om morgen onze route te vervolgen blijven wij voorlopig aan de rechterkant van de Rhône, in de Ardèche dus.

Als we ons de volgende morgen klaarmaken om te vertrekken hebben we lichte regen afgewisseld met wat zon. We hoeven niet ver te rijden en nemen dan ook ons gemak ervan. Het is slechts ca. 115 km over de D86 naar onze volgende halteplaats, Bagnols sur Cèze. We vinden hier midden in het centrum een camperplaats met speciaal voor campers gereserveerde plaatsen onder een overkapping waarop zonnepanelen liggen. Goede zaak gemeente, wij staan voor de zon beschut en jullie hebben gratis stroom. Alleen vandaag hebben we de zon bescherming niet nodig want het regent weer pijpenstelen. In de namiddag krijgen we zelfs een onweer over ons heen met een hoosbui die heel lang aanhoud. Later horen we dat in het zuiden van Frankrijk en in Italië het weer goed heeft huis gehouden met diverse overstromingen, er zijn zelfs enkele doden te betreuren. Van de plaats zelf hebben we door de aanhoudende regen weinig gezien, ik heb enkel een bakker bezocht en daarna snel weer terug naar de droge camper. Ja en dan te bedenken dat we dachten dat het in het zuiden beter weer zou zijn, niets is minder waar, in Nederland hebben ze zon!

Donderdagmorgen schijnt ook voor ons de zon en zoals later blijkt, blijft de zon de hele dag aangenaam schijnen. De eerste “zondag” deze week! Wij rijden slechts 30 km verder, naar Avignon, een reeds langer op mijn lijstje staande plaats die ik graag wil bezoeken. Avignon is bekend van zijn halve brug en het Paleis van de Pausen. Er zijn bruggen genoeg om de rivier over te steken, maar enkel die halve is bij velen bekend. De Pont Saint Bénézet is bij de meesten bekend onder de naam Pont d’Avignon. De 12^e -eeuwse brug was oorspronkelijk 900m lang en had 22 bogen, nu zijn er nog slechts 4 bogen van over. Dat de brug beroemd is mag blijken, als je erover wilt wandelen dien je eerst € 5 ,= af te rekenen. Duur wandelingetje! We hebben de brug gelaten voor wat het was en hebben het Paleis van de Pausen bezocht. Hier hebben in vroeger jaren tijdens de 13^e en 14^e eeuw in totaal 9 pausen hun domicilie gehad terwijl er eveneens een paus in Rome verbleef. Ach ja, toen was zo iets schijnbaar mogelijk.

Wij staan hier met de camper op een eiland in de rivier, waar vroeger die oude brug over liep, op een camping en kunnen met slechts 10 minuten lopen de moderne verkeersbrug over en belanden dan direct in het stadscentrum en bij het paleis van de Pausen. In het centrum is genoeg te beleven en te shoppen met aangename terrassen in de zon, dus we hebben de dag wel omgekregen.

Dan is het vrijdag en gaan we Avignon verlaten. We rijden richting Nimes en belanden na slechts 45 km rijden in het plaatsje Bellegarde op een eenvoudige camperplaats aan een jachthaven, welke is gelegen aan een verbindingskanaal naar de Rhône. Het wordt weekend dus dat betekent bedrijvigheid op de jachten en dat kan mij wel bevallen. We staan hier op 20 minuten lopen van het centrum van het plaatsje, dus goed voor de onderdanen. Als we op een terras zitten zie ik dat er morgen voor het centrum een parkeerverbod is afgekondigd. Na even verder lezen blijkt dat er morgen stierenrennen plaatsvindt. Dat willen we natuurlijk zien.

De volgende morgen ben ik dus op tijd in het centrum, veel te vroeg natuurlijk voor Franse begrippen, maar wel reuze gezellig met bbq en de nodige vloeibare versnaperingen. En dan komen de Caballos (of hoe ze ook mogen heten) mooi naast elkaar rijdend zich voorstellen aan het publiek. Even later begint het spektakel. Er rijden 3-4 ruiters naast elkaar met een stier achter zich, die zij verhinderen te ontsnappen. De bedoeling is dat de jeugdige durfals de stier bij de horens nemen en naar de grond trachten te werken. Zie foto. Bedenk dit gaat in een razend tempo want de paarden gaan in galop en de stier rent wat hij rennen kan om de achter hem rennende jeugd voor te blijven. Er gaan diverse jeugdigen tegen de grond, geholpen door de horens van de stier of een per ongeluk uitgedeelde klap van een paardenhoef. Dit gaat zo een half uur door, op en neer door de straat met steeds een nieuwe stier en afwisselende begeleiding van ruiters. Als het signaal van de laatste run heeft geklonken barst het feest los en is binnen een half uur niemand meer nuchter. Reuze gezellig.

