ZOMERVAKANTIE 2019

ZOMERVAKANTIE 2019

Nadat we einde juni weer thuis waren van onze voorjaarsreis naar Spanje, zijn we het eerste weekend van augustus met de camper naar Tiel gereden en hebben daar in drie dagen een groot deel van de Linge bevaren met de kano. Wat dat weekend betreft kunnen we terugzien op een geslaagd evenement met de positieve bijdrage van onze kanovrienden en goed georganiseerde kanotochten.

Drie dagen later starten wij op 7 augustus met onze zomerreis. Waar we heen gaan weten we nog niet. Eerst denken we om richting Oost Duitsland te gaan, maar de weersvoorspelling is niet hoopgevend op enige zon. Nou, dan gaan we maar naar het zuiden met als eerste stop ergens in Luxemburg en zien verder wel. Het wordt het plaatsje Wiltz waar we een camperplaats vinden aan de rand van het centrum. Het weer is ons gunstig gezind tot de avond, tegen acht uur hebben we regen. Verder naar het zuiden gaan was geen optie want een grote wolkenband met regen en onweer gaat juist ten zuiden van Luxenburg onder ons door richting Duitsland, hebben we toch een beetje mazzel gehad vandaag. Op het journaal horen we dat in Italië door het noodweer overstromingen zijn en het in zuid Frankrijk ook niet pluis is. De volgende morgen is het licht bewolkt met een aangename temperatuur. We besluiten om maar eens een paar wegen te volgen die we nog niet eerder hier in Luxemburg hebben bereden. Uiteindelijk komen we in de namiddag aan in Junglister, hier hebben we al eens eerder overnacht en dat was ons goed bevallen. Na een bezoek aan een mooi terras met uitzicht hebben we ons op ons eigen terras naast de camper teruggetrokken en hebben genoten van een mooie avond. De volgende dag is het eveneens aangenaam weer en rijden wij richting de Moezel met de bedoeling ergens bij het drielandenpunt van Schengen te overnachten. Dat werd het dus niet want bij het plaatsje Ehnen zien we een mooie parkeerplaats direct aan het water. Dus daar de camper neergezet. Als we naar het acht uur journaal naar de regen en onweer ellende elders in Europa kijken krijgen wij ook regen met enkele donderslagen, maar dat was het dan wel. De volgende morgen horen we dat we geluk hebben gehad, oorspronkelijk waren we van plan om naar een camperplaats ten zuid westen van de stad Luxemburg te gaan, maar omdat we de mooie parkeerplaats tegen kwamen zijn niet tot daar gekomen en dat was maar goed ook, want juist daar heeft ‘s avonds een kleine tornado huisgehouden.

Vandaag, 10 augustus, rijden we via Schengen Frankrijk in en gaan langs de Moezel, ofwel zoals ze hier zeggen Moselle, richting Epinal. Natuurlijk wordt er voor we Luxemburg verlaten nog even diesel getankt en rijden wij via Metz en Nancy over de tolvrije autoweg tot Richardmenil. Hier staan we op een kleine gratis camperplaats met water en stroom vlak aan het Canal L Est en de Moselle. Het is 27 graden en aangenaam om een eindje te wandelen en om van bovenaf de berg de meren van de Moselle te zien liggen. De volgende dag vervolgen wij onze weg richting Epinal en belanden kort ervoor in Thaon. Ook hier staan we direct aan het kanaal op een grote en gratis camperplaats. Dacht ik te kunnen Suppen, nou vergeet het maar, steile oevers met damwandprofiel en daarbij ook nog eens met regelmaat een regenbui. Zelfs om een fietstocht te plannen is het te wisselvallig. Dan maar de volgende dag geprobeerd. Ik ga er alleen op uit en verken op de fiets de route naar Epinal. Dat valt reuze mee, na ca. 8 km kom ik aan de splitsing van het kanaal waar een aftakking is naar Epinal en waar het kanaal doorgaat via een sluizentrap van 7 achter elkaar liggende sluizen, om na vele kilometers en nog veel meer sluizen in de Saone uit te komen, die vervolgens weer uitkomt in de Rhône en zo via zuid Frankrijk de Middellandse zee bereikt. Ben je hier aanbeland met je jacht, dan heb je nog wat kilometers en sluizen varen voor je boeg. De rest van de dag wordt deels buiten en deels binnen in de camper doorgebracht vanwege het wisselvallige weer. Koud is het niet. De volgende dag heeft het weer zich verbeterd en gaan we met de fiets naar Epinal. Dit is een leuke plaats om te bezoeken met een oud en nieuw centrum gesplitst door de Moezel die er dwars doorheen stroomt. Mooi is ook dat er hier pal in het centrum een kano slalomparcours ligt. Je weet wel, een snel stromende rivier met stroomversnellingen en hangende palen waar je met de kano omheen moet varen. Alleen jammer dat er niemand aan het varen is, ja als wij weggaan zie ik enkele kanoërs zich klaarmaken, jammer te laat.

Vandaag, woensdag 14/8, zijn we precies een week onderweg en gaan we weer een stukje rijden. We gaan naar Vaivre et Montoille. Dit is vlakbij Vesoul en we staan hier direct aan een meertje. Nou dat wordt dus het supboard oppompen en suppen maar. De temperatuur doet inmiddels ook haar best en het water is niet te koud, ik vind het zelfs warm. Het bevalt prima, we staan hier met slechts 5 campers, waaronder 3 Nederlanders, we kunnen hier water tanken, douchen en het toilet legen. Wat wil je nog meer. Ja de bakker heeft vakantie. Een bijkomend voordeel is dat we contact maken met een van de Nederlanders die camperspecialist is, met dien verstande, hij is voor de camperdealers de vraagbaak als ze het zelf niet kunnen oplossen. Dat betekent dat we in deze dagen een enorme berg informatie en kennis over onze camper hebben vergaard.

Na 3 mooie dagen suppen en ontspannen gaat het weer verder, we gaan naar Dole, een historische plaats aan de rivier de Doubs. Als we op de beoogde plaats aankomen blijkt de camperplaats een groot parkeerterrein te zijn wat volstaat met campers. We staan hier ook weer direct aan het centrum met enkel een doorgaande weg en de Doubs tussen ons en het centrum. Natuurlijk gaan we de stad bekijken en zien daar nog een mooi beschilderde gevel met allemaal bekende figuren, o.a. Louis Pasteur, welke geboren zijn in Dole. Zondag zijn we met de fiets een paar km langs de Doubs gereden naar Brevans waar een treffen was van een automobielclub met historische en aparte auto’s. Op de terugweg hebben we ons nog verwonderd over de stamomvang van de langs het water staande platanen, een doorsnee van zo’n 2 meter en meer was heel normaal in deze rij bomen. Tegen de avond slaat het mooie zomerweer om en wordt het benauwd, dus dat geeft onweer en inderdaad zo tegen 9 uur breekt het los, een hoop gedonder en regen, maar niets om ons ongerust over te maken, het heeft onze nachtrust niet gestoord. Ja en dan is het maandag en begint voor veel mensen weer de werkweek, nou voor ons niet dus, wij gaan wel verkassen maar rijden niet al te ver, zo’n 80 km.

We gaan naar de Saone, naar Tournus en staan daar ook weer aan het water. Ja dat water blijft trekken. We staan hier direct aan de rivier en hebben vrij zicht op de voorbij varende jachten en de enkele beroepsvaart. Natuurlijk wordt er een bezoek gebracht aan de abdij en nog wat andere bezienswaardigheden en tot slot lopen we ook nog een rondje over de kermis die dit weekend hier plaatsvindt. Dinsdag is het niet zulk fraai weer dus blijven we een beetje in de buurt hangen, bezoeken een supermarkt en maken nog een rondje door de plaats en vullen verder de dag met lezen en een poging om te vissen die jammerlijk mislukt vanwege de vele waterplanten. Als we woensdag opstaan schijnt volop de zon en volgens de weersvoorspelling gaan we de komende dagen naar tropische temperaturen, we zien wel.

Voorjaarsreis naar Spanje deel 3

VOORJAARSREIS NAAR SPANJE DEEL 3

Zoals vermeld op het einde van deel 2 zijn we min of meer onverwacht zondag 16 juni al in Teruel aangekomen. De maandag wordt gebruikt om de plaats zelf eens uitgebreid te bezoeken. Het centrum ligt ca 3 km van ons vandaan en om daar te komen moet je enkele heuvels op en af nemen. Het is mogelijk om, gelijk daar waar wij staan, de bus te nemen voor het bedrag van € 1,= enkele reis. Maar aangezien wij mooie fietsen bij ons hebben met elektrische ondersteuning pakken we de fiets. De rit naar het centrum gaat via mooi aangelegde fietspaden waarbij je af en toe geen idee hebt waar je heen gaat. Ik denk dat we een behoorlijk stuk hebben omgereden voordat we daadwerkelijk in het historische centrum aankwamen. Nou, dat centrum mag gezien worden, veel monumentale oude gebouwen, een leuk centraal gelegen plein en enkele Moorse wachttorens aan de rand van de bebouwing waar het steil naar beneden gaat. Zo krijg je een idee hoe het in de middeleeuwen moet hebben uitgezien. Het treinstation ligt beneden aan de rand van dit oude centrum en is natuurlijk via een steile weg bereikbaar, maar ook via een reeks trappen, die zoals het lijkt uit het zelfde bouwjaar stammen als de torens, in ieder geval is de bouwstijl identiek aan de wachttorens. Met de fiets de weg af en dan straks weer terug is een beetje teveel van het goede, over de trappen gaat ook niet en daarom zijn we zo slim om met de fiets de personenlift te nemen. Ik weet niet of het mag, maar het ging prima zo. Beneden worden natuurlijk foto’s gemaakt van de trap en gaan we bij het station op een terras een heerlijke Canja drinken voor het bedrag van € 1,10; de Cafe Americano, gewone koffie dus, was duurder €1,20. Dus doe nog maar een Canja want ik ben met de fiets. Als we terug zijn bij de camper neem ik nog een pilsje want het is intussen lekker warm geworden, de gsm geeft 30 graden aan. Voor onze volgende stop hebben we eveneens een historische plaats uitgezocht, Medinaceli, dit is een plaats boven op een berg waar mijn hoogtemeter 1240m aangeeft en hier heeft de gemeente vrij recentelijk een mooie camperplaats aangelegd. Je hebt hier een fantastisch uitzicht naar 3 kanten over het diep onder ons gelegen dal. Het enige nadeel vandaag is de wind, het waait hier loeihard, de camper staat af en toe te schudden, zal wel komen doordat we hier bovenop de puist staan. Dat gaat het dus niet worden vandaag, maar eerst wordt er koffie gedronken en het kleine plaatsje bekeken. Ook bezoek ik het juist buiten het dorp gelegen kasteeltje. Het kasteel is gesloten, maar als ik er rondom loop zie ik aan de achterkant dat er geen sprake is van bebouwing binnen de muren, maar blijkt het een begraafplaats te zijn. Tegen het einde van de middag gaan we weer verder. We rijden niet al te ver en stoppen in Almazán. Hier is een grote parkeerplaats voor het gemeentelijk zwembad waar enkele plaatsen zijn gereserveerd voor campers. We staan hier pal voor het zwembad en merken al snel dat de bar en restaurant best in trek zijn van de niet zwemmende bevolking, sterker nog, er is geen mens aan het zwemmen, zal wel te koud zijn voor de Spanjoolen met een temperatuur van 27 graden en lichte bewolking. We zijn vanaf Medinaceli niet zoveel gedaald want vanaf Teruel hebben we min of meer op een duizend meter gezeten, hier zitten we op 1066m met bijna geen wind. Natuurlijk kunnen we de verleiding niet weerstaan en vleien ons in een paar luie en gemakkelijke terrasstoelen en gaan de wijn en enkele tapas proeven. Om het compleet te maken krijgen we ook nog eens de wificode, dus voorlopig geen reden om het gezellige terras te verlaten. Na een rustige nacht gaan we weer verder en rijden we naar Molinos de Duero, zo’n 25 km voorbij Soria. Hier is een groot stuwmeer waar we lekker gaan zwemmen en suppen. We staan hier aan een mooi zandstrand en omringd door naaldbossen en vermaken ons de hele dag met het supboard. Tegen 6 uur wordt het anders, de camper (enige) naast ons vertrekt, de dagjesmensen gaan inpakken en de plaatselijke jeugd arriveert. Niet de ideale situatie om te blijven, dus gaan wij ook weg. Waar naartoe, goeie vraag, we kijken in het dorp, Albejar, wat aan de toegangsweg naar het meer ligt en vinden daar bij een tankstation met truckstop een ideale overnachtingsplaats. Goed beschermd, de politie rijd hier af en aan, en ‘s nachts vol in het licht, een gezellig restaurant en snelle wifi. Slapen op een truckstop heeft echter, naast de vele voordelen, ook een nadeel, je wordt ’s morgens rond 6 uur door startende vrachtwagens gewekt. Geen probleem, even gebruik maken van het toilet en nog een paar uurtjes slapen want we hebben alle tijd. Als we donderdagmorgen Abejar verlaten rijden we via Soria terug, tanken daar even gas en rijden via de N111 naar Logrono. Om in Logrono te komen moeten we via de N111 een bergketen over de Cameros National. Gelukkig ligt op deze route door de hoogste berg een tunnel en laat de weg zich best wel goed rijden. Tot dat we bij de tunnel komen, gesloten wegens werkzaamheden. De omleiding loopt via de oorspronkelijke weg via haarspeldbochten over de top met een hoogte van 1710m. Best wel interessant met een camper van 7,4m en 3,5 ton zwaar. Maar genieten doen we zeker, af en toe even stoppen voor het uitzicht en ook een pauze om te lunchen. Als we deze lunchpauze nemen op een parkeerplaats juist voorbij Villanueva de Cameros hebben we een roofvogelnest in zicht. Wat het zijn weet ik helaas niet, maar groot zijn ze. Het kunnen Arenden zijn maar ook Adelaars of komen die hier niet voor? Zoeken we nog wel een keer op. De laatste 30 km zijn mooi door de natuur als we door een kloof rijden en ons ingesloten voelen door hoge rotswanden. Net iets voorbij Logrono vinden we onze overnachtingsplaats in het dorp Oyón. Hier staan we op een fraaie omheinde camperplaats net buiten de bebouwing met alle sanitaire voorzieningen. Omdat we hier alleen staan maken we van de gelegenheid gebruik om de camper een beetje te wassen want de voorkant zit vol met dode en geplette insecten. Veel heeft het dorp niet te bieden kunnen we zien we als een ommetje maken. Tegen 19.00 uur krijgt de camper nogmaals een gratis wasbeurt doordat we een stevige regenbui over ons heen krijgen. Prima, de natuur kan het goed gebruiken. Als we vrijdagmorgen vertrekken wordt er eerst een bezoek gebracht aan een Bodega. Hier heb ik wijn geproefd en natuurlijk ook wat gekocht. Daarna gaat het verder richting Pamplona met uiteindelijke bestemming Irun, wat aan de Spaans-Franse grens ligt. Ja, ja het einde van onze voorjaarstocht komt in zicht, maar voorlopig genieten we nog met volle teugen. De camperplaats die wij op het oog hebben ligt in Hondarribia en wel boven op een berg geheten Mirador Jaizkibel en bevindt zich op een hoogte van 360m boven de Atlantische Oceaan. Het zal niet verbazen dat we hier een prachtig uitzicht over de Oceaan hebben, toch willen we hier niet blijven want de plaatselijke jeugd met hun brommers en scooters zijn zich aan het verzamelen. Dat wil niet zeggen dat we last van hun hebben, maar als dit hun hangplek is mogen ze die van mij hebben. Het wil niet zeggen dat ze straks overlast veroorzaken, maar daar willen wij niet op wachten, wij zoeken wel wat anders. Als we de berg via de andere kant afrijden komen we een 2^e geregistreerde camperplaats tegen. Dit is een groot parkeerterrein waar al enkele campers staan. We zoeken een mooi plekje voor onze rijdende woning en gaan een lekker stukje lopen. Als we de volgende morgen, na een rustige nacht, wakker worden is de hele camper aan de buitenzijde nat van de dauw. Het is merkbaar dat we hier hoog aan de zee staan. Omdat we nog geen zin hebben om Spanje te verlaten gaan we met de camper de berg af en parkeren hem daar ergens in een gewone woonstraat. Hier kunnen we hem rustig de hele dag laten staan zonder ons ongerust te hoeven maken en zouden zelfs hier kunnen overnachten. Maar eerst gaan we de plaats hier bezoeken. Het blijkt dat ze hier in Hondarribia een hele lange boulevard langs de monding van de rivier hebben en ook nog eens een reuze gezellig centrum met typische vakwerkhuizen. Wij amuseren ons prima, kijken naar de binnenkomst van een buitengaatse supwedstrijd, je weet wel zo’n plank waar je rechtop staande moet roeien. Veel enthousiasme en muziek bij de niet deelnemers, kortom een gezellig gebeuren. Ook is het genieten van de aan en afvarende zeilboten en de wedstrijdboten die onder spinaker varen. Tegen (Spaanse) etenstijd zoeken we een leuk restaurant aan de boulevard en nemen daar het “menu del dia”, heerlijke gegrilde sardines. Na een langdurig eten slenteren we verder de boulevard af, drinken op het einde een drankje en besluiten dat we het hier wel hebben gezien. Nadat we eerst zijn gaan tanken, gaat het via de autoweg richting Baijonne. Hier voorbij verlaten we de snelweg en gaan de laatste 20 km via de route National naar St. Lon des Mines. Dit is een dorp wat op zo’n 50 km van de Pyreneeën af ligt op 1.010m hoogte. We kunnen de besneeuwde bergtoppen vanaf hier goed zien. Hier vinden we een camperplaats aan de achterkant van het gemeentehuis en de feestzaal waar vanavond een film wordt vertoond. We staan hier perfect, mooie harde en gelijke ondergrond en verder alles wat we nodig hebben. Alleen jammer dat we vanmiddag al uitvoerig hebben gegeten want het restaurantje op de hoek heeft een paar leuke aanbiedingen. Och ja, niet getreurd, met een wijntje in de hand en een mooie avond komen we de tijd wel door. De volgende morgen, het is alweer zondag 23 juni, start ik eerst maar eens met een paar uur trainen want daar komt helaas niet veel van de laatste tijd. Na 2,5 uur zwoegen en boomstammetjes tillen ben ik zo mak als een lam en kan voor de foto nog niet eens meer fatsoenlijk staan. Gelukkig doet een douche wonderen en kunnen we de hele wereld weer aan. Verder wordt er vandaag niet veel gedaan want het is veel te warm, de wederhelft kijkt naar de F1 en ik zit aan de pc om dit verslag te schrijven. Het is maandag en dat is gelijk te merken aan het verkeer, het is drukker maar rijdt wel goed door, de weekendrijders zitten op hun werk of thuis. Wij rijden lekker door, gaan tussen de middag bij een L Eclerc koffie drinken en eten gelijk ook maar een belegd stokbroodje. Daarna is het niet ver meer tot we in Monbazillac aankomen. Dit plaatsje ligt onder de rook van Bergerac, een van de bekende wijnplaatsen. We staan hier bij een wijnproducent, Domain de la Lande, op een mooi aangelegde camperplaats tussen de wijnvelden en met alle gemakken voorzien, er liggen per plaats zelfs houten keggen om de camper horizontaal te zetten. De ontvangst is allervriendelijkst en we worden gelijk uitgenodigd om een aperitief te komen drinken in leuk ingerichte bar. Natuurlijk bestaat het drinken uit de door hun geproduceerde wijnen, maar dat hoort er natuurlijk bij. Mag ook wel want het overnachten hier kost niets. De wijnen die zij produceren zijn niet mijn smaak, veel te zoet. Uiteraard heb ik een fles rode gekocht die voor mij nog enigszins drinkbaar was, want je wilt natuurlijk ook niet zomaar weggaan. Nou dat betekent dat we op een perfecte camperplaats hebben overnacht voor een bedrag van €5,50 en dan houd ik er ook nog een fles wijn aan over, niet verkeerd dus. Ja en aangezien we nu toch wel echt op de terugweg zijn willen ook wat kilometers maken en zo gaat het vanaf Bergerac richting Limoges over de A20 naar Chateauroux, maar voordat we daar aankomen ben ik het al zat en besluiten we tijdig te stoppen. Om 14.30 uur draaien we de camperplaats van Bazaiges op, een klein dorpje op korte afstand van de snelweg. De camperplaats heeft ruimte voor ca. 6 campers en een leuke visvijver met zelfs een bordje dat het visseizoen is geopend. Nou, dan wil ik wel eens een hengeltje uitgooien en dat betekent dat ik eerst mijn viskoffer ga uitmesten, veel troep in de afvalbak deponeer en de hengel moet klaarmaken om er mee te kunnen vissen. Fatsoenlijk aas heb ik niet dus improviseren met resultaat, een uur gezeten en niks gevangen. Het was wel ontspannend en leuk om sinds jaren weer eens een hengel in de hand te hebben. Geen vis maar toch maar de bbq klaargezet dus doen we het gewoon met vlees en dat smaakt ook prima want ik had het die arme guppy’s die daar rond zwemmen niet aan willen doen om op de bbq te belanden. We blijven tot laat op de avond buiten zitten en horen op de tv dat we vandaag het warmste gedeelte van Frankrijk zijn gepasseerd, ze spreken over temperaturen van 40 graden of hoger, wat is een airco in de auto dan toch een heerlijk ding. De volgende dag, onze laatste woensdag van deze reis, gaat het verder via Chateauroux richting Bourges en Auxerre over de Route National met een fikse omleiding over zo’n 50 km via D wegen. Nou dat tempert dan wel even de snelheid. Aangekomen in Auxerre gaan we door en maken 30 km verder halt in St. Florentin. Deze plaats kennen wij van een eerder bezoek en staan hier heerlijk in de schaduw van de bomen pal aan het kanaal, dus lekker zwemmen. Maar eerst de teerspatten van de auto halen die er op zijn gekomen doordat de wegen gewoon aan het smelten waren van de hitte. Oh jongens wat is het warm! Ook hier zitten we buiten tot we naar bed gaan en het binnen weer draaglijk is doordat we alles tegen elkaar open hebben gezet. Na toch wel een goede nachtrust gaan we weer verder want morgen willen we thuis zijn. Tegen koffietijd zijn we in Brienne- le-Chateau, een plaats die ik al eerder in het vizier had om te bekijken. Waarom, omdat hier een prachtig Chateau ofwel slot ligt op een heuvel met een imponerende oprijlaan kaarsrecht de heuvel op. Het schijnt een slot te zijn geweest van Napoleon en dat is in alle plaatselijke zaken merkbaar als aanduiding. Zelfs de apotheek heet hier Pharmacie Napoleon. Wij drinken een lekkere kop koffie, lopen even rond en belanden zomaar op de weekmarkt. Ja en dat is natuurlijk kaasje, zowel letterlijk als figuurlijk want we komen met o.a. een paar heerlijk geurende geitenkaasjes terug. En dan moet het toch weer verder willen we morgen thuis komen. We rijden via St. Dizier richting Nancy en besluiten in Pagny sur Meuse te stoppen voor de lunch. We parkeren ons huisje op wielen direct aan de jachtensteiger, waar we zelf reeds meerdere malen met de boot hebben gelegen. Mooie plek hier, aan het water, bootjes kijken en schaduw. Ja en dan is het niet moeilijk meer, we besluiten om niet verder te rijden maar hier te ovenachten. Morgen kunnen we de rit naar huis op ons gemak halen, de elektronische navigator rekent 4 rij-uren, laten we er 5 van maken met tanken en een lunchpauze, dan nog zijn we ruimschoots in onze geplande tijd thuis. Ja en dan is het vrijdag, onze laatste vakantiedag. Het is niet zo dat we vandaag thuis moeten zijn, maar morgen wel want voor zondag heb ik weer een kanoafspraak staan. We gaan bij een bevriende watersportvereniging een kanoclinic geven en dan is het goed als niet alles op het laatste moment moet.