Wat minder gezellig is, is het feit dat we bijna opgegeten worden door de vliegen. Waar ze vandaan komen weten we niet, maar de hele jachthaven heeft er last van, zodanig dat we met het mooie weer, 23 graden en zon, gedwongen binnen zitten. En dat willen we niet, dus gaan we verkassen. Om 15.45 uur rijden we aan en gaan ons heil zoeken in Sommières, 46 km verderop gelegen tussen Nimes en Montpellier. We treffen het, we staan hier op een grote parking naast een rivier met in de directe nabijheid een loopbrug naar een bijzonder fraai middeleeuws stadje. Het plaatsje is geheel ommuurd en herbergt enkel smalle straatjes met prachtige doorkijkjes en natuurlijk een centraal gelegen klein plein met winkels, horeca en terrassen.

Natuurlijk blijven we ook de volgende dag, zondag hier staan en ben ik eens met de benenwagen de berg op gegaan om de ruïne van het Chateau te bekijken. Mooi uitzicht over de daken van het ommuurde gedeelte en natuurlijk verderop de rivier met de brug en watervallen. Na de lunch hebben we de fiets gepakt en zijn we over een voormalige spoorbaan, Voie Verte heet dat hier in Frankrijk, naar Calvisson gefietst. Daar hebben we koffie gedronken en mochten toen weer 12 km terug rijden. Jammer was dat de markt juist was afgelopen toen we aankwamen, maar het was mede daardoor, wel gezellig druk op het terras. We hebben nog steeds mooi weer met ca. 22 graden en zon.

Als we de volgende dag Sommières gaan verlaten is het half bewolkt, maar wel met een aangename temperatuur. We gaan naar de kust en wel richting Beziers. Niet via de snelweg, maar binnendoor naar Sete en dan via de landtong tussen de Etang en de zee naar Bouzigues. Hier komen we aan op een kleine parkeerplaats die iets lager is gelegen naast de doorgaande weg. Voor ons goed genoeg. We ruiken de zee en de oesters want de hele binnenzee waar we op uitkijken is een grote oesterbank, schijnbaar het grootste oesterveld van Europa zoals ze me hier vertellen. Als we naar het dorp met een grote jachthaven lopen zien we dat nagenoeg ieder gebouw hier aan de boulevard een restaurant herbergt en raad eens wat ze te eten aanbieden, juist, oesters, mosselen en andere schelpdieren. Als we goed en wel terug zijn in de camper krijgen we een paar regendruppels op het dak, niet erg het is al donker en we zitten binnen tv te kijken.

Vandaag is het maandag en gaan we weer een klein stukje verder, we gaan na vele jaren weer eens naar Portiragnes. Hier zijn we in het verleden vaak voor een korte vakantie geweest. Als we door het dorp en over de ons nog bekende wegen rijden kunnen we constateren dat er weliswaar veel is bijgebouwd, maar er feitelijk weinig is veranderd ten opzichte van vroeger. De camperplaats is hier een plek met afgebakende plaatsen op ca. 100m van het strand. Gemakkelijk om daar heen te lopen. Omdat het goed weer is en ik er zin in heb wordt een zijkant van de camper in de wax gezet. Phoe, een hele klus, morgen de andere kant want de voor- en achterkant had ik thuis al gedaan.

Natuurlijk blijven we de volgende dag ook hier staan en wordt eerst de andere kant van de camper in de wax gezet, voordat de zon er op staat. Hierna is het zwemmen en suppen geblazen. Heerlijk, best nog een goede temperatuur van het water en een lekker zonnetje van 23 graden.

Het is inmiddels alweer donderdag en wij gaan Portiragnes verlaten. We weten nog niet waar naartoe, maar dat zien we straks wel. Eerst rijden we naar Cap d’Agde want ook daar zijn we al heel lang niet meer geweest. Direct aan het centrum en de jachthaven vinden we een royale parkeerplaats waar het, mede door een watersportbeurs, gratis parkeren is. We lopen richting haven letterlijk over een loper, die over de hele boulevard is uitgerold ten faveure van de botenbeurs. Eerst op de boulevard even koffie drinken op een terras en kijken wat hier allemaal te doen is. Na de koffie zijn we de beurs opgelopen en die mag je gerust vergelijken met de bij ons bekende Natte Hiswa. Leuk bootjes en accessoires bekijken en niets van dat alles nodig hebben, omdat we geen boot meer hebben. Tegen het einde van de middag hebben we het wel gezien en gaan we weer vertrekken, waar gaan we heen? Geen idee, och we gaan gewoon terug naar Bouzigues, daar is altijd plaats en we hebben daar goed geslapen. Terug in Bouzigues is het tijd om oesters te kopen want daar was ik nog niet aan toe gekomen. Ik hoef maar de parkeerplaats af te lopen en kan zomaar binnen 50 meter bij 4 bedrijven mijn oesters kopen. En dat werd dus smullen.

Voor vandaag hadden we ons voorgenomen het plaatsje Balaruc, welk als het ware hier om de hoek ligt, te gaan bekijken. Op de kaart had ik al gezien dat er een oud Balaruc is en een Balaruc Les Bains. Nu dat oude dorpje, dat hadden we al snel gezien, er viel niets te beleven, daarentegen was Balaruc Les Bains wel de moeite waard. Toen we aankwamen zag bij het binnenrijden van het centrum in een zijstraat marktkramen, daar moeten we dus zijn. We vonden vrij snel een parkeerplek en zijn naar de markt gelopen die mooi gesitueerd was op de wandelpaden van een rond park. Gezellig, zeker met het terras direct aansluitend aan de markt en ook nog een beetje hoger zodat je mooi over de markt heen kon kijken. Balaruc Les Bains is al bekend uit de Romeinse tijd vanwege zijn baden en kuuroord en dat is wel te zien aan de fonteinen, het oude badhuis en diverse pilaren en fontein. Zo tegen 15.00 uur gaan we een overnachtingsplaats opzoeken. We hebben een adres waar het ons wel wat lijkt, kamperen op het terrein van een oesterkweker in Le Mourre Blanc, een gehucht onder de rook van Mèze. Toen we ter plaatse waren kregen we in de namiddag een uitnodiging om vanavond om 19.00 uur het bedrijf te bezichtigen en konden daar natuurlijk ook schelpdieren kopen. Dat hebben we uiteraard gedaan, terug naar de camper hadden we een zak vol oesters, een zak mosselen en een heerlijk pasteitje met iets lekkers erin, maar we weten niet meer wat het nu precies was. Kokkels of andere schelpdieren zijn aan ons niet besteed. De eigenaresse van de kwekerij vertelde mij dat de oestercultuur in Frankrijk de grootse zou zijn van Europa en dat klopt want ik heb het nagekeken. Als ’s avonds de regendruppels wat fanatieker beginnen te vallen zitten wij heerlijk te smullen van ons zoute maaltje, een goed glas wijn erbij en wat brood, voor mij is het dan genoeg, meer hoef ik niet.

Omdat het de hele nacht en ook vanmorgen nog regelmatig regent besluiten we maar aan de terugreis te beginnen. De vooruitzichten voor het weer zijn niet bijzonder, regen, harde wind en koud, nou dan maar wegwezen hier. Als we om 11.45 uur daadwerkelijk wegrijden schijnt de zon en meten we 21 graden, maar ja hoelang nog? We besluiten via de A75 richting Clermont Ferrand te rijden, waarbij we dan over de beroemde brug van Millau rijden. Maar eerst gaan we diesel tanken bij een E.Leclerc in Clermont L’Herault, lekker goedkoop voor Franse begrippen, € 1,38/ltr. Eenmaal goed op gang krijgen we na zo’n 30 km al de eerste regenbui en hoe verder we de bergen inrijden hoe heviger de regen wordt. Als we over het hoogste gedeelte van de bergen zijn, ca. 1200m, wordt het droog. We hebben inmiddels het viaduct van Millau gepasseerd en € 12,90 aan bruggeld betaald en besluiten dat het wel ver genoeg is, we hoeven morgen tenslotte niet al thuis te zijn. Aldus stoppen wij in La Canourgue, hier hebben we al eens eerder op de camperplaats gestaan, wat ons erg goed was bevallen. Nu echter willen we hier niet overnachten, het laagste gedeelte van de camperplaats staat vol met grote plassen en ik vrees dat als we hier morgenvroeg wakker worden, we door het water moeten rijden. Tijdens ons vorige bezoek hebben we de schoonheid van het plaatsje bekeken en gezien dat van alle kanten de riviertjes vanuit de bergen hier onder en langs de huizen stromen, zo ook direct aan de camperplaats. Met de recentelijke overstromingen in het achterhoofd willen wij hier niet blijven en gaan aan de overkant van het dal op een hoge bergtop in het plaatsje St. Germain du Teil ons heil zoeken. Hier zijn in het dorp geen waterstromen te zien en voelen wij ons een heel stuk veiliger. We staan op een nieuw aangelegde parkeerplaats met extra plaatsen voor campers en alles wat we nodig hebben voor de sanitaire verzorging. Vanaf de parkeerplaats hebben we vanuit de camper een mooi zicht op het dal en constateren dat het weer begint te regenen, dat wordt dus een korte wandeling door het dorpje met 1 kroeg en 1 restaurant, maar wel met mooie hagelnieuwe led straatverlichting. Tijdens de nacht krijgen we nog een paar fikse buien met harde wind over ons heen en zijn we blij dat we niet daar beneden bij en in het water staan.

Als we zondagmorgen om 9.15 uur vertrekken is het weer niet veel veranderd. Tijdens het rijden over de A75 en later de N7 blijven we last houden van regen en harde wind. We volgen de A75 tot Clermont Ferrand en verlaten hier de snelweg. Het gaat nu via de doorgaande wegen richting Moulins en Nevers naar Auxerre. Echter voor we Auxerre bereiken besluiten we in Varzy te stoppen. Moe van het rijden ben ik niet, maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik geen zin meer heb om in de regen en windvlagen te rijden. Het is alsof het niet wil stoppen met regen en wind en wat zal ik dan doorrijden; misschien schijnt morgenvroeg de zon. Hier in Varzy staat een camperplaats beschreven maar is niet als zo dusdanig terug te vinden. Wij hebben tegenover het Chateau heerlijk en rustig in een parkeervak gestaan en werden niet gestoord tijdens onze slaap, nog door auto’s nog door enig storend geluid. Wel hadden we veel regen en wind, maar ja die hadden we overdag ook al.