We vertrekken op tijd en rijden ons na enkele kilometers op de snelweg al vast in een langzaam rijdende file. Wat blijkt, er zitten altijd vrachtwagens tussen de grote stroom vrachtverkeer die moeizaam de heuvels opkomen, terwijl er hier maar 2 rijbanen zijn per rijrichting, ja en dan stremt het! Kort voor Nancy is de ellende opgelost en kunnen we doorrijden tot we in de buurt van Metz komen en daar wil het ook niet vlotten. Niet getreurd ook hier komen we doorheen. In Luxemburg gooien we de dieseltank nog even vol voor €1,09/ltr. en verder gaat het. En ja hoor, ook België heeft nog 2 files voor ons bewaard, hoewel, het gaat moeizaam maar loopt toch enigszins. We zouden bijna vergeten ook nog een hapje te eten, dat doen we dan op een mooie Aire (parkeerplaats) met uitzicht over het heuvelland van de Belgische Ardennen. Luik geeft geen problemen en Maastricht met de nieuwe tunnel jassen we zo doorheen zodat we een half uurtje later de snelweg verlaten en op huis aan sturen. Vandaag hebben we voor het rijden en de 2 pauzes meer tijd nodig gehad dan verwacht, want we zijn 6,45 uur na ons vertrek op onze eindbestemming.

Totaal hebben we deze vakantie 4100 km bijgeschreven op de kilometerteller van ons rijdende huisje en hebben 405 liter diesel getankt.

We zijn 38 dagen weg geweest waarvan we 14 dagen in het geheel niet hebben gereden. Behoudens de heen en terugreis hebben steeds korte afstanden gereden en hebben op meerdere plaatsen meer dagen gestaan.

Voorjaarsreis naar Spanje deel 2

VOORJAARSREIS NAAR SPANJE DEEL 2

Het is zaterdag 1 juni en dat het zaterdag is, dat is te merken. Gisteravond werd het hier in Cunit al druk met arriverende Spaanse campers en vanmorgen toen wij naar buiten keken zagen we dat er inmiddels nog enkele campers hun plekje hadden gevonden. Al met al was ons besluit om vandaag te vertrekken niet verkeerd want het was reeds hoorbaar dat de Spanjolen zich hadden gevonden. Toen ik de motor startte stonden er gelijk 2 in de starthouding en was onze mooie plek onmiddellijk door een ander ingenomen. Wij zijn een kleine 15 km landinwaarts gereden naar La Cadllar, een leuk bergdorpje waar we een parkeerplaats voor campers en sani vonden onder de bomen. Toen ik bezig was met waterinname en het toilet reinigen, werd ik gelijk veroordeeld tot muggenvoer. Ik was amper uit de camper en het was al raak, resultaat 3 jeukplekken op mijn arm en 2 op de enkel. Dat werd dus snel de vuilwatertank lossen,  schoonwater innemen en wegwezen. Jammer want het leek me een leuk dorpje met zijn 2 kroegen, kerk en kasteel. Nou, dan maar weer terug naar de zee en de zoute lucht. We zijn in Platja de Vila Seca en heel specifiek in La Pineda terecht gekomen. La Pineda ligt slechts enkele kilometers van Salou, de badplaats die haast iedereen wel kent. We staan hier op nog geen 100m afstand van het strand op een groot parkeerterrein welk nu in het weekend stampvol staat. Voor ons geen probleem, we staan hier met enkele campers naast elkaar en hebben het daardoor rustig en voldoende ruimte. Uiteraard wordt eerst het strand bezocht en dat stemt vrolijk, een mooi en breed zandstrand en een brave zee om te suppen, maar eerst wordt er uitgebreid gezwommen en gaan we de plaats eens bekijken. Nou die plaats valt niet tegen in toeristisch opzicht dan te verstaan als je van winkeltjes, eettenten en Engelse Pups houd, want het stikt hier van de Engelsen, maar we mogen zeker niet de Russen vergeten die even luidruchtig aanwezig zijn. Ons deert het niet omdat het zich precies aan de andere kant van de plaats afspeelt. De volgende dag, zondag 1 juni, zijn we nadat ik eerst uitgebreid heb gezwommen, naar Salou gefietst. Het zal wel aan ons liggen of aan de leeftijd, maar wat een drukte daar. Je kan over de koppen lopen, wat moet dat worden als het hoogseizoen is, ik wil er niet aan denken en zeker niet zijn. Ook hier wordt de toon gezet door de Engelsen en wordt je enkel in het Engels te woord gestaan. Sterker nog, ze kijken raar op als je in het Spaans je bestelling doet. We hebben wat rondgekeken, terrasje genomen en nog een beetje rondgekeken en toen toch maar weer snel naar de rust van onze camper en zijn omgeving waar enkel Spanjaarden verblijven en het toch rustig is. Ook valt het op dat daar de consumptieprijzen naar het toeristen niveau zijn opgeschaald. Voor de prijs van 1 kop koffie krijg ik er hier 2 voor!

Maandagmorgen gaan we weer rijden, maar eerst gaan we in Vila-Seca naar de Lidl want we moeten nodig wat inkopen doen. Rond het middaguur komen aan bij de camperplaats in L’Ametla de Mar op parking Castello. We staan hier op en normale parkeerplaats die is gelegen is tussen 2 baaitjes met zandstrand. De parking heet Castello omdat hier een piepklein voormalig kasteeltje staat welk helaas afgesloten is. Ondanks dat het vandaag bewolkt is gaat de zwembroek aan en wordt er gesnorkeld, want dat kan je hier heel goed. De baai heeft de vorm van een hoefijzer waar in de ronding zich een mooi zandstrand bevind. De baai zelf wordt gevormd door opgaande rotswanden langs de zijkant en met de nodige rotsblokken in het water die omlaag zijn gevallen. Mede door de rotsblokken in het water is het hier ideaal om te snorkelen. Je ziet vissen  in verschillende kleuren die ook nog eens niet schuw zijn en gewoon bij je blijven zwemmen, ofwel ik mag tussen hun mee zwemmen. Ja en zo krijg je de dag wel om, zwem je niet in de rechts gelegen baai, dan zwem je wel in de links gelegen baai die wat groter is en ook een strandtentje heeft. Tussendoor wordt er wat gewandeld in de omgeving en lig ik ook nog eens onder de camper. Zoals al eerder vermeld heb ik de isolatieplaat tussen de uitlaatdemper en de onderkant van de campervloer met ijzerdraad vastgezet. Aangezien ik niet tevreden ben over de kwaliteit van het ijzerdraad, te dun, welke ik bij me had, heb ik wat steviger draad gekocht en heb deze nu mede aangebracht in de hoop dat het houd tot we terug zijn bij de dealer, die inmiddels een nieuwe plaat heeft besteld. Woensdag is het weer vertrekdag, we rijden weer een stuk verder zuidwaarts en wel naar Vinarõs. Tijdens het rijden hangt er een behoorlijk donkere bui en ja hoor, we krijgen een stevige regenbui over ons heen, maar het is maar van korte duur en wij zitten droog. Als we Amposta naderen met de Ebro delta, verlaten we de doorgaande weg en gaan bij Casa Fusta in de buurt van Delebre onze tanks legen en vers water inslaan. Ook wordt in Amposta zelf onze LPG tank weer gevuld zodat we voorlopig weer voorruit kunnen. In Vinarõs aangekomen staan we weer dicht bij de boulevard en het strand op een grote parkeerplaats en gaan te voet de plaats verkennen en een kop koffie drinken. De volgende morgen worden we al vroeg wakker als de marktlui beginnen met hun marktkraam op te bouwen, geen nood we wisten dat de markt vanmorgen zou beginnen. Natuurlijk lopen wij ook over de markt en we zijn het er over eens dat het aanbod eenzijdig is, enkel kleding en geen groente of andere levensmiddelen. Vrijdag nemen we de fiets en trappen ons naar Benicarlo, we fietsen tot halverwege Peniscola en draaien ons om en gaan bij de haven van Benicarlo een hapje eten. Ook informeren we hier bij de receptie van de jachthaven waar we een wasserette kunnen vinden, laat die nu bij de Lidl en Mercadona liggen. Omdat het Pinsterweekend voor de deur staat verwachten we veel drukte en gaan derhalve zaterdag verkassen naar een camperplaats in Benicarlo, 14 km verder. Hier staan we samen met 6 andere campers direct aan het strand en kunnen onze tanks weer legen en water vullen. Een stroomaansluiting hebben we niet nodig met onze zonnepanelen, we laten grote delen van de dag de koelkast op deze stroom draaien en vullen, en passant, ook nog de fietsaccu’s van onze buurman. Het strand is niet erg aangenaam om te zwemmen, het zand is grof en in het water ligt de bodem bezaaid met keien. Waterschoenen is een must. Omdat het druk was in de wasserette zijn we Pinksterzondag de was gaan doen want we verwachten dat het maandag weer volle bak zal zijn. Na de lunch zijn we naar Peniscola gefietst en hebben daar op een terras met mooi uitzicht een versnapering genomen. Pinkstermaandag kennen ze hier niet, het is een gewone maandag, dus alles in bedrijf. Vandaag wordt er de hele dag met het supboard gevaren, zeker omdat de wind en de golfhoogte hebben afgenomen.

Dinsdag is weer vertrekdag en gaan we naar El Grau de Castello, dit ligt op enkele kilometers van Castellon, een grote plaats met een mooi centrum. Maar eerst wordt El Grau de Castello bekeken en lopen we naar de grote jachthaven die nu nog een beetje leeg ziet. Ook is hier een zeevaarthaven met containeroverslag. Het centrum is niet veel bijzonders, maar wel goed voor een lekkere kop koffie. Natuurlijk blijven we hier met de camper staan, wat wil je, je hoeft de straat maar over te steken en je staat op een prachtig zandstrand. Alleen jammer, je mag hier maximaal 48 uur staan en volgens de man van de Tourist Information, die hier op de hoek is gevestigd, doet de politie die naast hem in een eigen hok zit, iedere dag de kentekens noteren. We zullen wel zien wat we doen. De woensdag wordt gebruikt om ‘s morgens met de fiets naar Castello te gaan en nadat we daar een lekker Spaans hapje hebben gegeten wordt de rest van de dag op het strand en in de zee doorgebracht, heerlijk daar doen we het voor. Donderdag is dus de dag dat we verplicht zijn te vertrekken, jammer want het bevalt ons goed hier en ons niet alleen want de camperplaats staat iedere avond vol. Voordat we vertrekken lopen we eerst een paar straten verderop wat inkopen halen bij de Mercadona, een supermarkt vergelijkbaar met de Jumbo. Ja en dan is het toch tijd om te vertrekken. We rijden via de N340 naar Vila-Real om daar voordelig diesel te tanken, €1,11 /ltr en komen uiteindelijk uit in El Grau de Nules waar een camperplaats is. Nou die plek vinden we maar niks, buiten het dorp en op een droge dorre vlakte bij een restaurant zonder enige voorziening en dan wordt ook nog eens van je verwacht dat je komt eten, nee dank je daar doen wij niet aan mee. Wat we wel vinden is een ideaal plekje naast de monding van een kanaal direct aan het strand. We staan hier prachtig en zo vrij als een vogel, enkel krijgen we in de namiddag wat vertier door naar de vissers te kijken die hier de een na de andere vis uit het water halen. Enkele enthousiastelingen gaan zelfs door als het donker wordt, maar als wij naar bed gaan is de laatste vertrokken. Last hebben we niet van hun gehad, integendeel volgens mij hielden ze zelfs rekening met ons. We hebben heerlijk geslapen.

Vrijdagmorgen gaat het dan toch weer verder. Nadat we het strand bij Moncofa hebben bekeken wat ons niet beviel, alles grove kiezel, komen we bij Playa del Puig. Wat vinden we hier, een mooi zandstrand en wij staan met onze camper direct aan dat strand! Dus dat word zwemmen en lekker luieren want verder is hier niks te beleven. Toch blijven we hier tot zondagmorgen want ik kan hier heerlijk mijn hart ophalen met het supboard. Zaterdag is het merkbaar dat het weekend is en wordt het overvol met kriskras geparkeerde auto’s en zondag verwachten wij dat het nog drukker gaat worden en is er op het strand en in het water niet veel meer te beleven met een supboard, maar ook omdat ik de futuristische gebouwen (ben de naam even kwijt) bij de haven van Valencia wil gaan bekijken, vertrekken we voordat de grote drukte losbarst en we kans lopen dat we ingesloten raken en niet meer wegkomen. Dus op naar Valencia dat slechts een 12 tot 15 km verder is. We hebben mazzel en kunnen in Valencia de camper vlakbij parkeren en hoeven eigenlijk enkel een grote rotonde over te steken en zijn daar waar we zijn willen. We lopen langs en onder deze moderne gebouwen door, bekijken alles voor zover het kan. We  besluiten niet het museum te bezoeken omdat ze verschillende thema’s hebben en zo vriendelijk zijn alles enkel in het Spaans weer te geven. Tsja, dat heb je schijnbaar met een wereldberoemd project in Spanje. Maar niet getreurd, aan de overzijde van de straat is een groot shoppingcenter, El Saler geheten, waar we lekker door kuieren. Het stikt hier van de restaurants en barretjes dus doen wij driftig mee met de Spaanse traditie en gaan ook een hapje eten. Een van onze vorige reizen zijn we in het kustplaatsje El Saler geweest, zo’n 10 km hier vandaan en het lijkt ons wel leuk om daar weer heen te gaan. Maar dat was een vergissing, het is zondag, loeidruk en er vormen zich al de nodige files, dus maar snel gedraaid nu het nog kan en terug naar Valencia en vervolgens de A23 richting Teruel, dus weg van de kust. Ja en dat betekend dat we hiermee aan onze terugweg zijn begonnen. Onze bedoeling was om de eerste de beste camperplaats te nemen en dat zou dan Segorbe zijn. Hier aangekomen kunnen we onze wc cassette legen maar geen water nemen omdat er geen druk op staat. Aangezien de plek ons ook niet bijster bevaltl zijn we maar doorgereden. De volgende stop is bij een wegrestaurant waar we wel water kunnen nemen, want dat hebben we nu toch wel nodig temeer daar we besloten hebben om maar door te rijden naar Teruel en daar kunnen we geen water tanken. Ja en zo staan we nu toch enigszins onverwacht in de plaats Teruel tegenover de kazerne van Gardia Civil op een groot parkeerterrein gelegen aan een mooi park met woningen er om heen en om de hoek een Mercadona supermarkt. Maandag gaan we het centrum bezoeken, maar dat komt in het volgende verslag.  

Spanje voorjaar 2019

VOORJAARSREIS NAAR SPANJE

We schrijven woensdag 22 mei als we om 9.15 uur vertrekken. Erg laat voor ons doen, maar het kon niet anders. Voordat we daadwerkelijk weg kunnen rijden moeten we eerst nog een Belg wakker maken die zijn camper pal naast de onze had geplaatst en daarmee onze doorgang versperde. Hij keek niet erg vrolijk, maar moet maar bedenken dat hij gratis op een mooie plek had gestaan. De reis gaat eerst richting Luxemburg, daar wordt de dieseltank volgegooid en dan weer verder via Metz en Nancy over de snelweg tot Toul waar we de dubbelbaans N4 nemen tot St. Dizier. Dan is de pret van snel doorrijden over. We rijden nu via de D en N wegen richting Auxerre en dat is een behoorlijk eind rijden om dat op een dag te doen met een camper. Maar we willen zo snel mogelijk naar het zuiden in de verwachting daar het betere weer te treffen. Als we Auxerre tot op 30 km zijn genaderd besluiten we in St Florentin te stoppen. We staan hier pal aan de Yonne bij een jachthaven en kunnen lekker naar de bootjes kijken. Ja die boten, dat is wat met ons. Maar goed, de stoelen worden buiten gezet en we genieten onder het genot van een drankje en een aangename zon van een mooie avond. De volgende dag gaat het weer verder met bestemming Clermont Ferrand en de A75. Als we bij Moulins komen zien we een geheel nieuw winkelcentrum met alle grote bedrijven zoals Decatlon, Action en L’ Clerc. Bij deze laatste gaan we tanken en dat scheelt echt wel in prijs t.o.v. andere tankstations. Ook maken van de gelegenheid gebruik om hier een hapje te eten en zien dat alles inderdaad nog splinternieuw is. Verder gaat de reis en komen zo op de A75. Deze tolvrije snelweg gaat tot de Zuid Franse kust en schiet lekker op. Tegen 5 uur vinden we het wel genoeg en parkeren onze camper op een mooie camperplaats met alle voorzieningen in het fraaie plaatsje La Canourque. Tijdens de rondwandeling zien we waarom ze deze plaats ook “Klein Venetië“ noemen. Hier lopen diverse beken uit verschillende bronnen door de plaats en heel mooi om te zien, de beken gaan gewoon onder de huizen door. Als we de volgende dag, vrijdag, vertrekken is het weliswaar bewolkt maar hebben we een aangename temperatuur, eigenlijk korte broeken weer. Maar goed dat ik de lange broek heb aangehouden want als we al een aardig eind op weg zijn krijgen we eerst wat verspreide regendruppels, maar al snel behoorlijke buien. Vreemd, op het hoogste gedeelte van de trip, zo’n 1200m, is het 22 graden en als we afdalen richting kust wordt het steeds kouder tot zelfs 14 graden. Nou daarvoor zijn we niet naar de kust gereden en de weervoorspelling geeft ook al niet veel goeds aan, dus wat doen we, doorrijden naar Spanje en nu maar hopen dat het aan de andere kant van de Pyreneeën beter is. Tijdens de tocht over de bergen krijgen we aardig wat regen te verwerken en zijn blij als we in Figueres op onze beoogde camperplaats aankomen. Tijdens de namiddag verdwijnen de lichte buitjes en wordt het zowaar aangenaam. Als we de volgende dag wakker worden is het droog en schijnt de zon. Wel hadden we vannacht nog een regenbui maar dat deert niet want dan worden we geacht te slapen. Voordat we verder gaan wordt eerst de dieseltank gevuld want hier in Spanje is het wat aangenamer om te tanken, ook al is de prijs hoog t.o.v. enkele jaren geleden. We rijden via de gewone weg en tolweg nagenoeg door Barcelona naar Vilafranca del Penedes en krijgen onderweg nog een beetje regen en de nodige file opstoppingen. Vilafranca is een leuke typische Catalaanse plaats met een aardig historisch centrum. Zondag blijven we ook hier want we willen naar de F1 in Monaco kijken en hopen dat Max voor spektakel kan zorgen. En inderdaad, Max heeft weer gezorgd voor een beetje spanning in het rondje van het prinsdom. Jammer genoeg zat er geen podiumplaats in ondanks zijn 2^e plaats bij aankomst, maar 5 seconden straf is teveel en het word een 4^e plaats. Maandagmorgen hebben alle tijd want we gaan niet ver vandaag. We hebben slechts ca. 25 km te rijden naar Cunit, dit is een leuke badplaats aan de Middellandse Zee. We staan hier op een grote camperplaats met zicht op zee en op 50m van het strand vandaan. Zwemmen valt nog even tegen want het zeewater is behoorlijk koud, daarbij ook nog eens een frisse wind, aangenaam is anders als je in de zwembroek loopt. Maar niet klagen, de zon schijnt en het wordt vanzelf beter. We krijgen een berichtje van Henk, zij staan op 7 km afstand van ons en hebben gelijk voor de volgende dag afgesproken. Dinsdag hebben we samen met Henk en Ger de dag doorgebracht, reuze gezellig. Woensdag heb ik met onze camperdealer gebeld want we hebben een probleempje, tussen de motoruitlaat en de campervloer zit een metalen isolatieplaat ter voorkoming van brandgevaar bij een extreem verhitte uitlaat. Laat nu die plaat bij de bevestigingspunten aan het scheuren zijn zodat tijdens het rijden de uiteinden klapperen wat geen prettig geluid is om te horen. De dealer gaat voor ons een nieuwe isolatieplaat bestellen en ik heb het zaakje een beetje vastgezet en ondersteund met ijzerdraad. Toch maar goed dat ik het e.e.a. bij me heb. Vandaag weer gezwommen, of ik ben er inmiddels aan gewend of de temperatuur is een ietsje beter geworden, het was in ieder geval goed te doen. Donderdagmorgen hebben we hier de plaatselijke markt bezocht, nou dat hadden we snel gezien, niets bijzonders. Dan maar het supboard oppompen want dat wordt intussen wel tijd. De wind is minder en de watertemperatuur laat zich ook doen, hoewel, ik ben toch nog steeds de enige die zwemt. Anderen wagen zich niet verder dan tot de knieën in het water. Het suppen wil nog niet goed lukken ondanks dat dit board veel stabieler is. Het zal wel komen door de wind en daardoor een vervelende golfslag. Desondanks ben ik er niet in gevallen maar heb wel 3x een knieval op de plank moeten maken om er niet in te donderen. Verder hebben we een beetje gefietst en koffie gedronken. Vandaag, vrijdag ging het suppen een stuk beter, er was duidelijk minder wind en de zee was een stuk rustiger. Ik heb lekker staande kunnen suppen tot ver voorbij de betonning de zee in. Maar ja dan wordt je een beetje nonchalant met gevolg 2x een plons. Geen nood, het was een heerlijke afkoeling want het begint intussen wel lekker warm te worden nu die vervelende wind nalaat. Na de middag zijn we naar Segur gefietst en hebben daar het centrum eens bekeken, ook niet veel bijzonders, maar wel meer als waar we nu staan. Morgen gaan we hier vertrekken want we moeten de vuilwatertank en het toilet leegmaken en water innemen. Waar naartoe, We hebben geen idee en geen reden om ver te rijden, dus zal het wel ergens hier in de buurt worden. Dat lees je dus in het volgende verslag.