Het besluit gisteren om te stoppen was niet verkeerd, want als we wakker worden schijnt de zon! Lekker uitgerust vertrekken we op ons gemak en rijden via Auxerre en Troyes naar St. Dizier waar we de N4 een snelweg richting Toul nemen. Vervolgens gaat het via Nancy en Metz over de autoweg naar Luxemburg waar we in het plaatsje Koerich op een mooie kleinschalige camperplaats overnachten. Wel is het te merken dat het maandag is en het vrachtverkeer is alom aanwezig, waardoor het druk is op de weg en het af en toe niet wil vlotten. Als we de grens van Luxemburg passeren rijden we ons vast in een file. Deze begint bij de Franse-Luxemburgse grens en gaat door tot de Belgische grens. Oorzaak, wegwerkzaamheden, spitsuur en slecht weer. Maar ook op de Franse snelwegen wou het niet echt vlotten. Mede daardoor wordt het ongewild een lange dag en komen we pas om 17.40 uur op de camperplaats aan. Het is onze laatste overnachting deze reis en die willen we afsluiten met een etentje, dat doen we dan door een bezoek te brengen aan de plaatselijke Chinees die om de hoek zit. Het is voor mijn gevoel een van de betere Chinese restaurants en we laten het ons heerlijk smaken.

Vandaag, dinsdag, nog even een paar uurtjes rijden en we zijn thuis en zit onze korte najaarsvakantie er weer op. We rijden via Arlon naar Martelange waar we de dieseltank nog even volgooien tegen een bedrag van € 1,10/ltr. Dan naar Bastogne en weer de autoweg op richting Luik. In Luik rijden wij altijd de kortste weg via de tunnels door de stad zodat we niet hoeven om te rijden. Het schiet vandaag allemaal lekker op en het gaat zo voorspoedig dat we besluiten even een bezoekje in Heerlen te brengen. Tenslotte draaien we om 16.45 uur de camper bij ons thuis de parkeerplaats op en is het dit jaar echt gedaan met onze vakantiereizen.

We hebben deze reis 2.630 km gereden en waren 17 dagen onderweg

ZOMERVAKANTIE 2019-3

DEEL DRIE

Als ik aan het laatste deel van het reisverslag van onze zomervakantie 2019 beging zijn we nog in de Jura en dan met name in Clairvaux les Lacs. Gisteren, dinsdag 2 september, waren we hier ook al en stonden op een vrije camperplaats naast een sportterrein en nagenoeg in het centrum van het plaatsje. Het centrum stelt hier, buiten een kerk en wat restaurants, niet veel voor. Oké, als je de plaats in komt rijden kom je een supermarkt en een eenvoudige Aldi tegen, maar dan heb je het wel gehad. Buiten dit alles heeft Clairvaux zijn naam natuurlijk te danken aan het meer waar het aan ligt en dat is natuurlijk weer goed voor de aangelegen campings en zijn toeristen. Wij zijn, zoals in het laatste verslag gememoreerd, vandaag naar de watervallen van “Cascades du Herisson” geweest. Nou dat was een afgang van jewelste, geen water te bekennen. We zijn op de terugweg even 5 km doorgereden naar Pont de Poitte en hebben daar koffie gedronken en de nodige foto’s gemaakt van het riviertje welk nagenoeg droog staat. In 1985 hebben we daar op de camping gestaan en toen was er genoeg water, teveel zelfs want het was ijskoud van de regenval in de bergen. En zo zijn we weer terug in Clairvaux en zetten de camper honderd meter verder voorbij de officiële camperplaats want morgenvroeg is op die plek markt. De rest van de dag wordt doorgebracht bij de camper met lezen en wat wandelen. De Franse markten zijn geen van de vroegste, om 9 uur waren ze nog de kramen aan het vullen. Wij zijn op ons gemak over de markt gelopen die vooral met kaas goed vertegenwoordigt was, ja wat wil je, we bevinden ons midden in de Jura, de grote melkfabriek van Frankrijk. Natuurlijk werd er een heerlijk stuk kaas gekocht en voor de lekkernij nog 3 geitenkaasjes. Wat het weer betreft hebben we nog steeds geen klagen, het wordt vandaag zelfs 28 graden.