Loire deel 2

LOIRE DEEL 2

En ja hoor, zondagmorgen is de rommelmarkt in Briare al in volle gang als ik op het plein aankom. Het is niet ver lopen, slechts 2 straten van ons vandaan. De zon schijnt, weliswaar is de wind nog aan de frisse kant, maar het is een mooie dag om over de markt te slenteren. Het is bijna niet te bevatten, maar ik heb niets gekocht en toch ben ik niet ziek of zo, zal wel aan het mooie weer liggen. In de middag hebben naar de F1 gekeken waar in Barcelona Max Verstappen 3^e werd, eigenlijk vond ik het maar een saaie race met een bijna voorspelbare uitslag. Na de mooie dag die tegen de avond toch weer behoorlijk koud wer zijn we maandag toch maar weer eens gaan rijden. Eerst gaan we bij de Lidll de nodige inkopen doen en rijden dan richting Sens, ja we zijn nu daadwerkelijk op de terugweg. Ongeveer 6 km voor Sens vinden we een mooie camperplaats in het plaatsje Gron, waar we water kunnen tanken en de vuilwatertank kunnen lozen. De parkeervakken waar we staan zijn vrij smal, maar voor die ene keer moet dat kunnen, tenslotte is hier alles gratis, dus niet mopperen. We staan hier aan een mooi aangelegd park met trimtoestellen en veel speeltoestellen voor de kleine jeugd. Dat deze plaats geliefd is blijkt ’s avonds wel, dan is het hier bomvol met campers. Ergens wel begrijpelijk want je staat hier nagenoeg direct aan de doorgaande Noord-Zuid route. Ja en dinsdag gaat het dan weer verder want we moeten wel richting huiswaarts plannen. We gaan naar de Maas, om precies te zijn naar Dieu sur Meuse in de buurt van Verdun. Het is een mooi stukje rijden dwars door het binnenland, door 3 verschillende Departementen. We staan hier direct aan het Canal Le Est ofwel het kanaal naast de Maas waar we voorheen met onze boot diverse malen over zijn gevaren richting de Moezel en de Rijn. Voor ons ligt een oude opgebouwde stalen platbodem uit 1925 waar de eigenaar aan het klussen is. Ja dan weet je het wel, in no time zit ik bij hem aan boord en hebben we genoeg te kletsen en aangezien dat met een biertje in de hand beter gaat gaan we gezellig bij onze camper zitten want daar is het bier goed gekoeld en zitten we heerlijk in de zon. Reuze gezellig en wie weet belt hij me nog eens voor advies om in Nederland een andere boot te kopen. De oude kern van het dorp stelt niet veel voor, maar een stukje verder is een grote Intermarchè en diverse speciaalzaken. Woensdag gaat de route via Longwy Frankrijk uit richting  Arlon. We nemen de N4 en komen zo door Martelange een Luxemburgse grensplaats waar we natuurlijk de dieseltank volgooien tegen een literprijs van €1,143. Ja daar kan je mee thuis komen in deze dure tijden. Na het tanken wordt er eerst geluncht, waarna het verder gaat over de snelweg richting Luik. Als we even doorrijden zijn we reeds thuis, maar dat willen we nog niet, dus maken we een stop in Blegny bij Visé. Hier is op een groot parkeerterrein bij een oude kolenmijn een 10 tal parkeerplaatsen ingericht voor campers met gratis water en lozen, alleen voor stroom moet je betalen. Deze oude mijn die in 1980 als laatste mijn van België gesloten werd is een ware attractie voor dagjesmensen. Ze komen hier met busladingen vol naartoe gereden. Natuurlijk ga ik ook ondergronds. Nadat ik mij al van tevoren heb aangemeld blijkt, dat als het tijdstip van rondleiding is aangebroken, ik de enige Nederlandstalige te zijn. Leuk dat wordt dus een privé bezichtiging. Ik krijg een zeer sympathieke vrijwilliger toegewezen die mij eerst 30m en vervolgens 60m mee omlaag neemt de mijn gangen in. Natuurlijk gaan we met de bekende mijnlift van vroeger en zien in de gang de kolenaders lopen. Hier zie je dat deze kolenaders niet gewoon horizontaal lopen, maar onder een hoek van 30 tot 60 % schuin lopen. Men heeft het delven van de kolen uitgebeeld zoals er vroeger gewerkt werd in nauwe gangen van maximaal 50 cm hoog en dan met zo’n stijging van 30 tot 60 %. Je kunt het je bijna niet voorstellen hoe er voorheen gewerkt werd om de kolen uit moeder aarde los te rukken. Zeer indrukwekkend.

Ja en dan is het donderdag 16 mei en moeten wij in de namiddag thuis zijn. Ver hoeven we niet te rijden dus hebben we alle tijd voordat we eens vertrekken. Als we een stukje onderweg zijn stuiten we in het volgende dorp op een wegafsluiting. Omkeren doen we niet, dan maar op gevoel en dat lukt aardig met als resultaat dat ik lekker op de bijrijderstoel zit en de chauffeuse het voor der kiezen krijgt met door de smalle dorpjes te rijden, waar ze ter lust en vermaak ook nog eens overal aan de weg aan het werken zijn, zodat het af en toe passen en meten is. Maar geen nood het gaat allemaal prima en we zijn eigenlijk nog veel te snel weer in onze woonplaats. Omdat we toch ruim in de tijd zitten gaan we eerst maar eens boodschappen doen en em passant de camper wassen, want dat is niet echt nodig, maar je ziet het wel na het wassen. Dus toch wel een beetje nodig. En zo zijn we weer thuis na een korte trip naar het altijd mooie en aangename Frankrijk. We zijn 12 dagen onderweg geweest en hebben 1535 km afgelegd.

Naar de Loire

KORTE VAKANTIE NAAR DE LOIRE IN FRANKRIJK

Op zondag 5 mei Bevrijdingsdag vertrekken wij voor helaas een korte vakantie omdat we in het weekend van 19 mei even thuis moeten zijn. Jammer, maar het kan niet anders.

We rijden zo tegen elf uur weg en gaan via de rechtstreekse route richting Luxemburg waar we vlak voor de Franse grens de dieseltank vol gooien voor een literprijs van € 1,14 terwijl thuis de pomp over de € 1,50 aangeeft. We weten nog niet waar we heen gaan en besluiten de snelweg te volgen richting Nancy. Hier verlaten we de route Soleil en rijden via de autoweg tot Toul. Daar is het gedaan met tolvrij rijden en hebben we inmiddels gekozen om naar Neufchâteau te gaan want daar in de buurt zijn enkele camperplaatsen aan de Maas (Meuse). Het wordt niet Bazoilles want daar zijn we al eens geweest, maar Goncourt. Dit is een dorpje van niets, zoals zovele hier in Frankrijk, maar heeft wel alle voorzieningen die een camperaar zich wenst en dan ook nog gratis, dat kom je in Nederland nog niet snel tegen. We staan hier aan een klein parkje direct aan de Maas met plek voor wel 10 campers. Nu staan we met slechts 5. Onderweg hebben we af en toe een beetje regen gehad maar overwegend zon en nu we staan valt er af en toe een drup. Tegen de avond begint het echt te regenen en wordt het behoorlijk fris. Ook de nacht wordt zo koud dat een extra deken op het dekbed geen overbodige luxe is maar noodzakelijk om goed te kunnen slapen. Voordat we de volgende morgen opstaan wordt eerst de verwarming aangezet want het is behoorlijk fris om maar niet te zegen, koud. Niet te vroeg en op ons gemak vertrekken we vanuit het stille Goncourt en geven onze navigatie opdracht om richting Auxerre te rijden en verder zien we wel waar we vandaag uitkomen. Eerst wordt er na een tijdje rijden koffie gedronken in Chatelion en dan gaat het weer verder over de gewone verbindingswegen, zgn. D-wegen. Het werd dus niet Auxerre, maar een klein dorpje onder, of liever gezegd boven, de rook van Tonnerre want het is een hoog gelegen dorpje pal tegen de grote plaats aan, maar wel met een heerlijk dorps karakter. Het dorpje heet Epineuil en is moeilijk te vinden op een grote landkaart, het heeft 1 bakker en 1 restaurant, oh ja en een gemeentehuis. We staan op een rustige plek met alle voorzieningen die we ons wensen en lopen vanuit de camper zo door de wijngaarden, we zitten hier aan de rand van de Chablis. Het weer valt nog mee, we hebben bewolking en zon met 14 graden en lopen op ons gemak door het dorp en zijn met een half uur weer terug. De volgende dag gaat het weer verder en hoeven we maar iets van 35 km te rijden tot Auxerre. Hier gaan we weer op de ons vertroude parkeerplaats staan, direct aan de jachthaven waar Linssen Yachts uit Maasbracht een dependance heeft. Via de Passerelle zijn we gelijk aan de overkant van de Yonne en gaat het stevig omhoog naar het centrum. Het is inmiddels 17 graden en tijdens ons bezoek in het centrum loopt de temperatuur zelfs op naar 22 graden, heerlijk na al die regen en koude wind. Jammer genoeg is dit mooie weer van korte duur en krijgen we tegen dat het donker wordt weer regen. Ook als we de volgende morgen opstaan regent het en blijft het regenen. Vandaar dat we besluiten verder te rijden en niet zoals eerder gepland nog een dag te blijven. We gaan westwaarts en zoeken de Loire op, eerst gaan we naar Sancerre want ik wil dit bekende wijndorp weleens van dichtbij bekijken. De beschreven camperplaats is hier niet meer dan een parkeervak langs de weg. Het blijkt vandaag een nationale feestdag te zijn, V-dag. Wat betekend dat het hele dorp is uitgestorven. Nou, wij hebben het hier wel gezien en gaan een kort stukje terug naar Cosne-Court aan de Loire. We staan hier ook op een grote parkeerplaats met gereserveerde vakken voor campers en met een gratis sanistation. Als we op ons plekje staan hebben we direct zicht op de rivier die na al die regen behoorlijk hard stroomt, dus de sup in het water gooien gaat het niet worden, ook al niet vanwege het weer want er komt weer regen aan. En jawel, tegen 6 uur krijgen we regen en enkele klappen donder. Jammer voor de Fransozen want de gemeente had zo gezien goed uitgepakt met partytenten middenin het centrum om te feesten. Wij laten ons daar niet zien, geen zin met dit weer en amuseren ons wel in de camper met dit bericht schrijven, lezen en wat tv kijken.

Het is alweer donderdag als we de volgende morgen ons klaar maken voor vertrek. Eerst vullen we de watertank en legen de vuilwatertank voordat we een kort stukje gaan rijden. We gaan naar Briare, zo’n 15 km verder aan de Loire. Hier zijn we al eerder geweest en vinden wederom een camperplaats met bomen aan de zijkant en direct aan de brug over het kanaal met het beroemde aquaduct over de Loire, ofwel “Le Pont Canal de Briare” tussen 1890 en 1894 gebouwd door Eiffel. Hier is ook een jachthaven met verschillende rondvaartboten en restaurants en een levendig centrum. Na zo’n “lange” rit zijn we aan koffie toe, dus op naar het centrum en daar lekker koffie drinken en naar alle bedrijvigheid kijken. Vrijdag beloofd een droge dag te worden dus fietsen uit de garage en trappen maar. De bedoeling is om langs het kanaal naar Chatelion te gaan, maar als we bij de brug aankomen om de Loire over te steken is deze half afgesloten en is enkel een rijstrook beschikbaar waar de Fransen met hun auto overheen scheuren, dus mij niet gezien om daar met de fiets tussen te zitten. Mede omdat het weer niet meezit gaan we terug ook al omdat er enkele druppels vallen. Wordt dus weer koffie in het centrum van Briare. Vannacht hebben we harde regen op ons dak gehad en als we de neus buiten de camper steken is het koud. Het wordt niet warmer dan 11 graden, Brr. Het is alweer zaterdag en we besluiten om te gaan rijden. We gaan 20 km verder langs de Loire, naar Sully sur Loire. Hier is een mooi groot kasteel uit de 14^e eeuw met een grote tuin en direct gelegen aan het plaatsje zelf. We plaatsen de camper op een grote camperplaats op het einde van de grote kasteltuin en lopen eerst het centrum in. Als er een regenbui valt is het noodgedwongen tijd voor koffie. Hierna gaan we naar het kasteel en treffen daar bij de Tourist Information een dame die ons in het Nederlands te woord staat, blijkt dat zij in Nederland is geboren en met haar ouders naar Frankrijk is komen wonen. Op mijn vraag waar ik morgen, zondag, een rommelmarkt kan vinden blijkt dat in Briare te zijn! Omdat we het hier al snel hadden gezien hebben we maar besloten weer terug te gaan naar Briare. En zo staan we weer exact op dezelfde plaats als we vanmorgen vertrokken zijn, maar wel met een volle dieseltank en een gevulde gasfles. En nu maar afwachten of het de moeite waard was om terug te komen.

Najaar 2018 Frankrijk

NAJAARSREIS 2018 FRANKRIJK

Na enkele zaken thuis te hebben geregeld gaan we weer op stap met ons huisje op wielen. Het is woensdag 10 oktober 14.00 uur als we wegrijden en we zullen vandaag dan ook niet ver geraken, maar dat hoeft ook niet, want we hebben de tijd aan ons zelf. Na een rustige rit komen we om 5 uur aan in Arlon, waar we ons plekje vinden naast de brandweer. Je staat hier rustig en hebt gratis stroom wat wel fijn is, maar dat we het nodig hebben, nee; niet na een rit van 3 uur en zonnepanelen op het dak.

Als we de volgende morgen vertrekken besluiten we eens anders te rijden. Nadat we eerst in Luxemburg de dieseltank hebben volgegooid gaan we bij Nancy niet richting Toul, maar gaan als het ware rechtdoor met bestemming Besançon. Hier komen na een leuke rit om 4 uur in de middag aan en het blijkt dat de camperplaats waar we staan midden in het centrum ligt, mooier kan niet. Dus hup effe winkels kijken en op de terugweg een hamburger scoren, waar 3 man genoeg aan hebben. Gezellig plaatsje. Toch gaan we de volgende dag op de voor ons normale tijd ca. 10.00 uur, weer vertrekken. Ik had gelezen dat er een leuke cp aan de Rhône is en daar gaan we naar toe. De automatische piloot stuurt ons via Lyon naar het plaatsje Andance en dat ligt dan voor ons aan de andere kant van de Rhône. Geen probleem bruggen genoeg, enkel die eigenwijze navigator stuurt ons over een historische brug waar net genoeg ruimte is voor een auto. Komt er een auto tegemoet dan moet een van de 2 wachten op het midden van de brug en ja je weet hoe die Fransozen dat oplossen, niet wachten maar wringen waar het niet kan. Hebben ze wel pech met ons, want wij zijn de grootste, dus achteruit met die handel. Ach ja, dat is Frankrijk.

We staan hier in Andance met de neus naar het water en zouden vanuit de camper een hengel uit kunnen werpen. Leuke plaats zonder bakker, kruidenier of wat dan ook. Oh ja, een restaurant is er, maar gesloten!

Het is inmiddels alweer zaterdag als we de volgende morgen de dieselpaarden zachtjes in gang zetten. Ook nu hebben we gezien dat er een camperplaats is bij een wijncoöperatie in het plaatsje Chusclan. Als we omstreeks 2 uur aankomen is alles vol en met vol bedoel ik dat ze hutje mutje bij elkaar staan. Navraag leert ons dat dit weekend er een historisch feest is met veel wijnproeven, oude ambachten etc. Dus plekje zoeken en dat vinden wij naast een Nederlands stel die daar al een week staan en nog zeker en week blijven, gezellig moet het hier dan wel zijn. Dus hop 500m naar het middeleeuws ogend dorpje gelopen, om daar in een heerlijk feest terecht te komen. Het dorpje bestaat uit zo’n 4-5 kleine straatjes in een cirkel en de straatkeien zijn belegd met stro. Nu vraag je je af waarom dat stro? Nu dat is heel simpel, wat te denken als daar een paar honderd mensen zich overdadig vol laten lopen bij al die proeverijen, dan zal er best wel gemorst worden of een glas op de straat vallen. Want bedenk wel, bijna iedere woning is voorzien van een open venster, poort of gewoon een toog voor het huis waar wijn geproefd kan worden. Ze hebben hier alle soorten wijn uit eigen omgeving van wit tot donkerrood. Als je in het dorpje aankomt kom je vanzelf bij een stand van de organisatie waar je jetons kunt kopen en krijg je ook een proefglas wat je weer in een bijbehorende band om je nek kan hangen. Naast de drank is ook aandacht besteed aan de historie, zo zijn er diverse oude ambachten te bekijken en wordt er oude traditionele muziek gemaakt. In een woord, gezellig!

Natuurlijk blijven we de volgende dag ook hier staan. De zondagmorgen wordt ingeluid met een traditionele mis met alle Bobo’s, de burgemeester en het wijngilde. Na de mis wordt er gedanst en gezongen en zijn de eet en drankkramen open. Ik tref het dat er een eetkraam staat die mosselen en oesters verkoopt, want inmiddels heb ik wel enige trek gekregen. Als ik in mijn beste Frans een half dozijn oesters wil bestellen zegt die jongeman, oh u kunt het ook in het Nederlands bestellen hoor. Blijkt deze de liefde hier te hebben gevonden en helpt hij zijn vrouw met de verkoop. Ja dat half dozijn werden er wat meer, want hij vond dat ik best wel een vol bord op kon, smullen! Na een tijdje rond te hebben gelopen zijn we toch maar weer teruggegaan naar de vriendelijke jongeman want ik had de mosselen nog niet geprobeerd. Ja en dat was van hetzelfde laken een pak, heerlijke verse gekookte mosselen samen met een zak frites, wat wil je nog meer? Inderdaad een glas wijn en daar hebben ze er genoeg van.

Tot nu toe hebben we redelijk weer gehad en kon ik zonder jas of trui rondlopen. We bevinden ons in de buurt van Nimes een eindje van de zuid Franse kust dus, maar vanmorgen hebben we toch ander weer. Het is bewolkt en er dreigt regen. Onze bedoeling was om naar Spanje te gaan, maar gezien de weersverwachting hebben we besloten daar vanaf te zien. We krijgen te maken met de uitlopers van een orkaan die voor Griekenland lag en nu richting Spanje en Zuid Frankrijk komt. Het weer is momenteel al minder als we maandag 15 oktober vertrekken, het is 17 graden en begint te regenen. Volgens de tv is het ten zuiden van Montpellier zeer slecht, in de buurt van Carcassonne zijn door overstroming in een dorp in de uitlopers van de Pyreneeën 13 doden gevallen. Nou daar zitten wij dus niet ver vandaan. Vandaar dat we hebben besloten vandaag naar de afgesproken camping te rijden en af te wachten wat het gaat worden. We hebben afgesproken op een camping in Vic le Gardiole. Deze camping ligt aan de kust tussen Sète en Montpellier. Als we daar arriveren hebben we een slechte rit achter de rug met veel regen en windstoten. Ook op de camping is het weer merkbaar, op de aangewezen plaats rij ik me al gelijk vast in de modder, dus zoek ik zelf wel mijn overnachtingsplek want de camping is nagenoeg leeg. Ook horen we nog dat de kustweg onder water staat en veel wegen zijn afgesloten. De volgende morgen kunnen we constateren dat we geen beste nachtrust hebben gehad, de camper schokte van de wind en het bleef maar regenen.

We gaan terug naar het noorden want hier blijven is geen optie en verder naar Spanje is voorlopig de eerste dagen onverantwoord, want dan rijden we het slechte weer juist tegemoet. Als we aanrijden is het droog, maar algauw wordt het weer regen en dat houden we een heel stuk op de A75 tot we de hoogste top hebben gehad en de nodige km hebben afgelegd. Als we in Lempdes sur Allagnon aankomen straalt de zon tussen de wolken door, is de temperatuur aangenaam en kunnen we tot het donker wordt buiten zitten. De volgende morgen schijnt de zon en is er geen wolkje aan de lucht. Maar goed dat we zijn weggereden want aan de Franse kust is het nog steeds niet pluis. Wij gaan vandaag verder over de A75 en stoppen tegen enen in Issoire. Dit is een leuke plaats met een supermarkt direct naast de camperplaats en een leuk centrum op korte loop afstand. Aan de andere kant van de plaats (fietsen) ligt een groot winkelcentrum. We hebben een aangename temperatuur met ca. 20 graden. Het bevalt ons hier goed, zo goed zelfs dat we uiteindelijk een paar dagen blijven staan. We fietsen in de omgeving, bezoeken het winkelcentrum en gaan op zaterdagmorgen naar de plaatselijke markt in het centrum, reuze gezellig. Toch besluiten we na de markt weer verder te gaan, want op zeker moment kriebelt het en dan wil je verder.