Na de markt gaan we weer een stuk rijden want we willen richting noord-oost ofwel Mulhouse / Freiburg. Maar voor we daar zijn hebben we nog wat te rijden en alle tijd. We moeten eerst terug naar Lons Le Saunier om van daaruit een mooie doorgaande route te nemen anders zijn we verplicht om via enkele slingerende bergwegen ons doel te bereiken. Natuurlijk kunnen we ook via de hoofdwegen en de steden zoals Dole en Besancon rijden, maar dan is de lol er snel af en ben je enkel aan het rijden tussen het vrachtverkeer zonder van de natuur te genieten. Uiteindelijk komen we aan in Bremondans, een gehucht langs de plaatselijke doorgaande weg en laten ze daar nou helemaal in het niets een leuk kerkje hebben met enkele camperplaatsen onder de bomen. Heerlijk rustig met enkel het geklingel van een koebel op verre afstand. Wat ze hier wel veelvuldig hebben zijn boerderijen met een Fromagerie die je kan bezoeken. Doen wij dus niet, want we hebben de koelkast vol met kaas. De volgende morgen, donderdag 5 september, na een heel rustige, stille en aarde donkere nacht, worden we al vroeg gewekt door het geklingel van een koebel omdat de koeien nu in de wei naast onze camper lopen. Heerlijk wakker worden toch. Vannacht of liever gezegd in de vroege morgen om 6 uur, hadden we een regenbui en het blijft vandaag bewolkt met af en toe wat zon en 20 graden. Wij vertrekken om 9,30 uur op ons gemak en hebben als doel de historische plaats Belfort gekozen. Na een rustige rit komen we hier al om 11,15 uur aan en staan op een camperplaats op loopafstand van het historische centrum op een groot parkeerterrein waar aan beide zijden plaats is voor campers en het middenterrein vrij is voor personenwagens (die er nauwelijks staan). Op de camperplaats zijn voorzieningen om de vuilwatertank en het toilet te legen en water te tanken en dat alles gratis, wat wil je nog meer. Het blijft droog alleen de temperatuur is wat gezakt t.o.v. gisteren wat niet erg is als we na de lunch het centrum gaan bekijken. Eerst lopen we naar het historische centrum wat op enkele honderden meters van de camperplaats ligt met boven alles uitstekend de citadel. Bij de het Office du Tourisme halen we een plattegrond en de nodige informatie en bekijken het een en ander. Daarna steken we de rivier over en belanden in een modern stadsgedeelte met een grote winkelstraat. Als we alles hebben gezien is het tijd voor een afzakkertje en dat vinden we in een gezellige snackbar annex kroeg met wifi, een heerlijk glas wijn en heel vriendelijke bediening. Terug op de camperplaats zien we dat het al wat drukker word met campers, uiteindelijk staan we met ca 20 campers terwijl er slechts 8 officiële plaatsen zijn. Niet getreurd, de politie komt regelmatig even het terrein oprijden en zeggen niets. Zolang de mensen zich netjes gedragen, geen rotzooi maken en niet de zonneluifel uitdraaien is onze ervaring dat de politie het allemaal wel goed vind. Natuurlijk blijven we de volgende dag staan want ik wil de citadel met zijn fort bezoeken. Het is wel even klimmen maar als je daar boven op het fort staat heb je wel een fantastisch uitzicht over de stad en de omgeving. Zoals bij alle citadellen en forten die je bezoekt wordt je overladen met teksten die verhalen over glorieuze overwinningen, zo ook hier, maar het is wel tekenend dat het meerdere malen in vreemde handen is geweest met zelfs van de laatste slag de gedeeltelijke vernietiging van het fort op foto’s. Evengoed de moeite waard om te bekijken. Na de lunch lopen we op ons gemak naar de supermarkt die ca. 10 minuten lopen aan de andere kant van de citadel ligt. Ook wordt nog even de voorkant van de camper gewassen vanwege de vele insecten en daarna is het de stoelen in de zon, een glaasje met inhoud bij de hand en genieten van het nietsdoen.

De volgende dag is het zaterdag en ik heb het hier wel gezien, dus gaan we weer rijden. Eerst even buiten de plaats op een groot winkelplein diesel tanken en dan hup richting Colmar. Ja we willen morgen Colmar bezoeken, vandaag is het veel te druk denken wij. We hebben een camperplaats gekozen die op korte afstand voor Colmar ligt. De camperplaats in Soultz Haut Rhin die we in gedachten hadden kan ons niet bevallen nadat we een rondje door het dorp hebben gelopen, voor mij te klein en te rustig, ofwel niets te beleven. We gaan de Rhein over en kijken in Breisach, oei hier is het wel erg druk met voornamelijk Franse kooptoeristen. Er is een camperplaats aan de oever van de Rijn waar je hutje mutje achter de dijk verscholen staat zonder dat je ook maar iets kunt zien van de Rijn, enkel een rij campers is je uitzicht. Daar hebben we geen zin in, dus even enkele kilometers verder naar Burgheim. Dit is een leuk dorpje met een kasteelruïne en ca. 600m verder een mooi meer waar je kan zwemmen. Het is hier ook rustig, maar dan op een ontspannende manier. Lekker de stoelen buiten en genieten van het namiddagzonnetje. Als ik de fiets pak en de omgeving en het meer verken kom ik ook in het centrum van het historische dorpje met zijn kasteelruïne waar op het dorpsplein een feest aan de gang is, leuk maar het begint te regenen en houd voorlopig niet op dus rap terug naar de camper en verplicht binnen zitten. Zondag 8 september, het heeft de hele nacht geregend en als wij ons klaarmaken om te vertrekken regent het nog. Volgens de weersvoorspelling en Buienrader blijft het vandaag regenen, dus Colmar gaat het niet worden, we nemen de Autobahn en gaan noordwaarts. Bij Ettenheim gaan we van de snelweg om iets te eten en vinden daar ook een mooie camperplaats bij een camperdealer. Ja en waarom zou je nog doorrijden als het weer niet mee werkt en vanwege de zondag alles dicht is. Dus blijven we hier. Maandag ziet het weer er wat vriendelijker uit als we vertrekken met bestemming Speyer. We rijden ook vandaag weer over de snelweg en zijn met 2,5 uur op onze bestemming in Speyer. We staan hier aan de oever van de Rhein met vrij uitzicht op de langsvarende scheepvaart. Heerlijk, stoelen buiten en bootjes kijken, nou daar krijg ik de rest van de dag wel mee om. Maar eerst gaan we met de fiets naar het Techniek Museum kijken waar dat ligt want daarvoor zijn we hier. De entreehal is al een belevenis op zich maar omdat het al een eind in de middag is besluiten we dat ik morgen alleen ga en nemen we nu een drankje en bekijken het een en ander in de entreehal. Terug bij de camper is het bootjes kijken en een beetje wandelen langs de rivier.

De volgende dag ga ik op tijd naar het museum en heb onderhand platvoeten van het vele lopen daar. Het museum is in een woord geweldig. Je komt binnen in een gigantische hal waar zeker 10 stoomlocs staan, een hele rij brandweerwagens van groot tot klein, tientallen auto’s, enkele gigantische orgels en oude draaiorgels en overal waar je loopt hangen vliegtuigen boven je. Tot slot heeft deze hal aan de zijkant nog 3 verdiepingen met allerhande zoals modeltreinen, motoren, mode en nog veel meer. Ga je naar buiten dan staan daar diverse vliegtuigen en boten waar je overal op en in mag. Er staat zelfs een originele U boot en een Jumbojet op een hoog platform en alles is van binnen te bekijken. Je loopt door de U boot en ervaart hoe weinig ruimte je hebt. Je kan je enigszins voorstellen hoe het moet zijn geweest om hierin te varen en te leven. Dan is er nog een grote hal die voornamelijk aan de ruimtevaart is gewijd, er staat een op ware grote Endeavour met in zijn laadruimte een deel van een ruimtestation. Ook de verschillende Apollo maanlanders zijn aanwezig en nog veel meer. Teveel om alles op te noemen. De rest van de dag blijven we in de buurt van de camper, het is aangenaam weer en veel lust om nog iets te ondernemen heb ik niet. Lekker in de luie stoel naar de boten kijken en af en toe een slok kostelijk vocht tot mij nemen, wat wil je meer?

Als we de volgende dag aan het rijden zijn begint het al aardig op bekend terrein te lijken. Speyer bij Hockenheim was natuurlijk al een aardig stuk op huis aan, maar dat willen we nog niet, we hebben een leuke camperplaats op het oog in de buurt van het Neckartal, Mosbach. We gebruiken deze camperplaats om op de heenweg via wat omwegen iets van het Neckartal en omgeving te zien en dat valt niet tegen moet ik zeggen. De camperplaats is een mooi aangelegde plaats met alle voorzieningen en enkel bestemd voor campers op loopafstand van het centrum en op 200m afstand van een Lidl. Omdat de wederhelft zich nog goed Heidelberg kan herinneren en ik niet gaan we de volgende dag daar maar eens een nachtje slapen. We staan hier direct aan de oever van de Neckar aan een langgerekte groene oever die door veel mensen als park benut word. Wij gaan de brug over en het centrum ontdekken. We lopen over een lange winkelstraat tot het einde, bewonderen het kasteel op de berg, drinken wat op een terras en gaan weer terug richting camper. Als we de brug over lopen en in een winkelstraat uitkomen is het zonde om al naar de camper te gaan en laten we ons op een terrasstoel zakken.

Vrijdag de 13^e gaan we het laatste lange eind rijden. We rijden via de A61 voorbij Koblenz en Kerpen tot Bergheim en willen hier op een camperplaats overnachten. Als we aankomen blijkt het ons niet te bevallen, het is er stil en doods en we zijn de enigen die er staan, dus rijden we nog even een stukje verder, ca. 5 km tot Karsten. Hier parkeren wij ons huisje op wielen op een grote mix parking waar enkele plaatsen zijn gereserveerd voor campers. We staan hier prima, brengen een bezoek aan een plaatselijk terras waar we een echte Italiaanse ijskoffie nemen en bekijken Alt Karsten. We hadden vandaag tijd genoeg om het laatste stukje even door te rijden maar hadden nog geen zin om naar huis te gaan, dat doen we morgen. Zaterdag 14 september is het zover, het laatste stukje naar huis. Binnen een uur zijn we thuis en doen we nadat we wat spullen hebben uitgeladen de camper eens goed wassen.