Ik had gelezen dat ongeveer 50 tot 60 km meer naar het oosten er een treinstation is waar oude stoomlocs rijden. Nou zo’n ritje lijkt ons wel wat, dus op naar Ambert. Dit blijkt best wel een leuk ritje te zijn, we kregen 2 x een col van 970m en ontelbare bochten. Aangekomen in Ambert staan we tegenover het treinstation en ga ik gelijk informeren wanneer de trein rijd. Laat gisteren nu de laatste dag van het seizoen zijn geweest. Waarom sluiten die op vrijdag het seizoen af en waarom niet op zondag wat me wat logischer lijkt. Tja, Frankrij hé. Evengoed, we staan hier leuk met zicht op al dat oude treinspul en ook nog eens met een heel groot wandelpark achter het station. Ja dan blijft niet veel meer over en gaan we in het centrum, nadat we daar een oude kerk hebben bewonderd, de plaatselijke horeca maar sponseren.

Als we op zondagmorgen onze neus buiten steken is het koud en de wereld klein, mist. Tegen half elf kunnen we vertrekken en rijden richting Vichy. Het eerste gedeelte in de bergen is af en toe nog behoorlijk mistig, maar gaandeweg lost die op en komt de zon door. Tegen 2 uur komen we op onze bestemming aan, het plaatsje St. Pourcain sur Siole. We staan hier op een cp aan de rand van het dorp bij het voetbalstadion en direct aan de rivier. Naar het centrum is slechts een straat en niet meer dan 5 minuten lopen. Leuk centrum met een heel aparte kerk in verschillende stijlen en bouwjaren en met een in- en uitgang op 2 verschillende niveaus. Ook leuk, speciaal voor ons hadden ze een kermis opgebouwd.

Het is maandag 22 oktober, veel om ons heen gaat rijden en ook wij houden het hier voor gezien. Het was vanmorgen bij het opstaan behoorlijk fris, dus kachel aan, nou mooi niet. De verwarming brandt even en stopt dan, ook zo met de boiler en dat zou betekenen koud douchen brr, niet voor mij maar voor mijn wederhelft. Ook het koken op gas geeft geen vlam die we gewend zijn, dus gasfles verwisselen maar zonder merkbaar resultaat. Contact gezocht met de camper leverancier, maar we komen er na veel gepraat niet echt uit. Ook hebben we het probleem dat de huishoudaccu niet oplaadt tijdens het rijden, maar wel via de zonnepanelen. Dat wordt een bestemming zoeken waar we stroom hebben. Dan kunnen we in ieder geval de elektrische kachel aanzetten. Na even kijken op de app van campercontact hebben we een leuke locatie gevonden met stroomvoorziening. We gaan naar St. Leger sur Dheune aan het Canal du Centre. Op de heenweg wordt eerst nog even middagpauze gehouden bij een van de vele sluizen, zodat we een Engelse boot kunnen bekijken bij het schutten. Ja eens bootjesmens, blijft bootjesmens, we kunnen het niet laten, het water blijft trekken. Aangekomen op de bestemming treffen we een keurig aangelegde camperplaats met water, stroom en afvoer. Alles keurig verzorgd en het mooie is dat we pal tegenover een jachthaven c.q. boot verhuurbedrijf staan. Verder is in de plaats niet veel te beleven.

De volgende dag gaat het naar Beaune, die bekende wijnplaats in de Bourgogne. We vinden hier een groot mix parkeerterrein, waar ook campers mogen staan en er zijn 5 apart gereserveerde plaatsen voor campers, waar ook stroom te verkrijgen is. We hebben mazzel er is een plek vrij voor ons, zodat we op de stroom kunnen aansluiten. Aan verzorging voor de inwendige mens geen gebrek, een grote Carrefour ligt op 100m, de Lidl op 500m en het historische centrum op 300m, goed te doen dus. Morgen gaan we het centrum eens goed bekijken, want we hebben vanmiddag van de Tourist Information genoeg mee gekregen om een hele dag zoet te zijn. Dankzij de stroomaansluiting die € 4,20 kost per 4 uur, wat voldoende is om ’s avonds de kachel en tv aan te hebben, kunnen we het hier wel uithouden, ondanks dat we merken dat het later in het jaar wordt.

Toch is het donderdag 25 oktober tijd om te vertrekken en rijden we via de Route National richting Langres en zo verder naar Metz waar we pal aan het centrum een mooie parkeerplaats vinden met gereserveerde plaatsen voor campers. Natuurlijk gaan we het centrum in, alleen al om te kijken of en wat er veranderd is sinds ons laatste bezoek. Gelukkig is er niets veranderd en smaakt de wijn nog als vanouds, daar onder de arcaden. Ook bezoeken we de kathedraal en de naastgelegen overdekte markthal en gaan tenslotte niet met lege handen terug naar de camper.

En dan is de laatste dag van deze reis aangebroken, eerder dan gepland, maar ja als de stroomverzorging kuren vertoont en dan ook nog eens problemen met de verwarming, dan ga je naar huis. Na een voorspoedige rit met een tankstop in Luxemburg komen we vrijdag 26 oktober om 13:30 uur aan in onze thuishaven. Jammer dat we onze vakantie voortijdig hebben moeten afbreken vanwege technische oorzaken.

We hebben 2.397 km gereden en waren slechts 17 dagen onderweg

Bij de dealer bleek dat de gasdrukregelaar verstopt zat, waarschijnlijk door ergens “vuil” gas te hebben gekregen.

Betreffende de elektrische installatie, die niet naar behoren deed opladen op de motor of de stroom was hier de boosdoener een kapotte stekker op het elektroblok.

Beiden zijn vervangen en geven geen problemen meer.

Najaarsreis 2018 Noord Spanje

NAJAARSREIS 2018

Nadat we van 7/9 tot 10/9 eerst een paar dagen naar de Ardennen in België en Luxemburg zijn geweest, gaan we nu voor een langere periode met de camper op stap. Onze bedoeling is om via het midden van Frankrijk naar de Zuid-Westkust van Frankrijk te rijden om dan via San Sebastian dwars door Noord Spanje richting Valencia aan de Middellandse zee te rijden. We zien wel waar we uitkomen.

Dinsdag 11 september

Voor we daadwerkelijk vertrekken gaan we eerst nog even de decoder van onze tv schotel laten bijstellen. We hadden al een nieuwe kaart aangevraagd omdat dat ding vervelende kuren vertoonde, maar dat was schijnbaar niet voldoende. Nadat de expert zich ermee bemoeide was de zaak snel in orde en kunnen wij, wat tv ontvangst betreft, met een gerust hartvertrekken.

Woensdag 12 september

Rond tien uur wordt het vertreksein gegeven en gaan we begeleid onder enkele regenspatten op weg. Gaandeweg de dag blijft het bewolkt met af en toe zon. Ons deert het niet welk weer het is want vandaag willen we kilometers maken. In Luxemburg wordt eerst de dieseltank gevuld waarna we Frankrijk in rijden. Het schiet lekker op omdat we tot Toul een tolvrije snelweg hebben. Achter Toul maken we trouwens onze 2^e stop bij het voor ons zo bekende wegrestaurant wat wij nog kennen uit de tijd dat we met de boot hier in Pagny sur Meuse lagen. Dat is een halteplaats met steigers aan het Canal du Marne au Rhin op een paar honderd meter afstand van het wegrestaurant. Na een aangename pauze vervolgen wij onze weg over de Route National. Voorlopig is het gedaan met de snelwegen of we moeten tol betalen en dat vinden we niet nodig. Lekker rustig aan anders zijn we nog veel te snel ook en we hebben tenslotte alle tijd. We rijden nu over de N4 richting St. Dizier en besluiten om in Ligny-en-Barrois te stoppen want hier is een mooie camperplaats naast een haventje aan het Canal Marne au Rhin. Ja, water met bootjes dat trekt natuurlijk. Het is 17.30 uur als we ons naast de camper in het gras hebben geïnstalleerd en genieten van een aangename 31 graden. Als we na een goede nachtrust op ons gemak weer vertrekken hebben we een druilerige dag met wat verspreide druppels en een zwak zonnetje tussen de regenwolken door. We rijden richting Auxerre, heerlijk rustig over de binnenwegen. Ondanks dat we rustig aan doen zijn we al om een uur in Auxerre en is het tijd voor een boterham. Half twee gaan we nog een stukje verder en komen om 4 uur aan in Charite sur Loire. We staan hier juist voor de brug over de Loire voor een camping op een gratis camperplaats. Het plaatsje stelt niet veel voor, maar een terras en restaurant was snel gevonden. Wil je vissen, dan moet je hier zijn! De volgende dag wordt er weer zuidwaarts gereden en overnachten wij in het plaatsje St. Foy. Hier valt weinig over te vertellen, behalve dat we goed hebben geslapen. Onze reis naar het zuiden gaat verder en vandaag willen we niet al te ver rijden en komen reeds na een uur aan in Marmande. De plaats op zich is wel leuk, maar de camperplaats kan ons niet bekoren dus vertrekken wij weer na een uitvoerige bezichtiging van het centrum. Een tiental km verder in een agrarische omgeving, buiten het dorp Mongauzy, vinden we een mooie overnachtingsplaats achter een verlaten woning die als camperplaats te boek staat. We staan hier tussen de fruitbomen op een mooi gazon en zijn hier heel alleen en hebben verder tot het vertrek de volgende dag niemand gezien.

Inmiddels is het zondag 16 september en gaan we richting Mont Marsan en Pau. Als we in Dax aankomen gaan we daar naar de camperplaats, maar vertrekken al weer snel daar we hier geen tv ontvangst hebben. Ja dan maar weer naar een plekje waar we al eerder waren, St. Paul Les Dax. We staan hier naast het kerkhof en worden door niemand gestoord in onze nachtrust! Hier mag je enkel in het weekend staan omdat je hier bij de gemeentewerf staat en deze moet vrij toegankelijk blijven voor hun voertuigen. En inderdaad, de volgende dag, het is maandag en tegen de tijd dat wij klaar zijn voor vertrek komen ook de eerste gemeente werklui zich melden voor hun arbeid. Ja die Fransozen beginnen zeker niet te vroeg. Wij rijden van hieruit naar de kust en wel naar Bayonne. Hier weten we een mooie camperplaats direct aan de rivier in het plaatsje Anglet. Helaas, alle plaatsen bezet, dan naar Biarritz wat ons niet kan bevallen zodat we de grens oversteken en in Spanje eerst voordelig tanken waarna we naar de vrije camperplaats in San Sebastian gaan. We staan hier boven op een berg bij de sportarena en kunnen makkelijk met de fiets naar het centrum en het strand. Dinsdag en woensdag blijven we hier staan en vermaken ons heerlijk op het strand en in het centrum. San Sebastian is bekend als plaats met de meeste Tapasbars van Spanje. Natuurlijk hebben wij dat even gecontroleerd en ja het is zo. Inmiddels is de temperatuur van 27 graden opgelopen naar 30 graden, wat wil je nog meer?