We zijn 5,5 week onderweg geweest en hebben 2.372 km gereden

ZOMERVAKANTIE 2019-2

DEEL TWEE

In dit tweede deel van onze zomerreis gaan we verder met ons verslag op woensdag 21 augustus. We staan nog steeds in Tournus en het bevalt nog steeds goed hier. Het belooft een warme dag te worden en voor de komende dagen worden tropische temperaturen verwacht. Wij gaan wat fietsen en gaan over een mooi fietspad langs de rivier de Saône naar Fleurville, zo’n 10 km verder zuidwaarts. Als we hier aankomen vinden we een hypermoderne bakker met lunchroom, waar we natuurlijk een kop koffie met een heerlijke Eclair nemen. Ja en zo krijg je de dag wel om als je niet te snel bent en rustig fietst, waardoor je optimaal van de omgeving kunt genieten. De volgende dag vinden we dat we toch maar eens moeten verkassen, mede doordat er een wasje gedraaid moet worden en we daar met de camper naartoe willen rijden, omdat de afstand een ietsje te ver is om te lopen maar ook, omdat, als we moeten wachten op de was, we in ons eigen huisje kunnen zitten met alle gemakken (koffie) van dien. Als de was klaar is gaan we nog even naar de Lidl en vervolgens gaat het om 12,30 uur richting onze nieuwe bestemming, St. Gengoux de Scisse, zo’n 30 km meer de Bourgogne in. De weg ernaartoe gaat via plaatselijke ontsluitingswegen waar we slechts met een gemiddelde snelheid van 30 km kunnen rijden, maar niet getreurd zo zie je nog wat van de omgeving. Drie kwartier later zijn we ter plaatse en vinden een mooie en ruime camperplaats met alle voorzieningen, inclusief elektra en dat allemaal voor nop! Bij een wandeling stellen we vast dat hier in het gehucht helemaal niets te beleven valt, maar rustig is het wel. Dus dat werd veel lezen en luieren.

Na 2 dagen vind ik het genoeg en wil weer wat beweging zien, dus gaan we terug noordwaarts, want ik heb in Campercontact een leuk plekje gezien bij het Canal du Centre waar 7 sluizen achter elkaar liggen. En zo komen we dan tegen 14,30 uur in Ecuisses bij de camperplaats aan en wie zien we daar staan, een van de 2 andere Nederlanders waarmee we enkele dagen aan het meertje in Vaivre et Montoille hebben gestaan, Theo en Greet. Dat werd dus een gezellige dag verder. We staan hier onder grote platanen en dat is helemaal niet erg met een temperatuur van 30 graden. Kun je nagaan hoe het is als je in de volle zon zou staan. Omdat hier ook niks te beleven valt, we hebben geen enkele boot gezien, gaan we de volgende dag weer verder. Ofwel, we gaan weer een stukje naar het zuiden, 28 km, naar St Gengoux le National. Waarom, nou omdat we daar al eens eerder waren en weten dat de camperplaats direct aan de Voie Verte ligt. Dit is een voormalige spoorbaan die nagenoeg vlak door de Bourgogne loopt, dus heerlijk om te fietsen. Wij pakken dan ook kort nadat we zijn aangekomen de fiets en rijden in zuidelijke richting naar Cormatin. Hebben wij mazzel als we daar aankomen, er is een grote rommelmarkt gaande, dus afstappen en over de markt lopen. Hierna gaan we een hapje eten en krijgen ook nog een rondleiding (na betaling) in het kasteel Cormatin. En zo krijgen we de zondag wel weer om. De volgende dag, maandag 26 augustus, is eigenlijk snel vol geschreven, het is warm 31 graden en we hebben niet veel zin om iets te ondernemen, dus dat werd de hele dag onder de luifel zitten met een boek. Ja het boek is uit, eerder heb ik toch geen rust.

Dinsdag vertrekken we uit St. Gengoux Le National en rijden een eind naar het zuiden. Maar eerst wordt er nog even water getankt, we hebben wel een idee waar we naartoe gaan, maar of we er ook daadwerkelijk komen is altijd weer de vraag, vandaar dat ik graag een volle watertank en een lege wc cassette heb bij vertrek. We rijden enkel via binnenwegen richting Roanne, waar een camperplaats is aan de jachthaven, maar vinden voor we Roanne bereiken een leuke stek aan het kanaal Digoin-Roanne, genaamd Artaix, 5 huizen, een varkensstal en een kerk. We staan hier aan het kanaal mooi onder de bomen en direct aan de waterkant. Het is hier heerlijk rustig en de rust wordt enkel verstoord als een van de 2 vissers beet heeft, oh ja er staat ook nog een andere camper, een beetje verscholen onder de bomen en het blijkt dat het een van de 2 vissers is. Ja dan moet ik toch ook maar eens de hengel uitpakken. Heb goed mijn best gedaan en natuurlijk niks gevangen. Is ook maar goed zo, dan hebben die arme visjes ook geen zere bek. ’s Avonds wordt het hier muisstil en aarde donker, wat heerlijk slapen betekent. De volgende morgen vinden we die rust om 11 uur wel welletjes en gaan toch verkassen. Ik had gelezen dat Paray le Monial een leuke plaats zou zijn, nou dan gaan we toch even kijken. Het is maar 20 km rijden, dus zijn we er zo. Het blijkt inderdaad een leuk plaatsje te zijn met speciaal voor campers gereserveerde plaatsen met alle sanitaire voorzieningen die we wensen. Ja een ligbad hebben ze hier niet voor ons! Wil ik ook niet want ik doe alleen maar douchen. We staan hier midden in het centrum aan de rand van een groot park en kunnen zo uitzoeken aan welk terras we gaan zitten. Er is ook een Aldi en Lidl, maar dan is het beter om de fiets te pakken. Als we op onze plaats staan gaan we eerst even bij het Office de Tourisme voorbij om te kijken wat deze plaats voor interessants voor ons te bieden heeft. Het blijkt een pelgrimsplaats te zijn voor een in de 15^e eeuw geleefde non die een verschijning schijnt te hebben gehad van Christus. Het is ook te merken aan de Duitse bussen die hun lading hier droppen en na bezoek aan de kapel weer verder rijden. De volgende halte zal wel Lourdes zijn, neem ik aan. Ook hebben ze hier een mooie Basiliek met aangebouwd klooster en natuurlijk gaan we de kerk even van binnen bekijken. De plaats ligt aan het Canal du Centre en dat betekent bootjes kijken. Nu valt dat laatste wel even tegen want het is knap rustig op het water, het seizoen met de buitenlandse jachten is voorbij, zodat we slechts een enkele huurboot zien. Wij nemen een versnapering op een terras en bekijken daarna het kleine centrum. De volgende dag gaan we met de fiets langs het kanaal naar het plaatsje Digoin, zo’n 12 km verder. Dit blijkt ook een leuk plaatsje te zijn met een historisch centrum waar het goed vertoeven is. Hier is ook een grote jachthaven waar je zelfs met de camper kan staan. Wij staan prima en blijven dan ook waar we zijn, ook de volgende dag nog en zien als we met de fiets terugkomen van het boodschappen doen, dat we de plaatselijke weekmarkt hebben gemist.

Zaterdag, na 3 dagen hier te zijn geweest, gaan we weer rijden. Zoals gewoonlijk hebben we wel een idee waar naartoe, maar we zullen wel zien. Heerlijk toch. We rijden weer noordwaarts en onze eerste bestemming is Génelard, hier is de camperplaats tussen 2 sluizen aan het kanaal. We gooien onze watertank vol en besluiten toch maar door te rijden want het is nog vroeg en belangrijk, we hebben hier geen tv ontvangst door de bomen en dat terwijl Max Verstappen morgen in Spa-Francochamps Formule 1 moet rijden. De volgende stop is in Moceau Les Mines, maar deze plaats bevalt ons helemaal niet, dus gaat het weer verder. Om 12.45 uur komen we in Chalon sur Saône en staan hier eveneens aan de rand van een park waarachter het historisch centrum zich bevindt. We hebben 33 graden en tegen de avond wordt het wat benauwder en gaat de lucht een beetje dreigen, maar het blijft bij een flits en wat gedonder in de verte. De volgende dag, zondag 1 september, heb ik mazzel want er is rommelmarkt. Leuk 3 pleinen vol en niets gekocht behalve een kunstaas visje. Vandaag hebben we ook de camper naar een naastgelegen parkeerplaats gereden omdat we teveel last hadden van stof op de plek waar we stonden. Verder wordt de dag doorgebracht met wandelen, lezen, met de buren kletsen en genieten van het nietsdoen, hoewel dit laatste voor mij best wel moeilijk is.

De maandag is dan weer vertrekdag, we rijden via diverse omwegen naar Lons les Saunier in de Jura, gaan dwars door de stad door een fout van ons zelf of de automatische piloot en rijden vervolgens door tot Clairvaux Les Lacs om daar op een ruim parkeerterrein midden in de plaats te belanden. Inmiddels is de temperatuur teruggelopen en tekent de thermometer 23 graden aan, 10 minder dan gisteren. Niet getreurd, de zon schijnt. Maar eerst hebben we bij het binnenrijden van de plaats op een parkeerterrein bij een supermarkt een wasje gedraaid. De dinsdag wordt gebruikt om een bezoek te brengen aan de Cascades de Herisson, ofwel een stel watervallen achter elkaar over een lengte van ca. 805m met een verval van 35, 60 en 65 meter. In totaal betreffen het 7 watervallen. Helaas voor ons was er weinig te zien, het riviertje stond bijna droog en er vielen ocharm enkele druppels in een pielestraaltje water omlaag. We moeten maar eens terugkomen als het een tijd flink geregend heeft of in het voorjaar als de dooi is ingetreden. Morgen blijven we hier staan, zeker tot de middag, want ’s morgens is er markt. Daarna zie we wel waar het naartoe gaat. Het volgende verslag zal gaan over onze thuisreis, mogelijk dat we via Duitsland terug rijden, maar dat zien jullie in het volgende verslag.