Donderdag 20 september gaan we dan toch maar weer eens verder. We rijden via Pamplona over de N121 naar Tafalla. Hier nemen we de afslag naar het plaatsje Olite en komen op een mooi aangelegde camperplaats direct in de buurt van het centrum met een mooi middeleeuws kasteel. Uiteraard wordt een bezoek aan dit kasteel gebracht en uitgerust op het mooie dorpsplein in het centrum. De avond wordt gezellig doorgebracht met onze Belgische buren die ons uitnodigen de volgende dag mee te rijden naar een camperplaats nabij een woestijn. Dat lijkt ons wel wat. Dus de volgende dag, op naar Arquedas. We staan hier op een ruime camperplaats tegen een bergwand waarin zich, nog recentelijk bewoonde, grotwoningen bevinden. Op 7 km afstand bevindt zich de ingang naar het woestijngebied waar Westernfilms worden opgenomen en gieren rondvliegen, maar daar gaan we een volgende dag kijken. Bij het bezoek in het dorpje ga ik even geld pinnen met resultaat dat het geld wordt afgeschreven, ik geen geld krijg en mijn pinpas wordt opgeslokt! Vervolgens een heel gedoe met de betreffende bank, politie en gemeente secretaris (was de enige die Frans sprak), Engels verstond hier niemand. Gelukkig is enkele weken later alles goed gekomen. De volgende dag, zaterdag is het groot feest in het dorp, het is een feestdag ter ere van de rijstoogst, ja en die kan in Spanje niet anders gevierd worden dan ’s morgens met stierenrennen door het dorp á la Pamplona. Ik heb op de omheining gezeten waar die stieren tegenaan stonden te bonken, machtig mooi! De avond hebben we samen met de Belgische vrienden doorgebracht bij een feestelijk diner en omringd door feestende locals.

Het is zondag en wij gaan samen met onze Belgische vrienden naar Bardenas Reales, de woestijn. Hier maken we een rondje gedurende 3 uur over een onverhard en zeer stoffig pad. We hebben veel gezien, maar helaas alleen een opgezette gier in het informatiecentrum. Zal nog geen etenstijd zijn geweest neem ik aan. Na de rondrit zijn we met een geel bestofte camper verder gereden via Tudela naar Cascante. Hier staan we bij een overdekt zwembad waar uiteraard door ons gebruik van wordt gemaakt. Omdat onze Belgische vrienden morgen een andere route nemen gaan we samen nog eens lekker dineren in het beste restaurant van het plaatsje (zeggen de locals). En ze hadden gelijk! Als we Cascante verlaten is het deels bewolkt maar toch lekker van temperatuur. We rijden nu naar een plaats die men ons had geadviseerd, Albalate del Arzobispo. Hier vonden we een mooie vrije camperplaats met water en afvoer aan een riviertje aan de rand van een leuk plaatsje. We hebben hier onze lunch genomen en zijn toch maar weer verder gegaan vanwege de vele vliegen. Maar voor we verder rijden wordt eerst de camper gewassen bij een tankstation want het gele zand komen we inmiddels overal tegen. We rijden Zaragoza voorbij en besluiten de nieuwe camperplaats in Alcaniz te proberen. Nu, dat was geen verkeerde gedachte, we staan hier in de stad, kort bij de brug en rivier, aan de rand van het oude centrum op een mooie en zuivere camperplaats met water en afvoer. Wat wil je nog meer! De volgende dag blijven we op onze mooie plek staan en gaan de steile berg op naar het oude centrum met zijn imposante kathedraal en raadhuis. Ondanks dat het ons hier goed bevalt met een aangename temperatuur van 25 graden wil ik toch verder want de zee trekt. Dus worden de volgende dag de remmen los gegooid en gaat het richting Middellandse Zee. Als we eenmaal onderweg zijn wordt het weer duidelijk minder, zeker als we de hoogte ingaan, we komen op zeker moment op een hoogte van 1200m en hebben daar zeer slecht weer met slechts 14 graden en veel wind. We hebben de hele dag geen zon gezien tot we in de buurt van de kust komen. De N 232 brengt ons met veel bergen en bochten rechtstreeks naar de plaats Vinaròs waar we op een groot parkeerterrein terecht komen direct aan de zee. Dit is een gedoogplaats zonder voorzieningen maar wel met slechts een weg met parkeerplaatsen tussen ons en het strand. We vinden vandaag hier een onstuimige zee met veel wind (5 bft) en golven van 1,7m hoog (windfinder). Uiteraard wordt er gezwommen en dat gaat best als je voorbij de brandinggolven bent, moet je wel even doorzwemmen. Natuurlijk blijven we voorlopig hier staan. De volgende dag begint de morgen met zwemmen dan de plaats bekijken, weer zwemmen en ‘s avonds meedoen aan de pantoffelparade. Ook gaan we een dag met de fiets naar Peniscola en hebben op de terugweg in Benicarlo in een restaurant, met enkel lokale gasten, op z’n Spaans gegeten, heerlijk. Het zwemmen en suppen gaat niet vervelen met 27 graden maar jammer toch nog veel wind. Zaterdagmorgen is er op het grote parkeerterrein markt waar wij natuurlijk een kijkje nemen en ampassant onze lunch nemen. Tegen 7 uur in de avond trekt er een stoet met muziek en “maagden” in klederdracht door het centrum met veel gezang en dans, mooi om te zien.

Zondag 30 september vertrekken we noodgedwongen vanwege een weersvoorspelling met code geel-oranje. De windverwachting voor de kust is voor morgen windkracht 7 tot 8 en kan nog oplopen. Nou dan wil ik niet direct en onbeschermd aan de kust staan. Samen met ons vertrekt bijna iedereen. Wij zoeken meer het binnenland op in Avinyonet del Penedes wat in de buurt ligt van Villafranca del Penedes. Ja hiermee zijn we inmiddels weer een behoorlijk eind op de terugweg aanbeland. We staan hier bij een wijnboer die cava produceert en vandaag helaas is gesloten. De volgende dag gaat het verder met bestemming La Garriga, hier vinden we een eenvoudige camperplaats buiten de plaats zelf en zitten te dubben om verder te gaan. Dat hebben we niet gedaan omdat de andere plaatsen die we op het oog hebben veel last van verkeerslawaai hebben en hier is het heerlijk rustig met een mooi wandelpark. Als overnachtingsplaats voor de volgende dag hadden we gelezen dat er een mooie camperplaats zou zijn in Salitje bij een veeboer met eigen winkel en museum. Dus daar naartoe, het blijkt inderdaad goed verzorgd te zijn en alles gratis! Na een bezoek aan het museum en de winkel hebben we toch maar besloten verder te gaan want de vliegen waren ons teveel aanwezig. Om 4 uur werd de motor uitgezet in Figueres. We staan hier bij een supermarkt met speciale camperplaatsen en een extra goedkoop tankstation. Het centrum ligt op 1,2 km en is te voet goed te doen. Wij moesten natuurlijk na deze voettocht eerst uitrusten op een terras waarna we het centrum hebben bekeken en ja dan ben je weer moe……Vannacht hebben we veel wind gehad en als we ’s morgens om 9,30 uur vertrekken waait het nog stevig maar schijnt wel de zon volop. Er wordt eerst bij de supermarkt goedkoop getankt en later, voor we de grens overgaan, wordt er weer getankt en de koelkast aangevuld zodat we met volle tank en voldoende voorraad Spanje verlaten. Vanaf de grens nemen we de tolweg tot Beziers en gaan daar de tolvrije A75 op richting Clermont Ferrand. Zodra we de Pyreneeën uit zijn en langs de Franse kust rijden is het geen pretje meer. De wind waait zo hard dat de zijspiegels zelfs een stuk naar binnen klappen. Gelukkig komt ook daar een eind aan zodra we de A75 opdraaien. De A75 is een mooie route met enkele behoorlijke klimmetjes en tunnels maar is zeker goed te doen. Aangekomen bij de brug van Millau gaan we gelijk na de brug de parkeerplaats op en kunnen ons na een klim naar het uitkijkpunt vergapen aan de landschappelijke schoonheid die aan onze voeten ligt diep daar beneden in de vallei. We maken van de gelegenheid gebruik om het infocenter te bezoeken en eten gelijk een hapje. Na deze uitgebreide rustpauze gaat het weer verder en besluiten we om in Massiac te overnachten. We staan hier aan de rand van het dorp onder de bomen en gaan voor we gaan eten eerst het plaatsje bekijken. Nou dat hebben we snel gezien, 2 terrassen op het kruispunt van de doorgaande weg en ergens nog een verloren bakker, dat was het dan wel. Als we donderdagmorgen vertrekken is het bewolkt maar droog. Het schiet lekker op tot vlak voor Clermont Ferrand, we horen op de radio dat er een ongeluk is gebeurt en zijn net op tijd om een afslag te nemen waardoor we om de plaats van het ongeval heen rijden en later op de A71 komen die deel uitmaakt van onze route. Ons doel voor vandaag is het plaatsje Beine, gelegen tussen Auxerre en Chablis. Hier staan we bij een wijnboer met een mooi aangelegde camperplaats met gratis voorzieningen. Een half uur nadat we zijn gearriveerd komen onze Belgische vrienden ook aan. We hadden nl. hier met hun afgesproken. Na een korte opfrisbeurt hebben we ons gevieren gemeld voor een wijnproeverij. Het mag gezegd worden, die Chablis proeverij was niet mis, heerlijke wijnen in een mooie ambiance. Na afloop van de proeverij had de camper weer overgewicht en mijn geldbuidel een heel stuk lichter. Ter compensatie zijn we samen gaan eten in het enige restaurant wat open was, maar dat was geen straf want het smaakte overheerlijk. Ja en dan is het de volgende morgen afscheid nemen van onze Belgische vrienden, uiteraard met de belofte om het volgend jaar contact op te nemen en een bezoek te brengen. Onze weg voert ons zonder enig oponthoud richting Luxemburg waar de dieseltank tegen een aantrekkelijke prijs wordt gevuld. Vanwege werkzaamheden aan de snelweg in België ter hoogte van Arlon staat er in Luxemburg al een lange file. We besluiten de eerstvolgende afslag te nemen en via de gewone weg naar Arlon te rijden. Vanaf de afslag is het dan nog een kort stukje rijden om in Arlon te komen waar we naast de brandweerkazerne overnachten. We zijn ‘s nachts niet door de brandweersirene gewekt en staan goed uitgerust op om op deze zaterdag 6 oktober, het laatste stukje naar huis te rijden. Dat gaat voorspoedig en zo zijn we reeds met slechts 2,5 uur rijden om 11,30 uur thuis.

3907 Km 25 dagen